Atkvæðabúskapur og hnappaþrýstingur?

Skrítið þegar allt í einu er fullt af skoðunum um að þingmenn hafi skoðanir á hinu og þessu og allt nefnt "pólítísk afskifti".  Allt í einu virðist það fullkomnað hvernig á að lífa algjörlega í "núinu" ekkert skammtímaminni ekkert langtímaminni.

Mér finnst lítið trúverðugt þegar s.k. stjórnarandstaða talar um vinnubrögð þingsins í dag eins og það sé eitthvað nýtt fyrirbæri.  Allt hefur þetta tiðkast frá upphafi þings og mun því miður nema mikið gerist vera gert áfram.

Almenn umræða, samskipti úr ræðustóli, virðing við málefni og fólk er ekki á of háu plani þegar hlustað er á útsendingar frá Alþingi og ég hef gert talsvert af því að hlusta og horfa. 

Það lítur alltaf út eins og fram fari atkvæðabúskapur og hnappaþrýstingur á Alþingi.  Samviska þingmanna og sjálfstæði er ekki fyrir að fara.

Það var rétt af stjórn Bankasýslunnar að segja af sér enda skoðun mín að þessi ráðning hafi ekki verið aðeins siðferðileg heldur einnig menntunarleg moðgun við kjósendur og allann almenning.  Sekur eða ekki er ekki málið allar tengingar sem eru svona augljósar við ákvarðanatökur fyrri stjórnenda landsins gerir umsækjendur vanhæfa. Enda ætti vera nóg af hæfu fólki án þessarar fortíðar en af einhverjum ástæðum hikar fólk við að sækja um þessar stöður.

 

Skiljanlegt í ljósi pólitískra afskipta

Skyndilausnir hjálpa lítið!!!

Já hvað skal segja?  Þetta hefur lengi verið vitað en lítið er gert.  Það verða að vera forvarnir frá upphafi skólagöngu um lifið og lífsleikni á að taka alvarlega annars verður ekki gaman.

Hvaða gagn gerir þessi dagur forvarna? Ef ekki hefur verið upplýsandi fræðsla árin á undan?  Forvarnir eru forsenda þess að byrgja brunninn áður en barnið er dottið ofan í hann.  Áfengisneysla, klamedía og almenn samskipti og gagnkvæm virðing hvað er verið að gera í þessum málum að jafnaði og stöðugt?  Trú á sjálfan sig og elska á sjálfan sig er grunnforsenda þess að geta sagt nei og gert kröfur út frá eigið verðmæti.

Áfengisneysla er menningartengd, klamedía er smokkatengd, einelti er tengt gagnkvæmri virðingu. Förum að taka þessi mál alvarlega og skipulega en ekki samkvæmt íslenskri hefð átakanlega tengt við skyndilausnir án þess að uppeldisaðferðum hafi verið gefið gaum af mikilli alvöru frá upphafi.  

Áfengisneysla fer úr 9% í 43%

Nýr tími er kominn!!

Mótmæli að byrja aftur eftir hlé og bið eftir breytingum. Ljóst er að framkoma,  talsmáti og skortur á gagnkvæmri virðingu er Alþingi til mikillar trafala.  Þrátt fyrir ýmsar jákvæðar breytingar er skortur á samtali alvarlegast og algjör skortur á alvöru breytingum sem skipta máli á aðstæðum fólks.

Í stuttu máli það gerist ekki það sem þarf fyrr en 4-flokkarnir hafa verið lagðir niður og skipt um fólk í brúnni.  Of mikil samtrygging og samnýting er núna milli allra flokka og nær ekki til fólksins.  Ný stjórnarskrá verður að sjá dagsins ljós og gagngerar breytingar á hvernig við vinnum að framtíð Íslands er meir brýn.  Þjóðin verður að hætta að kjósa alltaf það sama yfir sig aftur og aftur.

Bankarnir hafa fengið lán á háflvirði og innheimta á fullu.  Fyrirtæki fá niðurfellingar, endurfrjármögnun en samt virðist ekkert gerast í nýjum störfum við nýja framleiðslu á nýjum hugmyndum.  Engin nýsköpunar kraftur er í gangi.  Engin framlög beinast á nýjar brautir það skortir kjark til að fara upp úr gömlu hjólförunum og fara nýjar leiðir.

