Hugmyndaleysi eða raunveruleiki frambjóðenda til Alþingis?

Ró og friður er að hlusta á norska tónlistarmessu og hún er full af kærleika og allur boðskapur ómengaður.   En svo verður líklega ekki sagt um loforðalista þá sem lagðir hafa verið fram.  Líta vel út flestir en taka ekki á raunverulegum málum kjósenda.  Raunveruleikafirring er eins og alltaf augljós þegar loforð og slagur um valdastóla fer í gang. Fáir komast niður til hins almenna kjósenda í tali og skilning á hvað getur þarf að gerast til að þetta "daglega venjulega" líf verði ánægjulegra, gleðilegra og einfalt.

Finnst eins og ég sé alltaf að segja það sama.  En dropinn holar steininn og orðin geta tll margs verið líkleg.  Öll viljum við hafa áhrif á líf okkar til hins betra og kosningar er ein leið til áhrifa.  En ég sakna jarðtengingar í auglýsingum í fjölmiðlum og í sjónvarpsumræðum. 

Það verður að fara í grunninn.  Gera það einfalt.  Ekkert gerist nema hann sé sterkur og beri það sem kemur ofan á hann.  Húsnæðismál, matarverð, umhverfismál og jafnréttismál eru hlutir sem eru í grunninum.  Hinn almenni íbúi er ekkert að græða á hærri lánum vegna hærra verðs.  Ekkert að græða á ódýrara gos og salgæti.  Ekkert að græða á stórum eyðandi verksmiðjum sem skyndilausn vegna hugmyndarleysis og alvarlegum skorti á framtíðarsýn.  Ekkert að græða á síbylju um jafnrétti sem hefur verið í gangi sl. áratug og engu breytt þar um. 

Nei, ég vil skoða málin með augu kærleikans, umbyrðarlyndis og samkenndar.  Leggja niður vaxta- og leigubótakerfið og koma á húsnæðisbótum á réttlátum forsendum.  Við virðumst ekki ráða við markaðinn varðandi verð og lánaokur.  Allar vísitölur eru furðutæki hins stjórnsama óörugga manns sem getur ekki lífað í raunveruleika sínum en býr til líf vísitölumannsins.  Og ber út boðskap sinn þaðan.  Þannig að hið opinbera sem við öll erum og eigum verður að jafna stöðuna milli manna og ein forsenda jöfnunar er algjör endurskoðun samsetningar allra vísitalna (þar eru ekki heilagar eins og kýr Indlands).   Vísitölutengingar eru verri en mesta umferðarteppuslaufukerfi.  Endurgreiðslukerfi sem miðar við eina íbúð miðað við rétta fjölskyldustærð og ca. 25% hámarks greiðslubyrði af launum.

Hollur matur verður að hafa forgang við verðlagningu.  Uppruni vöru og ræktunaraðferð verður að vera skráð.  Hækka má aðra vöruflokka sem eru mun aftur á forgangslistanum sk. lúxusvörur hins þjáða neyslufíkils.  Líf okkar fer fram á jörðinni sem við erum að reyna að eyða.  Hægagangur og hugleysi einkennir aðgerðir okkar sem annarra í þessum málum.  Eigingirni og sjálfshyggja fær okkur til að einblína og stöðuna núna og vilja helst ekki sjá morgundaginn.  Enda sjálfsagt í mengunarskýji hvort sem er.  Engin þorir að koma með alvöru tillögur vegna þess að þær eru s.k. augnabliksóvinsælaratkvæðahugmyndir.   Hugrekki skortir í hugmyndum svo við getum skilað betri jörð til afkomenda okkar.

Jafnrétti er ekki hægt að eyða mörgum orðum á það er framkvæmdamál gott fólk.  Viljum við eða viljum við ekki jafnrétti milli fólks á öllum sviðum mannlegs lífs?  Stundum held ég ekki gæti skert vald einhverja ráðamanna.  Og óttinn við að missa vald sitt er sterkt afl.  Gerir margan sem segist heyra og sjá bæði heyrnarlausan og blindan. 

Við skulum leyfa þeim sem vð kjósum til forustu og ábyrgðar að klára sín verk.  En undir aðhaldi og aga okkar sem þetta snýst um.  Hlustum vel á það sem sagt verður næstu vikurnar og tökum ákvörðum út frá jarðtengingu frambjóðenda og lífssýn þeirra sem skilja eða ekki skilja um hvað lífið raunverulega snýst.   Látum ekki reka á reiðanum gegnum lífið eins og skip án stýris.

