Afsögn stjórnar Íbúðalánasjóðs óhjákvæmileg!

Enn og aftur sannar íslensk stjórnsýsla getuleysi sitt.  Frá því í sumar hefur stjórnin verið að væflast með umsóknir um starf forstjóra. Auðfundið er að ráðherrahugmyndir svífa yfir vötnin og gerir alla ákvörðun erfiðari.  En ef eftir mikla umræðu er meirihluti fyrir ráðningu eins umsækjanda eru einfaldlega greidd atkvæði og niðurstaða fæst.  Niðurstaða sem allir fara eftir. 

En svo kemur bréf frá félagsmálaráðherra þar segir að "mikilvægt sé að hafið sé yfir vafa, að hæfasti umsækjandinn verði valinn og það val byggi einvörðungu á faglegum og efnislegum forsendum."

Ráðherra sendir einnig nöfn  þeirra sem eiga að vera í viðkomandi valnefnd.  Hvað er í gangi í íslenskri stjórnsýslu?

Var stjórn Íbúðalánasjóðs ekki marg búin að fara yfir skoða og endurskoða allar umsóknir með sérfræðingum?

Þegar svona skýr skilaboð um meinta vanhæfni koma frá fagráðherra við ákvörðun meirihluta segir stjórnin einfaldlega af sér.  Enda nýtur hún ekki lengur trausts.

En svo er spurningin nýtur Árni Páll Árnason traust sem ráðherra?

Erum við ekkert að læra?  Á endalaust að halda áfram að spóla í gömlu hjólförum ráðherravalds og lýðræðið fótum troðið?

 

Ásta dregur umsókn til baka

Aðgangur að vatni eru mannréttindi.

Hvaða ástæður gefa íslensk stjórnvöld fyrir því að sitja hjá við þessa afgreiðslu?

Árlega láta yfir tvær milljónir manna lífið vegna skorts á hreinu drykkjarvatni og hreinlæti.

Í samþykktinni segir: "lýsa yfir réttinum til aðgangs að öruggu og hreinu vatni og hreinlæti sem nauðsynlegum mannréttindum til að geta nýtt sér réttinn til lífs til fulls.“

Það hefur tekið þingið 15 ár að komast að þessari niðurstöðu en 122 ríki greiddu atkvæði með og 41 ríki sat hjá.

Er ekki sjálfsagt að rök íslendinga fyrir því að sitja hjá verði birt opinberlega?

 

 

Ísland sat hjá á þingi SÞ

Sérlundað aungþveitisfyrirkomulag húsnæðismála á Íslandi.

Vaxta- og húsaleigubótastefnan er löngu úr sér gengin og hefur um langan tíma verið ónýt sem tekjutengd aðgerð vegna íbúðarkostnaðar.  

Gott að heyra að það sé ætlun ríkisstjórnarinnar að gera úr þessu einar húsnæðisbætur (löngum verið skoðun undirritaðs) óháð tegund húsnæðis. En það er auðvitað ekki nóg. Uppbygging vaxtabótaútreiknings hefur lengi verið ónýtur og leigubætur úr takt við raunkostnað. 

Allar tekjutengingar þarf að endurskoða í heild sinni. Í raun ætti að kalla húsnæðiskostnaðar endurgreiðsluna "húsnæðisgreiðslur" því þetta eru endurgreiðslur úr eigin sjóðum landsmanna. Barnabætur td. fjölskyldugreiðslur í raun ætti að breyta öllu bótaheitinu í -greiðslur. Þetta eru peningar sem eru sameign og svo til endurgreiðslu þar sem þess þarf.

Engin er að fara fram á ölmusu eða fátækrahjálp en það er viðloðandi tilfinning sem margir finna fyrir sem eiga í samskiptum við ríki eða sveitarfélög. Ég er að gefa þér ölmususkilaboðin liggja oft í loftinu. Breytum þessari hugsun í kerfinu og hjá okkur öllum.

Árið 1999 var húsnæðislöggjöfinni breytt og félagslegir þættir hennar nánast þurrkaðir út. Ekkert kom í staðinn í nýrri löggjöf sjálfstæðis- og framsóknarmanna. Ljóst var að húsnæðislán átti að stefna til bankanna. Núverandi forsætisráðherra hafði þar á undan verið síðust til að breyta lögjöfinni í átt að félagslegu jafnræði.