Við ætluðum að læra af finnsku leiðinni. Ætluðum ekki að draga saman seglin varðandi heilbrigðis- og félagsmál.  En gerum svo einmitt það.  Fækkum starfsfólki á heilbrigðisstofnunum sem samt eiga að skila sömu afköstum. Forvarnir varðandi fjölskyldumál eru í skötulíki.  En forvarnir hafa aldrei átt vinsældum að fagna á Alþingi. 

Atvinnuleysi er orðið staðreynd sem viðvarandi og langvarandi. En hvar er þetta fólk, fjölskyldur og rannsóknir á stöðu þeirra?  Ekkert heyrist og þögn ríkir "stattu þig" og "ekki kvarta" er hugsunin hjá of mörgum og of oft byrja mjög erfið vandamál í þögninni inni á heimilunum í aðstæðunum sem ekki eru ræddar.

Húsnæðismálin eru í lamasessi vegna aðgerðarleysi síðusta áratugs.  Félagslega kerfið lagt niður og ekkert kom í staðinn. Húsnæðismálin standa á sandi sem er að renna undan okkur. Það vantar grunninn og ekkert er gert til að breyta eignarstefnuruglinu sem er í gangi.  Enn og aftur okkur vantar heildarmótað félagslegt húsnæðiskerfi sem vinnur með og fyrir fólk.  Vaxta- og húsaleiguendurgreiðslurnar er úr sér gengin aðferð eins og það er framkvæmt í dag.   Mikill sparnaðar gæti orðið ef öruggt húsnæði væri staðreynd fyrir fólk. 

Og enn er haldið áfram að ætla að troða niður sjúkrahúsi á frímerki í miðborginni. Eyða tugum milljarða í eitthvað sem verður ekki í samræmi við þjóðarsálina. Stórt og miðstýrt kerfi svona færiband sérfræðinga þar sem grunnvandinn týnist.  Það hvernig okkur líður andlega og félagslega verður æ minna forgangsmál og mun kosta okkur meir og meir eftir áratug eða svo.  

Sparnaður án þess að forvarnir og grunnstefna sé í mótuð er ótrúlega skammsýn og eyðileggur meir en hann lagar.  Skólaaginn er vandi, menntastefnan vandi, viljum við bóklegu háskólagönguna sem eina ljósið í menntun unga fólksins? 

Allt það góða sem er gert hverfur vegna getuleysis til að eiga í samtali við þjóðina.  Það vantar einhvern sem talar við okkur,  skýrir málin og er nálægt okkur á hverju augnabliki lífs okkar.  Það gamla gengur ekki lengur nýtt afl verður að sjá ljósið og birtast okkur í lausninni.  Grundvallarbreytingar verða að koma til hér svo eitthvað gerist og breytist án þess verður á við það sama.

Þetta er ekki vanþakklæti heldur auglýsing eftir samtali,  samveru og sameiginlega stefnu inn í nýtt Ísland.

 

 

Boða mótmæli á Austurvelli

Eru kaup hugsanlega liðin tíð og leiga framtíðin?

Kaup á íbúð er enn að detta inn sem leiðandi lausn í húsnæðismálum.  Eftir áratuga reynslu í þessum geira sé ég ekki lausnina í þessari hugmynd. Að kalla sig eiganda með 5% útborgun er í raun blekking og að festa viðkomandi í skuldafangelsi afborgununa og vísitölu nema lánstími sé lengdur margfalt og vaxtabótakerfið endurnýjað frá því sem nú er.  Ef lánstimi er lengdur dregur úr eignamyndum og leiga er raunveruleiki þessarar leiðar.

Hvernig stendur á því að við getum ekki komið á leigu með sterkum réttindum/skyldum leigenda hér á landi samsvarandi því sem er á norðurlöndunum?  Með betri hönnuðum íbúðum, betri nýtingu fermetra, mun lengri lánstíma,  lægri vöxtum og endurnýjuðu lélegu húsaleigubótakerfi er þetta framtíðin.  Fólk er ekki að eignast með 5% úborgun heldur í raun að leigja með eigendaskyldum eins og staðan er í dag. Markaðurinn sveiflast og tap eða "gróði" í algjörri óvissu. Með öruggu leiguíbúðakerfi er þessa óvissa tekin í burtu ásamt að fjölmargir aðrir óvissuþættir eru sniðnir af.