Palestína sjálfstætt ríki?

Hefur Ísland viðurkennt hina nýja þjóðstjórn Palestínu? Nei, eins og svo oft drögum við lappirnar.  Norðmenn og svíar hafa eðlilega gert það.  Frjálsar kosningar voru haldnar og þetta var niðurstaða kosninganna og hver erum við að segja að þetta þókknist okkur ekki?  Hvað ef svona væri gert við okkur?  Þjóðstjórnin er með 95% þjóðarinnar á bakvið sér og við erum hræddir við Bandaríkjamenn eða hvað?  Fæ hroll og fyllist sorg þegar ég horfi á myndina af múr Ísraels sem verið er að reisa milli þjóðanna.  Hvar er samkenndin og samhugurinn og hvar er víkingaeðli okkar?  Er það kanski bara notað við útrás fyrirtækja og í yfirtökutilboðum?  Hvernig líður fólkinu í þessum löndum?  Hvað vill hinn venjulegi íbúi þessara landa?  Örugglega ekki það líf - leysi sem býðst þeim í dag!

Múrinn.................................................................................mynd Eva Líf Einarsdóttir                            

Raunverulegur grátmúr.                                            

Er hægt að hugsa sér skelfilegra en svona austantjaldsmúra til að loka fólki frá lífinu sjálfu.  Er hægt að lifa og starfa á grundvelli gamals haturs vegna löngu liðinna atburða?  En mér virðist sem eldir kynslóðir hangi í hatrinu og kenni það svo þeim ungu!  Segi það satt þetta er dapurt og líka hvernig við af hugleysi göngum ekki fram fyrir meðbræður/systur í Palestínu og Ísrael og segjum hug okkar.  Engin vill þetta er samt er þetta raunveruleikinn.  Hvar er augnablikið sem við getum gripið stundin sem gæti skipt máli?  Hvar er kærleikurinn og hugrekki okkar sem frjáls þjóð sem barðist fyrir sínu sjálfstæði fyrir fáeinum árum.  Starf Íslands á að vera friðarstarf og við eigum að standa upp fyrir þeim sem vilja lifa frjáls og í friði.  Múrinn er dapur vitnisburður um stefnu sem getur ekki gengið upp.  Það er vonlaust að til lengdar sundra fólki og halda úti þessa óttastefnu að aldrei leyfa neinum að trúa á friðinn.  Láta fólk lifa með öll skynfæri sín tengd við óttan og sífellt vera að gá og hlusta eftir sprengjum og skothljóðum.  Ég horfi á norðurljósin og hlusta á fuglasöngin.. Leyfum öðrum að upplifa þetta og þögnina mína sem er óttalaus! ! Viðurkennum þjóðstjórnina í Palestínu........

Eru stjórnmálamenn í raunveruleika okkar, sínum eða engum?

STJÓRNMÁL snúast um fólk. Mig og þig, venjulega Íslendinga sem lifum raunveruleika dagsins í dag. Stjórnmál snúast um kærleika í verki, gagnkvæma virðingu, umbyrðarlyndi og skilning á grunnþörfum manneskjunnar.

Í gamalli bók segir að "hinn vitri maður deyi pínulítið á degi hverjum á meðan hann fer frá gömlum hugsunum, leiðum fortíðar og vana og lærir að hugsa og lifa upp á nýtt".

Er ekki komin tími til að gera eins og hinn vitri maður? Fara nýjar leiðir og hugsa upp á nýtt. Þora að breyta því sem verður að breyta, ekki staga það götótta og slitna. Hver er lágmarks þörf okkar? Friður, ferskt loft, gott hollt vatn, fersk matvæli á góðu verði og gott ódýrt húsnæði er það sem öllum er nauðsynlegt. Í þessari upptalningu liggur galdur kraftaverksins.