Ég vann í rúm 15. ár hjá  Byggingarsjóði verkamanna síðar félagsíbúðadeild Húsnæðisstofnunar ríkisins. Reynslan þá af 90% og 100% lánum til þeirra er voru innan tekjumarka var góð. Farið var vandlega yfir umsóknir vegna 100% láns og aðeins lánið vegna sjálfrar íbúðarinnar.  Vanskil hjá þeim sem fengu þessi lán voru minni en annarra sem fengu lán hjá Stofnuninni á þessum árum.

Það var árið 1998 ljóst að breyta átti öllu húsnæðislánakerfinu. Við bentum á að litlar breytingar þurfti að gera á reglum vegna félagslegra íbúða svo lánasjóðurinn gæti lánað með fjölbreyttara hætti. Engar byltingar voru nauðsynlegar.  Sjóðurinn hefði reynst bjargvættur þúsunda í nær 60 ár. 

Hægt hefði verið að gera einn lánasjóð með félagslegri áherslu án byltingar og án þessari græðgisvæðingu sem varð við flutning í bankana.  Og allt unnið út frá tekjum, fjölskyldustærð, íbúðarstærð og kaupverði íbúðar. 

Og þetta tengt við húsnæðisgreiðslur sem átti að halda húsnæðiskostnað innan ákveðinna marka miðað við tekjur viðkomandi aðila.

Bankarnir mundu svo lána þeim sem vildu byggja áfram sín risahús og vera með 50 fermetra á mann! 

En stjórnmál eru skrítin og pólítískur óvilji sjálfstæðis- og framsóknarfólks var slíkur gagnvart þessu "vinstrimanna lánakerfi" sem núverandi forsætisráðherra hafði síðast lagað með ágætum að engu tauti var komið við ráðandi flokka.

Það endaði svo í veðtryggðum neyslulánum bankanna og hækkandi húsnæðisverð sem mörgum sem unnu við íbúðarmál vissu að aldrei mundi haldast til lengdar.  Vitað var af reynslu af verðbólgunni og markaðssveiflum frá sl. áratugum að staða lána yrði væntanlega fljótt hærri en söluverð íbúðar og gjaldþrot eina leiðin út úr ósköpunum við lagaumhverfi og aðstæður þess tíma.  Laun mundu ekki hækka viðlíka og bætur frá ríki og sveitarfélögunum ekki halda í við breytingar á kostnaði vegna "eigins"  húsnæði.

Þetta samspil eða ferli húsnæðisverðs, tekna og greiðslugetu, gjaldþrota hefur löngum legið fyrir að mundi skella á,  ef út í svona eftirlitslaust lánafyrirkomulag yrði farið.  En stjórnmálafólk hlustaði ekki og blekkti með allskonar útreikningum frá lánveitendum og sjálfum sér.

Að lokum nær væri að kalla þessar íbúðir með lánum sem eru nær 100% leiguíbúðir og aftengja þær markaðssveiflunum með öllu. Eins og eldra niðurlagða félagslega íbúðarkerfið var í raun.

 

 

 

Kemur vandinn utanfrá? Er þetta að gerast fyrst núna? Er vandi okkar erlend fyrirtæki eða óvinveittar erlendar stofnanir? Er vandi okkar ekki heimatilbúinn alveg sér íslenskt útflutningshæft fyrirbrigði.

Það ríkir skortur í samfélaginu.  Skortur á að viðurkenna getuleysi og leita utan að komandi aðstoðar hjá viðeigandi sérfræðingum hverjir sem það eru hvaðan sem þeir eru.  Það er skortur á vilja til að starfa sameiginlega að lausn á vanda okkar.  En ekki að dvelja eins og sært og kvalið letidýr í eigin vandamálagryfju.

Við erum eins og vanvirk fjölskylda sem þorir ekki að sjá út fyrir eigin nafla.  Vantraust, óheiðarleiki, léleg sjálfsvirðing og mikil innri reiði geysar hjá vanvirkri fjölskyldu.  Þetta skelfilega ástand  viðkomandi fjölskyldumeðlima bryst oft út í stjórnsemi og áberandi undanlátsemi.   Það birtist einnig oft í getuleysi til að taka ákvarðanir og frestunarárátta verður meir og meir áberandi.  