Ég skil ekki tregðuna við að breyta um húsnæðispólítík hér á landi. Þrátt fyrir staðreyndir og ótrúlegan galla núverandi eignarstefnu er enn hamrað á henni. Skoðið síður eins og www.skovdebostader.se um hluti sem gætu verið okkur til fyrirmyndar.

Komum á sterku leiguíbúðakerfi með eignarkerfi í bönkum meðfram fyrir þá sem vilja og góðum sameiginlegum húsnæðisgreiðum sem taka mið af m.a. fjölskyldustærð, tekjum og íbúðastærð.

Þetta er hægt hér eins og í löndunum í kringum okkur. Hættum þessari eignartalablekkingu og horfum  með hagkvæmum greiðslugetuaugum á raunveruleikann í stöðu húsnæðismála hér á landi.

 

Hjálpi ungu fólki að kaupa

Sífelld leit eftir neikvæðar fyrirsagnir rýra lífskjör!

Er einhver hissa? L.Í. á hagsmuna að gæta í þessu máli. Þannig er bara Ísland í dag.

Í stað allra frétta um allt sem illa fer og er ómögulegt að mati blaðamanna finnst mér kominn tími á jákvæðni. Af nóg er að taka þrátt fyriir erfiðleika.

Ferðaþjónusta, verslun ferðamanna, makríll, enn jákvæður samanburður við verslun í útlöndum, nýjar hugmyndir um fyrirtæki, framleiðslu sem mætti þó styðja mun betur og ásókn í skóla þar sem mætti þó leggja meira áherslu á verklega menntun og fjölbreyttni hennar.

Það má eflaust vinna mun betur úr sjávarafurðum en ekki flytja hrátt til útlanda. En fiskurinn er ekki horfinn sem betur fer. Við höfum það að meðaltali gott en bilið er alltof breytt. Verðugt verkefni að jafna lífskjör og bæta líðan allra sem eru neðan við blessaða meðaltalið. Það getum við með heiðarlegri og sanngjarni endurskoðun skiptingu á gæðum landsins. Jákvætt hugarfar getur borið okkur langt og auðmýkt fyrir verkefnunum er okkur nauðsynleg.

Sífelld leit eftir því sem miður fer er einhver lenzka sem við verðum að taka til endurskoðunar.  Þetta eru allt verkefni sem finna má sameiginlega og sanngjarna lausn á þ.e. ef við vinnum saman að lausn þeirra.

Breytingarnar rýra lífskjör

Takmarkið sem aldrei næst er það að fá endalaust meir og meir af öllu?

Samkeppni, öfund hvar byrjar þetta allt?  Hvar byrjar þessi vonlausa leit að ytri andlegri  fullnægingu?   Nóg er aldrei nægjanlegt?  Sífelld endalaus skortsala!  “The winner takes it all the looser standing small” syngur Abba en er það sannleikurinn?  Hvar og hvernig ætla ég sem manneskja að taka ábyrgð á mér og segja hingað en ekki lengra! Nóg er nóg,  núna er komið að mörkum alls sem ég get samþykkt sem manneskja.

Þarf alltaf að vega og meta allt og alla?  Láta stjórnast af of oft tilbúinni skortupplifun til að fullnægja óendanlegum tómleikanum innra með okkur? Getum við hugsanlega bara verið til?  Leyft okkur að lifa og elska og njóta nærveru hvors annars eða einverunnar?  Samþykkt og viðurkennd sem bara við, getum við það?  Tekið ábyrgð á eigið siðferði og siðferðiskennd og staðið með þessari miklu ábyrgð í blíðu og stríðu?