Verðum fyrirmynd á borði ekki bara í orði. Hugsum á heimsvísu en framkvæmum á landsvísu! Verðum friðelskandi þjóð í fararbroddi í umhverfismálum. Við eigum ekkert inni af stríðs- eða mengunarkvóta! Skuldum okkur og niðjum okkar meir en endurgoldið verður. Virkjum ekki í augnabliksálgræðgi, finnum langtímamarkmið þar sem hreint og ómengað land er efst á blaði. Hvað er og verður verðmætara en ósnortið land og vatn sem rennur frjálst til sjávar? Virkjum hugaraflið fremur en vatnsaflið. Nærsýni okkar veldur skorti á framsýni og víðsýni ásamt miklum og langvarandi skorti á þolinmæði. Verum ábyrg, það krefst mikils hugrekkis að fara brautryðjandi leið. Skattleggja verður mengandi eyðileggjandi útblástur bíla og loftfara sem við oft af leti notum til að koma okkur milli staða. Endurnýjum strandflutninga. Hættum að skipuleggja bæina fyrir bíla og setjum fólk í fyrirrúm og ókeypis í strætó. Bannið nagladekk, langflutningabílabrjálæðið og bensínstöðvaæðið og takið af skarið í málum í stað vingulsríkjandi háttalags. Verðlaunið áþreifanlega þá sem með framferði sínu virða umhverfi sitt og annað fólk. Kennum öllum hvað lífsleikni í raun fjallar um.

Matarverð er ekki til að ræða um! Skil ekki umræðuna og veit ekki af hverju er rætt, rætt og rætt! Lækkum einfaldlega verðið á hollari matnum með samræmdum aðgerðum allra sem eiga hlut að máli. Þeir sem vilja annað verða að borga meira.

Húsnæðisumræðan á Íslandi er illskiljanleg. Einhvers konar "stattu þig, drengur" steinsteypuhugsjón virðist ríkja. Hálfsjálfstæður gervimarkaður er til staðar sem við sveiflum sjálf með háfleygri síbylju sjálfskipaðra en misviturra álitsgjafa. Íslenska vísatalan er einn mesti bölvaldur notenda íbúða í dag. Markaðsverð og áhvílandi lán sveiflast óháð hvort öðru! Oft í sitt hvora áttina með ófyrirsjáanlegum afleiðingum. Hriplekt, margstagað og úrelt vaxtabótakerfi og ómarkvissar húsaleigubætur eru í gangi. Samsetning og þ.a.l. áhrif lánskjaravísitölu er furðuverk sem verður að skoða.

Gerum það að markmiði að nota að hámarki 25% af tekjum í íbúðarhúsnæði. Endurgreiðsla verði miðuð við samspil fjölskyldu- og íbúðarstærðar og tekna. Notum endurgreiðslukerfið til að stjórna. Notandi eðlilegs húsnæðis fyrir fjölskyldu sína á að vera óháður braski á íbúðamarkaði og lánskjaravísitölu. Komum á húsnæðisbótum til notenda íbúðarhúsnæðis óháð hvort um eignar- eða leiguíbúð er að ræða.

Ljóst er að þegar lánað er 90% jafnvel allt að 100% við íbúðarkaup er skráður eigandi ekkert að eignast næstu áratugina. Allt fer í vaxtagreiðslur, stimpilgjöld og síhækkandi fasteignaskatt. Ef svokallað markaðsverð íbúðarinnar lækkar og lán hækkar með vísitölu er hann fljótt kominn í erfiða stöðu. Áhvílandi lán eru hærri en söluverð íbúðarinnar. "Eigandi" verður kannski að losna en getur ekki selt. Eina leiðin er að hætta að borga, láta bjóða upp og gerast vanskilamaður. Góðir frambjóðendur til Alþingis, er þetta boðlegt? Er ekki eðlileg lágmarkskrafa hvers og eins að lifa í friði og sátt í öruggu húsnæði, anda að sér ómenguðu lofti og borða mat á viðráðanlegu verði. Ótrúlegt hvað við kjósendur látum bjóða okkur af innihaldslitlu og drýgilegu tali.

Alþingi og ríkisstjórn eiga að koma þessu í verk en virðast alveg gjörsamlega vanhæf til að skoða mál frá grunni og breyta og forgangsraða í framhaldi af því.

Þetta séríslenska fyrirbrigði, að gott sé að þjást mátulega og ekki slaka of mikið á, er ekki boðlegt lengur. Öryggisleysi notenda húsnæðis, matar, lofts og umhverfis er nær algjört. Mér er misboðið þegar ég hlusta á tal margra frambjóðenda til þings. Ekkert nýtt, engin hugsjón eða fegurð í framtíðarsýn þeirra. Ríkjandi er stöðnun og getuleysi til að skoða frá grunni líf okkur og stöðu. Getuleysi til að standa með hugsjónunum og sýna þolinmæði.