Gæti þetta ekki alveg eins átt við Alþingi, ríkisstjórn eða stofnanir landsins?  Og svo birtist öll sameiginlega vanlíðan í hroka og óheftri gremju þegar engin skilur samræðulist okkar eða hvert maður er að fara með seinkomna ákvörðunarleysið.

Upplýsingum er haldið frá okkur eða skammtað.  Ef "ég" upplýsi missi ég tökin/völdin og allt fer fjandans til.   Ef þú gerir ekki eins og ég vil er ég farin!  Endurteknar oft vanhugsaðar hótanir án efnda bjóða upp á að engin tekur lengur mark á misvitrum hótunum okkar.  Mikil tortryggni lýsir ástandi augnabliksins.  Vanvirk fjölskylda og/eða vanvirkt samfélag??

Vafasamar og seinlega áfram mjakaðar ákvarðanir stjórnvalda skapa óvissu og reiði. Of langt sumarfrí Alþingis og lokun Hæstaréttar var aldeilis ekki ákvörðun sem ýtir undir trausti og minnkar reiði.  Það er eins og verið sé að spenna teygju og bíða spenntur eftir hversu langt megi fara áður en sleppa verður áður en teygjan annaðhvort slitnar eða flýgur óheft og skemmandi afstað.

Við getum endalaust haft áhrif á umhverfi okkar.  Allir hafa heyrt sagt " þetta liggur í loftinu".  Sameiginlega getum við með jákvæðri umræðu breytt neikvæðu andrúmslofti dagsins í dag.  Sameiginlega lifað í sátt og nokkurri vellíðan um leið og við framkvæmum.  En við þurfum utan að komandi aðstoð.  Þurfum að fá lánaða utan að komandi dómgreind.  Okkar dómgreind fór fyrir lítið í drullupoll meðvirknis og fjölskyldu- og vinatengsla.

Eftirfarandi mál mega vera í forgangi:  Atvinnusköpun, fjölskyldustefna og forvarnir tengt hruninu, gengistrygging lána og AGS.  Við verðum að vinna okkur út úr þessari lægð með öðrum aðilum erlendum stofnunum og ríkisstjórnum.  Þessi vandamálaskapandi einangrunarhugsun er ekki farsæl til lausnar á vanda okkar.  

Önnur mikilvæg mál eru: Verðtrygging, húsnæðismál, Magma Energy, kosning um ESB, fyrning veiðiheimilda, eign útlendinga í íslenskum fyrirtækjum og eflaust mörg önnur mál sem snerta okkur sem einstaklinga og þjóð.

Framsýni er ekki einn af kostum okkar.  Lög eru sett fram af kappi og oftar til hliðsjónar en til að fylgja og sjaldan af forsjá.  Ráðherravaldið algjört og þriskipting valds gleymt og tröllum gefið.  Við sitjum þar af leiðandi uppi með mál eins og Magma Energy og önnur mál er tengjast þessum of oft viljandi óljósu lagasetningum enda hægt að fara í kringum flest allt og hver má svo eiga í íslenskum sjávarfyrirtækjum?  Endalausar lagaflækjur um gengistryggingar, vexti og almennt um fjármál einstaklinga.   Við erum dálítið óskýr.

                  Meðvirkni byrjar sem eðlileg viðbrögð við óeðlilegar aðstæður.   Meðvirkur einstaklingur hefur í æsku lært ákveðið hegðunarmynstur og aðlagað sig að þeim aðstæðum sem hann býr við.  Með því t.d. að taka ekki ábyrgð á ástandinu og koma sér út úr sjúklegum aðstæðum heldur aðlaga sig að þeim.   Meðvirknin er í raun leið til að skilgreina sig í gegnum aðra. 

Stjórnmál á Íslandi eru í reynd eins og hegðun ofannefndrar vanvirku fjölskyldu. Frá upphafi lýðveldis höfum við lært ákveðna hegðun, ákveðin viðbrögð við oft sjúklegum og erfiðum aðstæðum og þessari lærðu hegðun, þessum viðbrögðum  er erfitt að breyta.  

Kanski verðum við að viðurkenna að við viljum breytast en erum um leið hrædd við að breytast? Viðurkenna allar þversagnirnar og fara að gera eitthvað í þeim.