Frændi minn sagði um daginn, takk fyrir að vera þú, ekkert annað og mér brá aðeins.   Takk fyrir að vera þú! Hver er það hugsaði ég eitt augnablik en svo sleppti ég takinu. Get ekki verið ég ef ég er síhugsandi um hver er það!  Að vera raunsæismaður eða hugsjónamaður?   Er lífið eins og svartar fyrirsagnir blaðanna, aldrei nein viðurkenning á því góða aðeins dimmt yfir og óveður framundan?   Skortsala hefur verið tákngerfingur samtímans í  langan tíma.  Ekkert er nóg, alltaf  þarf meira og allt hitt er betra en það sem ég hef.  Þessu hefur verið og er enn haldið fram allt í kringum okkur.  

Auglýsendur kunna á þetta og halda okkur við efnið.  Og við leyfum það!  Oft læt ég fagurgala auglýsinga um að ég lifi í skorti,  en geti breytt því í þeirra draumsýn,  draga mig á tálar.  En sjaldnar sem betur fer.  Það sem gerðist var að ég fór að verða nægjanlegur í sjálfum mér.  Ég fór að vera mér einhvers virði.

Kærleikurinn er allsstaðar nálægur. Í mér, hjá næsta manni í öllu umhverfinu allsstaðar er verið að gefa okkur ef við aðeins viljum þiggja og það er ókeypis!  

En nútíma manneskjan vantreystir hreinum óbeisluðum kærleika!  Óttast hann og finnst hann gera kröfur.  Ef ég þigg hann, já hvað gerist þá eiginlega með líf mitt?  Á ég það þá?  Eða verður það eign þess sem gefur?  Hverf ég inn í sameign samfélagsins eða verð ég ef til vill bara sterkari manneskja þegar einhver fær að elska mig?  

Vex ég í kærleikanum og get gefið af mér kærleika til annarra?  Eða verð ég að engu?  Spurningarnar hlaðast upp og ekkert svar er gefið.  Svarið liggur í að þiggja kærleika og gefa hann áfram. 

Lifa lífið lifandi og gefandi og verða um leið þiggjandi og þáttakandi í ævintýri sem er engu líkt.  Lífinu sjálfu.

„Kirkjan þarf að axla ábyrgð"

Verið þekkt meðvirk hegðun í áratugi!

Oft er frétt engin frétt af því að hún er frétt! Fréttin er að þetta verði allt í einu frétt! Upplýsingarnar varðandi þessa frétt eru í raun gamlar held ég? Áratugur síðan unglæknar bentu á óheyrilegan vinnutíma sinn. Vaktafyrirkomulagið níðingsfyrirkomulag og launin byggð á þessu ótrúlega fyrirkomulagi. Hvar í öllu þessu var verið að hugsa um sjúklingana sem eiga að fá þjónustu frá yfirþreyttum læknum?

Við höfum sjaldnast hlustað á "kvartanir" um vinnutíma. Á Íslandi hefur yfirgengulegur vinnutími verið dyggð og laun flestra byggð á löngum vinnutíma ekki afköst og vandaða vinnu. Ekki hlustað á það að afköst miðað við lengd vinnutíma hefur verið með því lélegra sem gerist!

Er sannfærður um að á mörgum vinnustöðum er hægt að stytta vinnutíma, hækka laun og fá meiri og betri afköst út úr dæminu.  Hvað þá ánægðari starfsfólk og fleiri atvinnutilfelli.

Hugsanlega heitir það meðvirk hegðun að engin þorir að byrja að breyta að verkalýðsfélög taki þessa baráttu upp en ekki úrrelta %-entu hækkun sem fer strax út í verðlagið og hverfur út í sjóndeildarhringinn.

Hjarðhegðun íslendinga er afar sjáanleg í þessu sem mörgum öðrum tilvikum þar sem þarf að standa upp og breyta og eitt augnablik vera öðruvísi en flestir hinna. Aldarlangt uppeldi þjóðarinnar er ansi fast í sálinni og tekur kynslóðir að breyta en það verður að byrja!!!!!!

Álag á læknum við hættumörk

Ætlum við að lifa á þessari jörð til framtíðar?

Mikið er talað um afkomu okkar.  Mikið sagt "hagvöxtur" og hann hér um bil alltaf tengdur við orkufrekan iðnað, virkjanaframkvæmdir og álframleiðslu.  Okkar mjakar fram á veginn í dag á leið út úr vanda okkar og staðan betri heldur en vonast hafði verið til. En lífskjarastefnan er enn stefna misskiptingar og vistfræði hefur enn ekki öðlast sinn eðlilega sess varðandi útreikningi okkar á hvað sé í raun hagvöxtur sem er til skiptana.

