Eitt prósent til viðbótar!!!? Hvað er verið að hugsa á þessum bæ?

Já, enn eru verkalýðsfélög að berjast um prósentur sem engu máli skipta til lausnar á heildarvanda félaga þeirra.  Þessar hækkanir á þremur árum eru nánast dropi í haf þeirra með lægstu launin.  Prósentan drukknar því fá ef nokkur björgunarvesti eru meðfylgjandi.

Björgunarvesti sem verða að innihalda breytingar á skattlagningu matar, verulega raunhækkun frítekjumarka, á byltingu á tekjutengingaræði það sem ríkt hefur hér á landi sl. áratugi.  Einnig verður að endurskoða húsnæðismál landsmanna.  Mín skoðun er að það eigi að vera hvað það kostar að búa í viðkomandi húsnæði sem hlutfall af ráðstöfunartekjum sem skiptir máli ekki endilega byggingarkostnaðurinn sem slíkur.  Þótt stýra verði honum að sjálfsögðu. 

Þessu getum við stýrt með markvissum húsnæðisgreiðslum.  Um leið er kominn tími til að hætta þessu bóta tali þar sem allt er komið frá okkar eigin sjóðum og er endurgreiðsla til okkar í samræmi við ákveðnar reglur þar um.

Meðvirkni og vanvirkni er okkur lifandi að drepa.  Þorum ekki út í grundvallarbreytingar á kerfum okkar vegna þess að við erum svo fram úr hófi trú fólki og umhverfi því sem við komum úr og komum okkur þar af leiðandi ekki út úr skaðlegum aðstæðum.

Við erum hrædd við að viðurkenna mistök og erum ofurhrædd við höfnun og erum sannfærð um að aðrir séu ófærir um að sjá um sig sjálfur. 

Erum oftast mjög veruleikafirrt vegna þess að það er eitthvað skrítið við milljónatekjufólk sem er að semja um eitt prósent tilhanda hundraðþúsundkrónutekjufólki.

Og svo reynum við endalaust að sannfæra aðra um hvað þeim "á" að finnast og hvernig þeim líður í "raun og veru".

Við gefum endalaust ráð óspurð og alltaf frá okkar hlið sem er rétt.  Við getum ekki skipt um skoðun vegna vanvirkni og getuleysi til að setja okkur af einlægni inn í aðstæður annarra.

Rosalega er það orðið þreytandi þetta hálfkák og þessi stofnanastýring sem er enn svo ríkjandi hjá okkur.  Embættismenn, stofnanir og starfsfólk sem skortir heildaryfirsýn og þekkingu á málum tengd þeim stjórna í ótta við að vera afhjúpuð sem vanhæf og þora ekki að spyrja um leiðbeiningar eða segja þetta gengur ekki svona lengur. Áfram skal haldið með endalausar nýjar verkreglur í hálfkáki og aðgerðum sem skortir að mál séu kláruð - afgreidd og sagt þetta sé eðlilegt og í lagi við þjóðina.

Margt af þessu hér að ofan er fengið að láni úr Codabæklingi en Coda, stytting á codependency-meðvirkni og eru samtök þeirra sem vilja þróa með sér heilbrigð sambönd.

Forvarnir eru ekki á dagskrá Alþingis eða ríkisstjórnar.  Andleg, félagsleg og líkamleg heilsa fólks er eitthvað sem má bíða betri daga, nú verður að gera eitthvað fljótlegt sem sést núna. Og þessar skyndilausnir eru tengdar skammtímamarkmiðum og of oft mjög vanhugsaðar og ná varla á milli sunnudaga.  Á mánudögum spyrjum við svo "hvað gerðist" afhverju gengur þessi frábæra aðgerð ekki upp"?

Heilbrigðismál eru svelt. Hvar eru þessi ca. 14.000 atvinnulausu að gera hvernig líður fjölskyldum þeirra?  Hvar eru ákvarðanir um þessi mál og hvar eru upplýsingafulltrúar ríkisstjórnarinnar og hugsa í þögn sinni um flest mál sem gætu róað og gert lífið bærilegra fyrir svo marga.