Í öllu írafárinu sem geysar má ekki gleymast að vandinn kemur ekki utanfrá.  Það er ekki eins og þetta sé að gerast fyrst núna!!  Vandi okkar eru ekki erlend fyrirtæki eða óvinveittar erlendar stofnanir.  Vandinn er heimatilbúinn alveg sér íslenskt fyrirbrigði.  Okkur hefur sjálfum tekist að klúðra málunum með ófullnægjandi lagasetningum, einkavinavæðingum og persónulegra hagsmuna og fjölskyldutengsla. Og við reyndum í þokkabót að flytja allt ruglið út!!  Allt hefur þetta í gegnum árin gefið fáum aðilum mikið vald.  Auðvitað vilja þau ekki sleppa því og lífa sem við þessir venjulegu íslendingar.  

Öll erum við oörugg frammi fyrir þeim gífurlegu breytingum sem framundan eru.  Þannig að við skulum sameiginlega standa á fætur og vinna að sameiginlegri lausn.  Hún er til en bara ekki í þessu ómerkilega óþroskaða kítingsrifrildraástandi sem ríkir.   Lítum upp og sækjum aðstoð frá þeim sem þekkja til og horfum á það sem er í lagi og vinnum okkur saman áfram þaðan.

Gæti ógnað ríkisstjórninni

Stöðugleika í verðlagningu grunnþarfa er nauðsynleg!!

Hef áður fjallað um nauðsyn þess að stjórnvöld sjái til þess að matar- og húsnæðiskostnaði sé haldið innan ákveðinna marka.

Það að borða, sofa og eiga öruggt húsaskjól er að mínu viti algjör forsenda þess að hægt sé að gera eitthvað fyrir síg félags- og atvinnulega.

Skoða verður af alvöru lækkun tollverndar, samræming á vsk, vörugjald og allt sem getur haft áhrif á verð matar.  Hér má ekki gleyma álagningu verslana.

Húsnæðiskostnaður er líka óviðráðanlegur en hægt að stýra með húsnæðisbótum sem væru fjölskyldu- og tekjutengdar.  Núverandi húsleigu- og vaxtabótakerfi eru löngu úr sér gengin.

Þetta verð- og gengistryggingabrölt vegna skulda er ótrúleg aðferð og laun svo ekki tengd þessum veruleika að neinu leyti!

Við gerum ekkert fyrr en þessi atriði eru viðráðanleg og hægt verður að lifa af launum sínum.  Margt mun líka sparast ef þessi leið verður farin. 

Andleg- félags- og líkamleg heilsa okkar gæti batnað til muna.  Það hlýtur að vera megin forsenda okkar að heila fólk og halda heilu við athugun á grunnþörfum okkar á leið að betra lífi. 

Við gætum hugsanlega til tilbreytingar farið þá leið að hjálpa einstaklingum og fjölskyldum til hamingjusamara lífs áður en skaðin er orðinn að veruleika.  Það ætti að vera eðlilegri leið og sparar auk þess mikinn kostnað við að byggja yfir þegar veikt fólk.

Ótrúlegt fjármagn fer í að byrgja brunninn þegar barnið er dottið ofaní hann.  Forvarnir eins og ofannefndar aðgerðir eiga ekki upp á pallborðið hjá stjórnmálafólki dagsins eða gærdagsins.  Og svo er alltaf svo seint gripið til aðgerða.  Ótti stjórnmálafólks við að fara nýjar leiðir er áberandi!

Við verðum að fara nýjar leiðir að betra lífi.  Enn því miður erum við enn að spóla í gamla farveginum!

Matarverð rýkur upp

Lykteyðandi efna er þörf! Ódaun leggur enn yfir stjórnsýsluna!

Hætti aldrei að verða hissa á íslenskri stjórnsýslu.  Hvað þarf til þess að við getum afgreitt mál "eðlilega" af skynsemi og túlkun laga ekki eingöngu gerð þröngt með hagsmuni fyrirtækja og stofnana í huga? 