Margt var gott í ræðu forsætisráðherra um helgina. Ráðherra er hreinskiptin og heiðarleg en ég upplifi skort á heildarsýn framtíðaráætlunar þar sem manneskjan og jörðin er með í hugmyndinni um framtíðina.

Hagvöxtur er hættulegt orð ef notað er sem eina marktæka mælingin á gæði og afkomu framtíðarinnar. Orkufrekar iðnaður er ein stærsta einingin í hagvexti landsins og eyðsla á náttúrunni eða verndun hennar ekki með í myndinni.

En verður ekki að tala um umhverfið og afkomu einstaklingsins í heild sinni.  Getum við reiknað hagvöxt án þess að tala um hvað það kostar okkur í spillingu á náttúru og umhverfissóðaskap almennt.

Hver er raunverulegur hagvöxtur ef ekki er rætt um náttúruvernd, endurvinnslu, nýja stefnu í orkufrekum iðnaði, vatnsbúskap okkar, mengun loft og jarðar og matvælaframleiðslu ofl.

Ef þáttur þess að einstaklingar atvinnulausir eða ekki eru afskiptir félagslega og andlega er ekki meðtalinn þá er eitthvað sem vantar. Ef skólamál eru ekki með eða aðgengi nemenda að mat og hreyfingu þá skortir eitthvað í hagvaxtarprósentunni.

Lífskjarastefna án ofannefndra þátta er blekking og hagvöxtur án þessa er falsspá!  Má vera að þetta sé allt innifalið í tölum sem birst hafa en ég hef ekki séð það.  Ég sakna þess að þetta sé rætt í heild sinni og að hagvöxtur sé raunverulegur vöxtur.   Vöxtur sem er til skiptana þegar með hefur verið talið spilling okkar á náttúru, lofti og áhrif alls ofangreinds á manneskjuna sem lifandi fyrirbrigði ekki tölu í samanburðardálki.

Lífskjarastefna er gæðastefna þar sem manneskjan og jörðin eru saman í fararbroddi.  En vistfræði er enn ekki hátt skrifuð hjá okkur.

Við eigum að skapa okkur ný viðmið þegar rætt er um hagvöxt. Það hefur verið farið yfir þröskulda sem þarf að bæta varðandi umgengni okkar við jörðina og heildarendurskoðun á hvað er hagvöxtur og hvert viljum við stefna er brýn.

Við skulum ekki vera eigingjörn og láta þarfir okkar í dag vera það eina sem máli skiptir fyrir okkur.

Talað er um níu mörk varðandi athafnarými jarðarinnar sem lifandi hnattar:  mengun og eyðing í lofti, láði og legi er á þremur stöðum komin langt fram úr eðlilegum mörkum. Eins og sjá má á yfirliti fengið frá Johan Rockström, sænskum umhverfisfræðingi og yfirmanni The Stockholm resilience (þanþol, sveigjanleiki) centre.   Hér má sjá skýra uppsetningu sem upplýsir okkur um stöðu okkar í eyðingu sameiginlegra gæða jarðarinnar og lofthjúpsins í kringum hana.

Losun gróðurhúsalofttegunda jókst

Ekki meir "ræðir umbætur" gerum eitthvað!!

Ekki meir ekki meir nú er bikarinn fullur! Það er staðreynd að við viljum ekki heyra óþægilega hluti.  Hluti sem hreyfa við okkur innan við teflonhúðina og segja okkur að eitthvað sé ekki rétt,  eitthvað sé á rangri leið. 

Horfði á landlækni í viðtali hjá Kastljósi vegna læknadópsins sem flæðir og hefur flætt hindunarlaust um samfélagið. Sorg fyllti mig við að sjá hann berjast á móti staðreyndum, reyna að segja ekki neitt og um leið segja allt um hvers vegna við erum stödd einmitt hér í dag. Réttlætingar og afneitun fylltu skjáinn af þvílíku afli að engu var líkt!  En þetta var aðeins ein af mörgum birtingarmyndum vanmáttar okkar til að geta viðurkennt staðreyndir þótt aðeins faglega hlið þess enda má samviska hvers og eins eiga sitt einkaspjall.