Vegna þessa alls er brýnt að skipta um ríkisstjórn. Vonandi að Samfylking og Vinstri grænir beri gæfu til að sjá að markmiðin eru þau sömu. Hreint loft, fagurt land, ódýr hollur matur og öruggt húsnæði á viðráðanlegum kjörum. En af hverju efast ég smá um að eitthvað breytist? Ekkert minna en hugarfarsleg bylting er nauðsynleg og núna er tækifærið – standið upp og takið höndum saman – drífum í þessu.

Höfundur er félagi í Vinstri hreyfingunni – grænu framboði.

Stjórnmál - menning og list?

Ég upplifi stjórnmál sem menningu og list.  Stjórnmál fjalla um lífið og lifið er list.  Menning á ensku er "culture" sem þýða má sem menningu, siðfágun eða ræktun.  Siðfágun er fágætt fyrirbæri sem lítið er gert úr í nútíma samfélagi. Siðfágun er fegrun og lagfæring siða.  Að vera siðfágaður er að sýna sjálfum sér og öðrum virðingu! Að vera siðfágaður er að vera heiðarlegur og sjálfum sér samkvæmur.  Að vera siðfágaður er að njóta lífsins á forsendum lífsins og sýna gott fordæmi í orði og á borði.  

Að rækta samband sitt við lífið er að rækta sjálfan sig og aðra, að  halda utan um auðmýktina fyrir lífinu,  að dást að fegurðinni allstaðar og undrandi sjá hana oft þar sem síst skyldi halda að hún feldi sig.  Hneigja sig og bjóða lífinu upp í dans.  Rækta samband sitt við daðrið sem lífið þarf svo á að halda. 

En einhverstaður einhverntímann duttu stjórnmál úr tengslum við nútímamanninn.  Kjaftapólítík kalla sumir stjórnmál dagsins í dag. Talað og lítið gert? Veit ekki en samt virðist sannleikskorn í þessu.  Loforðapólítík,  er list sem verður að engu ef hún er stunduð fyrir kosningar og svo gleymd þess á milli.  Að snúa áður gerðum loforðum upp í andhverfu sína er list sem mér finnst margir stunda og kunna í ofan á lag því miður illa.   Og einhverntímann var það einfaldlega kallað að svikja loforð eða stunda loforðaþvætti.   Menning er lífið þetta daglega líf og lífið er t.d. mengunarlaust loft til að anda að sér.  Menning er grænt gras til að ganga á.  Menning er myndlist, tónlist, veggjakrotalist og sönglist  og fólk sem hefur tíma til að njóta menningarinnar.  Tíminn í sjálfum sér er list og við þurfum tíma til að njóta menningarinnar.  Jarðgöng eru menningarlist sem skapa tíma og tengja okkur saman og svona má óendanlega halda áfram. 

Bútasaumur -  er listgrein sem ekki gengur að nota við skipulag á höfuðborgarsvæðinu!  

En það er lítil list í því að deila fram og aftur um vegi og brýr og byggja endalaus geymslurými fyrir börn og aldraða. Ef það er eingöngu til þess að við  hin getum misst okkur í græðgi og svalað fýsn okkar í meira dót.   Það er ekki menning og enn síður list að partaskipuleggja höfuðborgarsvæðið og sjá aldrei heildina ef það er valdagræðgi sem aftrar okkur frá því að gera rétt og vinna saman.  Þetta bútasaumsskipulag í stað heildarýfirsýnar verður okkur dýrkeypt í framtíðinni.  En við ávísun alltaf á framtíðina. 

Menningarheimur smákónga okkar. 

Lífið er fullt af smákóngum í turnum sínum sem halda aftur af framförum og listsköpun hins daglega lífs okkar af ótta við að missa vald sitt.   þess vegna er svo ósegjanlega vitlaust forgangsraðað í opinberumkerfum.  þessvegna hefur engin alvöru áhuga á forvarnarstarfsemi sem er í stjórnmálum.  Þetta tekur of langan tíma og pýramídastjórnkerfið einfaldlega best fyrir kónginn þaðan má deila og drottna.  Það eru menningarleg slys hvernig sjúkrahúsmálum og húsnæðismálum er stjórnað.   Fólk er aldrei í fyrirrúmi heldur óljósar þarfir hins hrædda stjórnanda í kerfinu.  Og óttastjórnuð græðgi heitir það víst líka að vilja ekki eða þora ekki að sleppa og leyfa öðrum að taka þátt í þessari stórkostlegu listsköpun sem líf okkar er.