Þetta er tekið úr áliti nefndar um erlenda fjárfestingu.
Það verður því að telja að félagið  Magma Energy Sweden AB  geti byggt á ákvæðum 31. og 34. gr. EES-samningsins, sbr. lög nr. 2/1993, þrátt fyrir stöðu þess sem dótturfélags Magma Energy Corp, þar sem félagið er skráð samkvæmt sænskum reglum og hefur skráð heimili í Svíþjóð, með fyrirvara um að ekki sé vísvitandi farið í kringum reglur í aðildarríki (sjá kafla 3). Það leiðir til þeirrar niðurstöðu að Magma Energy Sweden AB geti fallið undir ákvæði 4. gr. laga nr. 34/1991, sem „lögaðilar sem heimilisfastir eru  í öðru aðildarríki samningsins um Evrópska efnahagssvæðið.

"með fyrirvara um að ekki sé vísvitandi farið í kringum reglur...."  Tóm skúffa í Svíþjóð!  Getur það skv. þessu með einhverjum hætti átt við að hér sé brotin sé hugmyndin "að ekki sé vísvitandi farið í kringum reglur í aðildarríki" ??

Tveir ráðherra telja að skoða eigi lögin og hugsanlega, væntanlega kanski leggja fram frumvarp um ónefndar breytingar næsta vetur.   Viðskiptaráðherra talaði vægt sagt óskýrt og loðið í fréttum í gærkvöldi.  Það var útilokað að skilja hvað yrði gert, hvenær það yrði gert eða hvort það yrði yfirhöfðu lagt fram frumvarp varðandi svona eignarhald!

Dæmi nú hver fyrir sig! Er þessi afgreiðsla einfaldlega beint og eðlilegt framhald af fyrri afgreiðslum stjórnsýslu okkar sbr. Seðlabanka og FME um vexti og aðrar afgreiðslur tilheyrandi þessu?

Undanlátsemi er birtingarmynd lélegrar sjálfmyndar og vantrú á rétt til að standa með rétti sínum. Við eigum að geta afgreitt mál skv. heilbrigðri lestrarkunnáttu, samvisku og réttlætiskennd.  Þrátt fyrir reiði þeirra sem hugsanlega verða fyrir þessari skoðun og hróp fólks um þröngsýni og einangrunarstefnu.

Íhugar að kæra málið til ESA

Meðvirkt og vanvirkt samfélag?

Meðvirkni:  Háttarlag þar sem manneskja tekur ábyrgð á gjörðum annarra og hjálpar viðkomandi að forðast það að takast á við vandamálið á beinan hátt, gert til að viðhalda stöðugleika í samskiptum fjölskyldunnar.  Meðvirkni byrjar sem eðlileg viðbrögð við óeðlilegum aðstæðum. 

Ástandið í dag er óeðlilegt og viðbrögðin eðlileg miðað við eldri lærða hegðun og þekkingu okkar.  En viðbrögðin eru þó óeðlileg miðað við það ef hópur af heilbrigðu, ómeðvirku og velhugsandi fólki ætti að skoða þessi mál.

Ein ástæðan fyrir núverandi ástandi hér á landi er afneitun og dulin stjórnsemi.  Sem birtist m.a. í hegðun eins og "Mér finnst ég algjörlega óeigingjarn og einarðlega helgaður velferð annarra."

Afstaða landsfundarins um að hlusta ekki á mismunandi skoðanir og raddir fundarmann og kveða aðrar skoðanir í kútinn er ekkert einsdæmi.  Þetta gerðist með öðrum hætti hjá V.G. sem vísaði málinu í nefnd! Engin virðist hafa þroska til að leyfa þjóðinni að kjósa um málefni E.B. á málefnalegum grunni.  Samfylkingin er þó að bröltu á öðrum stað í þessum málum.

Það gerist ekki nema að viðræður hefjist og við með samningaviðræðum fáum að vita hvað er í boði. Niðurstaða viðræðna á svo að leggja fyrir þjóðina!! Hennar er valdið!!

Hvað er svona hættulegt við að nálgast evrópu?  Ég hef ekki orðið var við að Írland, Danmörk eða Finnland hafi misst sjáflstæði sitt.  Eða hvað?  Auðvitað má segja að það að banna sölu á eggjum í stykkjatali innan E.B. sé endaleysa.  Bretar mega allt í einu ekki kaupa tylft eggja verða eins og hinir í E.B. að versla 350 gr. af þeim.  En stundum er vitleysan bara skemmtileg?