Forvarnir, fyrirbyggjandi langtíma markmið sem stefnt er að er ekki leið sem farin er hér á landi. Við leggjum nánast ekkert fjármagn í forvarnir en mikið í að byggja hús yfir þegar veika einstaklinga og greiða götur fólks sem þegar þjáist.                   

Auðvitað á að samkeyra upplýsingar í lyfjaverslunum um úttekt mína til að fylgjast með hvort eðlilega sé að henni staðið. Ég upplifi það ekki sem persónunjósnir.  

Auðvitað á að taka hart á þeim sem vitandi um skaðsemi lyfja sem má misnota ávísa þau í óeðlilegu magni.         

                                                                                                                                Auðvitað á að fræða um grunnforsendur góðs lífs í skólum landsins. Lífsleikni heitir eitthvað í kennslunni! Lífsfærni öðlumst við þegar við fáum eðlilega fræðslu og getum forðast það sem veldur því að lífsleiknin gagnast okkur ekki.  

Auðvitað er það ábyrgðarleysi að taka ekki á málunum í upphafi þ.e. áður en málið  verður að vandamáli.          

Auðvitað er það stórfurðulegt að enn skuli smokkar teljast lúxus og 2. 000 íslendingar smitast af kynsjúkdómum árlega.                                                                          

Auðvitað er það magnað að meðvirkni þ.e. vanvirk lærð hegðun skuli ekki rædd sem vandi sem er að sliga þjóð okkar.  Af hverju haldið þið að ástandið sé eins og það er?

 

Auðvitað er það óskiljanlegt að ungir einstaklingar skuli ganga atvinnulausir í sumar og lengur vegna einhverra örfárra milljóna króna “sparnað” en ekkert hugsað um hvert væntanlegt aðgerðarleysi muni leiða. 

Auðvitað er ekki hægt að sætta sig við að stjórnmálamenn skuli enn hugsa í 4urra ára tímabilum og ekki þolinmæði hafa fyrir langtímamarkiðum og aðgerðum.   

     

 Auðvitað er það makalaust að um leið og greiðslur til þeirra sem þurfa félagslega og fjárhagslega aðstoð er ákveðin er samhliða búin til tekju- og fjölskyldutenging hins opinbera sem heldur öllu vel innan fátæktarmarka. Er þetta tilviljun?                 

Auðvitað snýst þetta allt um völd og kunningja- einkavinavæðingu samfélagsins! Að finna að ég ræð því hvað er veitt og hver fær aðstoð og auðvitað finnst einhverjum illa áttuðum og veikum einstaklinga þetta vald gott. Stjórnmálafólk, embættisfólk, fólk í lykilstöðum hefur löngum verið valið útfrá vinasamfélaginu og eigin hagsmuna en ekki heildarhagsmuna þjóðarinnar.  Mál eins og mengun, sorp umgengni um land, loft og sjó er dæmi um seinagang vegna hættulegrar vanvirkrar hegðunar.

Auðvitað er það tilviljun að mannréttindi hafi aukist utanfrá með innleiðingu evrópskrar löggjafar.

Auðvitað er það tilviljun að húsnæðismál okkar eru enn eignarréttartengd og ótrúlegt að ekki skuli vera gerður alvöruuppskurður á þessum málaflokki!!!

Auðvitað á að hætta bótatalinu og tala um greiðslur úr sameiginlegum sjóðum sem við erum sameiginlega að greiða í en eigum líka rétt til að fá greitt úr þegar vandi ber að höndum.      

              

 Auðvitað er lífið bara tilviljun! Hvað höfum við með náungan að gera eða um líf hvors annars að segja?

Samfylkingin ræðir umbætur

Almannavarnir!

Við erum góð í skyndaðgerðum. Góð í að veita bráðbirgðaaðstoð og lausn á vanda augnabliksins. En tengja má almannavarnir við almannaheill. Og varðandi almannaheill fáum við falleinkunn.

Ekki meir ekki meir nú er bikarinn fullur! Það er staðreynd að við viljum ekki heyra óþægilega hluti.  Hluti sem hreyfa við okkur innan við teflonhúðina og segja okkur að eitthvað sé ekki rétt,  eitthvað sé á rangri leið. 