Auðvitað er lífið list en ef gremja og öfund er látið ráða ferðinni verður svo erfitt að njóta hennar.  

Allt verður svo fúlt og við verðum þessi þunglynda og streitukennda þjóð sem er alltaf hamingjusöm í skoðanakönnunum.  Við lifum í sýndarveruleika sem við þorum ekki að stíga út úr.

Því ef við gerum það tekur lífið við og hversdagleikin í allri sinni dýrð og spurningin er hvort við ráðum við það.   Að sjá listina í hrafninum á girðingunni, í þvottinum sem blaktir á snúrunni,  í húsinu sem er í byggingu og hinn naglhreinsandi hamingjusama mann fyrir utan.  Getum við lifað í sátt við Guð og menn án þess að langa alltaf  í það sem nágranni okkar á? Ég veit ekki en það er áhugaverð list að sjá það fyrir sér og reyna að móta þessa drauma í raunveruleika okkar.

Gleðilegan 1. maí........................ 

Sveitarstjórnarkosningar framundan.

Borgarstjórnarkosningar eru framundan og loforðalistar fljúga listilega um himinhvolfin.  En til að skilja loforðin verð ég að sjá efndir fyrri loforða.  Starf núverandi meirihluta og hugmyndir minnihlutans á móti.  Auðvitað skiptir árangur sl. ára talsverðu máli um trúverðugleika dagsins í dag.

Það sem mér finnst þó sameiginlegt með flestum er að græðgisvæðing samfélagsins mótar stefnu þeirra!  Eins og skorti pólítiskt hugrekki til að þora að standa með skoðunum sínum eða falla frá þeim.  Falla frá einstaklings- og græðgishyggjunni og sjá þörf heildarinnar. Taka flugið og sjá borgarsamfélagið í heild sinni sem einn sameiginlegur vetvangur fyrir alla.   Mikill og stöðugur flótti  fólks er í gangi í dag.   Allt miðast við að þurfa ekki að staldra neinsstaðar of lengi! Og við eigum öll okkar geymslupláss í gegnum lífið frá vöggu til grafar!   Og stjórnmálamenn og konur stjórnast of mikið af því að þoknast öllum þessum -ísmum!  Hafa ekki sjálfstæðar leiftrandi hugmyndir um grunnþarfir íbúanna og alltof smáa og stutta drauma um framtíðina. 

Eru beinar deiluskipuleggjandi, eyðileggjandi sjónmengandi brautir fyrir bíla inn og út úr borginni nauðsyn?  Er skringilega óaðlaðandi skipulag á Valssvæðinu og hátæknisjúkrahús með bensínstöð í miðri súpinni nauðsyn?  Hefði nú ekki mátt gera þetta öðruvísi? Kanski halda í gömlu þrískiptu sjúkrahúsin? Og sérhæfa þau og halda í sérkenni smæðarinnar.   Við erum bara 300.000  manna þjóðfélag!  Lifum í samræmi við staðreyndir og sláum ekki alltaf lán fyrir framtíðinni.  Sem svo okkar afkomendur verða að greiða fyrir .............

Afhverju þarf ég að þjást af astma og vera rauðeygður í gulu svifryki? Magn svifryks hefur farið 19 sinnum yfir heilsuverndarmörk á þessu ári þar af 10 sinnum í mars! ! ! !  Afhverju má einfaldlega ekki banna nagladekk og skola göturnar?  Of dýrt að skola göturnar var sagt, bull segi ég það er mengunin sem er of dýr!  Sagt er að Ísland eigi inni mengunarkvóta og hann dugi fyrir nokkrum álverum.  En er það ekki léleg ávöxtum í álgróða?  Hugsanlega er besta ávöxtunin ef við eigum kvótan bara inni!  Hreint loft og minni mengun er líklega hámarksávöxtun.  Væntanlega er ósnert land hvort sem er í borg eða úti á landi það sem erfingjar landsins eiga kröfu um frá okkur.  Sjálfum finnst mér þessi hugsun um ósnert land til barna þessa lands falleg og eðlileg og einföld í framkvæmd. 