Að hugsa sér að að annað fólk sé ófært um að sjá um sig sjálft.  Þetta er lýsing á meðvirkri stjórnsemi.  Treysta ekki öðrum fyrir því að ákveða fyrir sig.  Því rétt skoðun er skoðun þessara hræddu aðila sem treysta því ekki að niðurstaðan verði eins og þeir vilja.  Þannig að þeir keyra af hörku áfram skoðun sína sem þeir oft vegna lítillar sjáflsvirðingu og óttastýrði trúfestu halda að sé sú eina rétta.

Ég gef öðrum ráð og leiðbeiningar óspurður.  Eflaust kannast margir við þessa gerð af stjórnsemi sem botnar oft í lélegri sjálfsvirðingu.  Of margir eru að gefa ráð í allar áttir.  Eflaust ég líka?

En auðvitað breytist ekkert. Sömu flokkarnir eru að landsfundast.  Sömu andlitin, sama fólkið að stjórnast og að mestu getulaus til að gera nauðsynlegar breytingar á samfélagi okkar. 

Gengistryggðu lánin þvælast endalaust fyrir vegna þess að engin tekur ákvörðun um að fylgja málinu hratt á leiðarenda.  Og enn er of augljóst að stofnanir eru á undan fólkinu í forgangsröðun stjórnvalda.  Mér brá þegar ég  sá viðskipta- og efnahagsráðherra tala af hroka til mín í fréttum.  Niður til mín sem skilur ekki svona mál, já hvernig dettur fólki eins og mér í hug að hafa skoðanir á bankamálum.  Þessu hefur nú svo vel verið stjórnað til þessa!   Hvað er að gerast eiginlega?  Hvernig er forgangsröðun ríkistjórnarinnar og hinna flokkanna?  Mér virðist augljóst að flokkurinn er í fyrsta til fimmta sæti! Stefna til hægri og vinstri eða engin stefna ræður för þeirra. 

En stefnan sem slík skiptir ekki máli heldur málefnið sjálft,  hvert og eitt þeirra fyrir sig og hvort þau séu réttlát og eðlileg í nýju lífs- og starfsumhverfi íslendinga. 

Enn er búið að samþykkja neyðarlög á Aþingi sem hjálpa mörgum til þess að halda geðheilsu.  En það skortir alla hugsjón varðandi grunnaðstoð sem felst m.a. í að matur sé "eðlilega" skattlagður og aðgengi að húsnæði sé á viðráðanlegu verði fyrir alla.  Það þarf byltingu í grunnhugsun og algjöra stefnubreytingu varðandi forgangsröðun.  Matur og húsnæði er nauðsynlegur pallur til að byggja á svo við getum öðlast farsælt og hamingjuríkt líf.

Flestum er ljóst að við eigum peninga en skiptingin og forgangröðunin er eitthvað brengluð.  Við erum enn í afneitun á að 15.000 séu atvinnulausir og að flestir þessara aðila eiga fjölskyldur.  Forvarnaraðgerðir vegna þessa eru í skötulíki varðandi atvinnulausa, maka og sérstaklega börnum sem lenda í þessar aðstæður.  Við erum svo mikið í yfirborðsmennskunni og hrædd við að líta inn á við og tala af kærleika og skilning um hvort annað og til hvors annars. 

Vantrú á að eitthvað muni breytast er ríkjandi og ef ný og stærri "búsárhaldarbylting" á ekki að eiga sér stað er eins gott að ný vinnubrögð komi til og auðmýkt, réttlæti og heiðarleiki taki völdin.

Óþarfi að sundra flokksmönnum

Það sem ég óttaðist - gerðist!

Kröfu um endurnýjum er hafnað.  Óttinn við að stíga til hliðar og opna fyrir breytingum er sterkari en heibrigð og einföld skynsemi.  Óháð viðkomandi einstaklingi er þetta pólístískt milt sagt eigingjarnt og óráðlegt.  

Samfylkingin virðist stödd í miðjum óttanum við að missa völd og flokkurinn er með öllu að hafna skilaboðum frá kjósendum.  Vinstri Grænir eru einnig með því að setja ekki ákveðin lágmarksskilyrði um "sjáanlega" endurnýjun að hafna kröfunni um breytingar. 

Auglýsa átti eftir bæjarstjóra.  Þetta óbreytta hagsmunapot er með öllu ólýðræðislegt og bara enn eitt dæmið um getuleysi stjórnmálanna til endurnýjunar.  Eitthvert andlegt þrekleysi til að fara eftir kosninganiðurstöðum víkur fyrir græðgi og getuleysi einstaklinga til að sleppa og láta frá sér.