Horfði á landlækni í viðtali hjá Kastljósi vegna læknadópsins sem flæðir og hefur flætt hindunarlaust um samfélagið. Sorg fyllti mig við að sjá hann berjast á móti staðreyndum, reyna að segja ekki neitt og um leið segja allt um hvers vegna við erum stödd einmitt hér í dag. Réttlætingar og afneitun fylltu skjáinn af þvílíku afli að engu var líkt!  En þetta var aðeins ein af mörgum birtingarmyndum vanmáttar okkar til að geta viðurkennt staðreyndir þótt aðeins faglega hlið þess enda má samviska hvers og eins eiga sitt einkaspjall.

Forvarnir, fyrirbyggjandi langtíma markmið sem stefnt er að er ekki leið sem farin er hér á landi. Við leggjum nánast ekkert fjármagn í forvarnir en mikið í að byggja hús yfir þegar veika einstaklinga og greiða götur fólks sem þegar þjáist.                   

Auðvitað á að samkeyra upplýsingar í lyfjaverslunum um úttekt mína til að fylgjast með hvort eðlilega sé að henni staðið. Ég upplifi það ekki sem persónunjósnir.  

Auðvitað á að taka hart á þeim sem vitandi um skaðsemi lyfja sem má misnota ávísa þau í óeðlilegu magni.         

                                                                                                                                Auðvitað á að fræða um grunnforsendur góðs lífs í skólum landsins. Lífsleikni heitir eitthvað í kennslunni! Lífsfærni öðlumst við þegar við fáum eðlilega fræðslu og getum forðast það sem veldur því að lífsleiknin gagnast okkur ekki.  

Auðvitað er það ábyrgðarleysi að taka ekki á málunum í upphafi þ.e. áður en málið  verður að vandamáli.          

Auðvitað er það stórfurðulegt að enn skuli smokkar teljast lúxus og 2. 000 íslendingar smitast af kynsjúkdómum árlega.                                                                          

Auðvitað er það magnað að meðvirkni þ.e. vanvirk lærð hegðun skuli ekki rædd sem vandi sem er að sliga þjóð okkar.  Af hverju haldið þið að ástandið sé eins og það er?

 

Auðvitað er það óskiljanlegt að ungir einstaklingar skuli ganga atvinnulausir í sumar og lengur vegna einhverra örfárra milljóna króna “sparnað” en ekkert hugsað um hvert væntanlegt aðgerðarleysi muni leiða. 

Auðvitað er ekki hægt að sætta sig við að stjórnmálamenn skuli enn hugsa í 4urra ára tímabilum og ekki þolinmæði hafa fyrir langtímamarkiðum og aðgerðum.   

     

 Auðvitað er það makalaust að um leið og greiðslur til þeirra sem þurfa félagslega og fjárhagslega aðstoð er ákveðin er samhliða búin til tekju- og fjölskyldutenging hins opinbera sem heldur öllu vel innan fátæktarmarka. Er þetta tilviljun?                 

Auðvitað snýst þetta allt um völd og kunningja- einkavinavæðingu samfélagsins! Að finna að ég ræð því hvað er veitt og hver fær aðstoð og auðvitað finnst einhverjum illa áttuðum og veikum einstaklinga þetta vald gott. Stjórnmálafólk, embættisfólk, fólk í lykilstöðum hefur löngum verið valið útfrá vinasamfélaginu og eigin hagsmuna en ekki heildarhagsmuna þjóðarinnar.  Mál eins og mengun, sorp umgengni um land, loft og sjó er dæmi um seinagang vegna hættulegrar vanvirkrar hegðunar.

Auðvitað er það tilviljun að mannréttindi hafi aukist utanfrá með innleiðingu evrópskrar löggjafar.

Auðvitað á að hætta bótatalinu og tala um greiðslur úr sameiginlegum sjóðum sem við erum sameiginlega að greiða í en eigum líka rétt til að fá greitt úr þegar vandi ber að höndum.      

              

 Auðvitað er lífið bara tilviljun! Hvað höfum við með náungan að gera eða um líf hvors annars að segja?

 

Sinna eftirmálum eldgossins