 Malbiksófreskjur eins og nýja Hringbrautin fær mig til að efast um heilindi stjórnmálamanna Nýja tæknisjúkrahúsið virðist eins og flótti frá raunveruleikanum.  Skipulag Valssvæðisins og sífelldar raunhækkanir skatta eins og fasteignaskatta sem miðast við fasteignamat sem er á leið til skýjanna.  Sundabraut hér eða þar, skipulagið fyrir neðan Einholt er malbik og steypa-  og sífellt nagg er á milli meiri- og minnihluta í borgarstjórn og hljómar svo innantómt.   Nýtingarhlutfall þarf að hámarka en aldrei spurt um á kostnað hvers!  Já, græðgi- og einstaklinghyggjan aftur á ferð!   Mikið rosalega er of oft of mikið talað og of oft of lítið framkvæmt. 

Miðbærinn er á góðri siglingu en gæta verður þess að leggja ekki ofurheyrslu á að allir komist þangað á fjallabílunum sínum. Miðbæinn fyrir fólk en ekki bíla.  Förum með mengunarþrjótana neðanjarðar og í kringum miðbæinn.  Byggjum við og bætum við það sem fyrir er nýtt og gamallt í vinalegri og eðlilegri návist hvors annars.    

Og flugvöllurinn, auðvitað fer hann! Skipuleggjum svæðið miðað við 2016 gefum hugmyndum um manneskjulegt samfélag lausan tauminn og spáum svo í hvort við förum á Löngusker eða á Reykjanesið.  Margt verður hvort sem er allt öðruvísi eftir 10 ár en í dag. Og öðruvísi en við höldum þessvegna er svo nauðsynlegt að hafa draumsýn en um leið vera vel tengdur í nútímanum.   Taka því rólega en stefna upp á við og inn í samfélag þar sem einstaklingurinn er í fyrirrúmi og þörf hans fyrir hreinu lofti og manneskjulegu umhverfi.

Jæja nóg í bili Gleðilegt sumar gott fólk.  

Mengun og jarðtenging !

Gleðilega hátíð.  Jæja nú ætti ég að fara að geta náð andanum.  Nagladekkin af og svifryk minnkar strax.  Er búinn að fá astma og í augun í vetur af þessari óþörfu mengun.  Afhverju í ósköpunum má ekki banna nagladekk hér á höfuðborgarsvæðinu.  Og afhverju hefur heilsa mín og margra annarra ekki skipt máli. Of dýrt að skola göturnar! Hafið þið heyrt lélegri rök?  Ætla stjórnendum borgarinnar þyki gula skýið sem sést hefur í vetur fallegt?  Nú á hugsanlega að draga úr notkun nagladekkja! Bull! það á að banna notkun þeirra!  Takið ábyrgð borgarfulltrúar og stjórnið þegar þarf að stjórna. 

Og meir um mengun! Eins og hún minnki eða sé minna slæm ef við eigum ónotaðan kvóta hjá Alþjóðastofnunum!? Hér eru reiknimeistarar á fullu við að reikna út ónotaðan kvóta.  Svo segja ráðherrar hvað er þetta við eigum inni mengun fyrir nokkrum álverum. En það er léleg ávöxtun þessarar inneignar að nýta hana í álver.  Hæstu ávöxtunina fáum við ef við nýtum ekki kvótan og leyfum landinu að vera ósnortið.  Vissulega sýn sem fæstir ráðherrar hafa enda til langs tíma en samt rétt. 

Ef við lítum inn á við og skoðum hug okkar af hreinskilni. Þá held ég að flestir ef ekki allir sjái geðveikina í stóriðjuuppbyggingu.  En þeir sem stjórna eru svo hræddir við að verða sér til minnkunar ef þeir skipta um skoðun að það er bara keyrt á fullu.  Stundarbrjálæði sem þetta er dýrkeypt fyrir næstu kynslóðir. En það skiptir ekki máli?

Núna skal lifað í hagvextinum! Hvernig sem við nú gerum það.  það er nefnilega þannig að fæstir ná því að lífa í honum! Enda vita fæstir hvað það þýðir að lifa í hagvexti. Nema þeir sem aðgang eiga að ódýrum peningum og geta látið hann búa til meiri peninga fyrir sig.  Sem útaf fyrir sig er vafasamt hátterni innan margra lánastofnana. 

Hvað gerir hagvöxturinn fyrir starfsmenn dvalarstofnana eða aðra láglaunaþræla? Lítið sem ekkert nema smá auka kaupgetu sem verðbólgan tekur jafnharðan og étur.  Þetta daglega þvarg stjórnmálamanna og fjármálafólks um vöxt  eða verðbólguskot skipta litlu máli. Takið á daglegum vanda venjulegs fólks. Og ég lofa þið fáið atkvæði og viðskipti.