Þetta boðar ekki gott!  Blinda Samfylkingar og getuleysi VG til breytinga eru vonbrigði!

Nauðsynlegt er að sýna raunverulegar nýjar áherslur.   Fá svona "straxtilfinningu"!  Svo kemur að breyttri pólitík og að koma sér upp úr gömlum þreyttum farvegi hins liðna á leið að betra samfélagi. 

Lúðvík áfram bæjarstjóri

Firring eða siðblinda?

Í viðtali við forystu stjórnmálaflokkana kom ljós hvað lært hegðunarmynstur er sterkt og erfitt fyrir marga að feta nýjar leiðir.  "Banvænt heyrnarleysi" og "er utan þjónustusvæðis" svör sýndi okkur að ekkert hafði fólk lært af atburðum sl. mánuða.   Jóhanna Sigurðardóttir var heiðarlegust og taldi þetta mikla aðvörun og byrjun á falli fjórflokkana.  Hún var í raun,  ásamt Degi B. að mestu leyti,   ein um að af "fjórflokkunum" taka af auðmýkt og ábyrgð á niðurstöðu kosningana. 

Ótrúleg framkoma Bjarna, Sigmundur og að miklu leyti Steingríms J. í sjónvarpssal var í senn sorgleg og vakti furðu og reiði.  Enginn tapaði  nema á afmörkuðun sértækum svæðum en á flestum stöðum vannst (varnar)sigur!

En úrslit kosningana, þáttökuleysið, útstrikanir og auðir seðlar var kjaftshögg fyrir "fjórflokkinn".

Hanna Birna Kristjánsdóttir mætti á kosningavöku sinna manna og talaði um sigur! Lipur kona sem með réttum prósentuaugum sér hvergi nema viðmiðunartölur sem passa fyrir flokkinn.

Ljóst er að viðbrögð við hrunið og afleiðingar þess hafa  verið á hraða snígils.  Ljóst að samskiptagetu skorti og "við" tilfinningin var týnd bæði fyrir og eftir kosningar.  Afleiðingar þessa hefur markað djúp spor í lífi margra.

Viðbrögð þessa hóps í sjónvarpssal sannar enn og aftur að þörf er á fólki sem er tengt við daginn í dag og okkar raunveruleika.  Dagurinn í dag er raunveruleikinn!

Forvarnir eru enn og aftur aftast á dagskrá og afneitun um að eitthvað sé að andlega og félagslega er algjör.  Hvernig líður okkur sem þjóð sem einstaklingum?  Atvinnuleysið, gengistryggð lán, íbúðir keyptar á hámarksverði, hækkun matarverðs allt blandast í vondan graut en við segjum "stattu þig" þetta líður hjá!  Flytjum vandann á næstu kynslóðir. Það vantar að tala saman, vinna saman í lausninni og að skynja hvar grunnþarfir fólks eru.  Húsnæði og matur eru grunnþarfir! En þar hefur vinna við að finna lausnir gengið erfiðlega og tímasetning framkvæmda og hægagangurinn skaðað marga einstaklinga sem og fjölskyldur.

Eigingjörn og sjálfmiðuð framkoma  m.a. Gísla Baldurs, Guðlaugs Þórs, Sigrúnar Bjarkar og blinda varðandi upplifun kjósenda af þeirra gjörningum var í algleymi.  Þorgerður Katrín er týnd og eignamaðurinn Bjarni Ben þegir um áhrifamátt sinn á eigin hag.  Ýfirlýsing Steinunnar Valdísar var í raun hrokafull þar sem hún taldi síg í raun,  eiginlega samt sem áður hafa gert rétt.   Steinunn skrifaði  m.a. "Í hjarta mínu get ég því ekki beðist afsökunar á að hafa gerst sek um siðspillingu með því að sækjast eftir og fá fjárstyrk frá þessum aðilum á þessum tíma."  Í hjartanu þarf eiginlega auðmýktin að búa! Þannig að ekki ristir þetta djúpt.
Að skynja vitjunartíma sinn og stíga til hliðar fyrir heildarhagsmuni er gæfusamur en sjaldgæfur kostur sem fáum er gefin.   En ljóst,  að skortur á hugrekki, það að láta eigin frama stjórna gjörðum er mögnuð yfirlýsing um að sjálfmiðaður og eigingjarn ótti við breytingar ræður för.  

Oftast er sigur einstaklings stærstur þegar í vanmætti og auðmýkt er viðurkennt stjórnleysi, ósigur og mistök.  Sjálfur er ég eiginlega kominn að leiðarlokum í þessari pólítík.  Veit ekki alveg hvert á að stefna þótt sem íbúi í Hafnarfirði hafi ég kosið VG sem ég óska velfarnaðar.  En hvert liggur leiðin héðan?

Við erum enn rík þjóð en forgangsröðunin með ólíkindum.  Yfirborðkennd vinnubrögð hafa ráðið ríkjum.   Enn og aftur nefni ég húsnæðismál og mat!  Grunnþarfir sem verið að klúðra með seinagangi!  Viljinn er þarna er framkvæmdagetan er löngu týnd og enginn að leyta hennar. 

Við þurfum húsaskjól og mat til að sinna okkur andlega og félagslega.  Það er bara þannig!  Byrjum grunnvinnuna af alvöru en ég held að það verði að snúa vinnubrögðum dagsins á hvolf?  Og byrja á nýju upphafi íslenskts samfélags.

 

Tók saman nokkur viðbrögð stjórnmálaleiðtoga við ákvörðun kjósenda:

Við erum í sókn miðað við tölurnar, sem flokkurinn fékk í þingkosningunum 2009, sagði Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokks

Það eru vinstri flokkarnir, sem eru að stórtapa í þessum kosningum, sagði Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokks.

Framsóknarflokkurinn vann nokkra sigra og jafnvel stórsigra, sagði Sigmundur Davíð, formaður Framsóknarflokksins.

Við erum að halda okkar stöðu sem sveitarstjórnarflokkur á landsvísu, sagði Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG

Ég held að fjórflokkurinn sé í sárum og þurfi að endurskoða vinnubrögð, sagði Birgitta Jónsdóttir, þingmaður Hreyfingarinnar

Úrslitin eru áfall og skellur fyrir allan fjórflokkinn, sagði Jóhanna Sigurðardóttir í Sjónvarpinu. Upphafið að endalokum fjórflokksins

Besti flokkurinn stærstur

Efasemdir er vægt orðuð andstaða gegn þessu stórslysi!!

Hef alveg frá upphafi verið á móti þessari framkvæmd.  Engar efasemdir einfaldlega á móti!  Það er alltaf eins og við séum margmilljóna þjóð og með óraunsæið fullkomnlega í lagi. Er á móti þó ekki væri nema vegna staðsetningarinnar sem er furðuleg ein og sér.

Þegar þessar hugmyndir fóru afstað fannst mörgum að nauðsynlegt væri að taka því rólega.  Og upplagt að sérhæfa meira núverandi þrjú sjúkrahús. Halda smæðinni sem hefur læknandi áhrif ein og sér andstætt ópersónlegum steypuhjöllum sem einstaklingurinn hvort sem heitið er sjúklingur eða starfsmaður ætið fer halloka fyrir. 

Jafnhliða á sjúkrahúsinu ríkjandi óvissu stjórnunarstíl  "ekkert eins í dag og í gær" skortir alltaf rekstrarfé og starfsfólk er í stórum stíl óánægt og undir miklu álagi.  Líkamlegt og andlegt álag er mikið ekki síst hjá þeim er starfa í kringum og næst sjúklingunum.  En sá hópur virðist alltaf vera settur til hliðar erfiðar vinnuaðstæður og ótrúlega lág laun.  Og það má alveg fara inn í eldhús að kanna þar aðstæður starfsmanna launa- og álagslegar.

En hvað um það þetta er tóm vitleysa og eins og risastór bleikur fíll sé dansandi um þetta þrönga litla svæði í holtunum. En engin sér hann og allir bara dásama hrúgaldið sem á að verða en eitt minnismerkið um vanþroskaðan stórmennskubrjálaðan steypuminnismerkjastíl okkar.

Tími ákvarðana sem má ekki breyta vegna stolts fárra sem tóku í einfeldni sinni og samkvæmt ótrúlega blind- og fjarstýrða í raun minnimáttartengda ákvörðun er löngu liðin og horfinn í hrunsins skaut.

Efasemdir um spítalann