Gáfumannatal og langar útskýringar á engu skipta engu nema það er algjör tímaeyðsla. Komið niður til okkar sem lifum hér og hrærumst í svifryki og verðbólguskotum og verið memm!!!!!!!

Gleðilega upprisu og ósk um nýtt upphaf. Tvennar kosningar framundan kíkjum á jarðtengingu stjórnmálamannana gott fólk.  

 

Sigur lífs yfir dauða?

Það er páskadagur.  Dagur vonar og dagur kærleikans.  Mér datt í hug að heimfæra þetta á íslenskt samfélag. En það er erfitt í hraða græðgisins sem ræður hér flestu. Réttlæti ekki ranglæti umburðarlyndi í stað hroka og ótta. Hvar á að byrja þegar þeir sem stjórna vilja ekki eða hafa ekki kjark til að stjórna. 

Þegar við lítum í kringum okkur birtist ranglætið og misskipting um allt.  Uppreisn starfsfólks á stofnunum fyrir aldraða er síðasta dæmið. Og svo þarf að ræða það! Þegar þarf að framkvæmda en ekki ræða.  Við gerum ekki vel við aldraða,  það er staðreynd.  Við gerum heldur ekki vel við starfsfólk sem á að annast eldra fólk, það er staðreynd.  Er það nokkuð eftir nema breyta þessu??  Hvað er svona erftitt við það? Ég bara skil það ekki.  Eins og tekjutengingar allskonar og persónuafsláttinn.  Hvað er svona erftitt við þetta?? 

Húsnæðismál eru sögð í góðum málum. En er það svo ekki held ég!  Það er réttur hvers og eins að eiga sér öruggt húsaskjól. Það sem er í gangi núna er bara hærra verð, hærri lán og greiðslubyrði í óvissu vegna tengingar lána við vísitölu.  Við erum ekkert að eignast aðeins að borga vexti og vísitölu. Það á ekki að nota meir en 25% af launum í húsnæðismál. Og það á að aftengja húsnæðislán vísitölunni.   Auðvitað allt að teknu tilliti til tekna, fjölskyldustærðar og húsnæðisstærðar. 

Matur sem er grunnþörf á að vera ódýr. Og þá er bara að sjá til þess að svo verði. Breyta sköttum opna á innflutning og gera það sem þarf.  Framkvæma og ekki segja það er ekki hægt vegna keðjuverkana, bara taka á því.

Að segja að fjármálamarkaðurinn stjórni okkur er vafasamt. Alþingi setur lög og þar er grunnvald samfélagsins samankomið. En við berum svo ábyrgð sem kjósendur. Og allt of lítið er um ábyrgð ráðherra. En hugsa má sér að ráðherrar væru ekki þingmenn enda verður það að teljast bara eðlilegt. Framkvæma og breyta gott fólk.

Von mín er að okkur takast að snúa lífshjólinu við og að það verði hamingjuhjól. Að við hættum þessu orðaskaki og förum að gera eitthvað. En innihaldsleysi frétta og málefna er svo íþyngjandi að bara það getur valdið þunglyndi.  Sýna í verki að við getum tekið ábyrgð.   Þingmenn og ráðherrar verða ekki frjálsir og án ábyrgðar þegar þeir þiggja embætti frá þjóðinni. Embættunum fylgir ábyrgð og ábyrgðinni fylgir krafa okkar staðfestu, umbyrðarlyndi og vilji til jöfnuðar.  EN kjarklaus getur  engin verið í ábyrgðarstöðu og samviska hvers og eins ræður ætið för.  

Það er eðlilegt að krefjast þess að Alþingi að þar sé framkvæmt í þágu okkar islendinga. Þetta orðaskak og samvinnuleysi sem ríkir þar milli hins svo kallaðu meirihluti og svo minnihluta er óþolandi.  Byltingarkennd frumvörp í þágu þjóðarinnar sem heild sjá of sjaldan dagsins ljós   of mikið um að setja plástra á gömul sár.   Hvað er ég að segja með þessu öllu? Kanski að ég vildi sjá kjark og þor og tilfinningahita hjá þeim sem stjórna hvort sem er á þingi eða annarsstaðar.

Jæja kanski er þetta full þungt? Verður betra næst, Gleðilega Páska.