Hvað erum við að gera til að auðvelda okkur húsnæðismálin ekki bara vegna stundarvandans heldur til framtíðar?    T.d hver er að skoða verðtryggingar og breytingar þar m.a. tengingar lána við launavísitölu í stað lánskjara.

Skólamál eru í furðulegu ástandi varðandi framhaldsskóla og háskóla.  Greinar kenndar á mörgum stöðum og verkaskipting með einkennilega sljóum, eigingjörnum og sjálfmiðuðun hætti. 

Hvar eru kynningar á verklegum greinum og öllu sem fylgir því að með höndunum framleiða og skapa.  Varðandi skólamál var verið að ræða um kennsluskyldu kennara og þótti mörgum hún komin ansi langt niður og má sjálfsagt margt skoða í þessu sambandi.  Bekkir eru stórir og enn erum við ekki nægjanlega vakandi yfir andlega og félagslegu heilsu nemenda og kennara.  

Heildarmálin eru lítið skoðuð vegna skorts á þolinmæði og við erum í sífelldu að vantreysta öðrum.  Þetta nagg og rifildi sem sést þegar horft er á sjónvarpssendingar frá Alþingi er engum til sóma. Eins og reynt sé í sífelldu að koma höggi á "andstæðinga" vera á móti vegna þess hver hinn er ekki vegna málefnalegra ástæðna.

Heildarendurskoðun á að innihalda mál sem snerta andlega,félagslega og líkamlegra tengdra áhrifavalda og málefna.  Grunnurinn sem við verðum að standa á er ætið gott vatn,  frískt loft, atvinna, matur, öruggt húsnæði og einmitt örugg afkomuupplifun.

Út úr þessu má svo fá andlega, félagslegra og líkamlega heilbrigðara fólk.  Lækka kostnað þegar fram í sækir vegna heilbrigðismála.

En það er ekki að mér finnst verið að skoða þetta í heild sinni.  Og við lendum í miklum óþarfa milljarða kostnað vegna þessa getuleysis okkar til að endurskoða þarfir okkar frá samræmdum þörfum og grunni.

Það er mér óskiljanlegt hvernig þingmenn geta verið óháðir þeim sem kusu þá.  Bara gengið í og úr flokkum og gert það sem þeim sýnist þ.e. flest annað en það sem þau voru kosin til.  Einhver gamaldags hugmynd um sjálfstæða héraðsvíkingahöfðingja sem stjórna í eigin vilja í eigingírni og sjálfselsku og hafa ekki andlega eða hugarfarslega getu til að fara þegar þeirra tími er liðinn.  Og hleypt þeim að sem eru að vinna í samræmi við það sem er vilji þessara ákveðnu kjósenda sem kusu ákveðinn þingmann/konu í ákveðnum flokki með ákveðna stefnu.   Það er enn of mikið "ég" hugsun í gangi og eigin nafli og eigingjarn tilgangur á bakvið grímuna sem við sjáum og svo er þóst verið er að vinna í nafni kjósenda og þjóðarinnar. Allt er ekki þannig en það er of ráðandi enn og mikil endurnýjun verður að fara fram á fólki og hugmyndum svo að við förum að mjakast í átt að betra og réttlátara samfélagi.

Bjóða 1% til viðbótar

Nú fer þetta eftir dugnaði málsvara okkar!!!

Það sem verður að gera núna er að standa upp og skýra málstað okkar og ástæður þess að við viljum ekki greiða þessar skuldir sem mynduðust við Icesave!!

Við hefðum þurft að byrja í morgun með góða skýra sérfróða aðila sem koma fram fyrir okkar hönd erlendis.  En því miður geri ég ekki ráð fyrir að slíkt sé í gangi!

Við þurfum ekki að tapa áróðursstríðinu í evrópu nema þá vegna klaufaskapar og seinagangs.  Förum í gang núna og höldum þessu gangandi því fleiri eru sammála okkur erlendis en við gerum ráð fyrir.  Söfnum liði og rísum upp fyrir málstað okkar.  Af mörgum ástæðum er dómstólaleiðin farsæl leið og auk þess væntanlega stefnumótandi fyrir hvernig evrópa hagar sér almennt í fjármálum sínum og ábyrgðum. Svo höldum ótrauð inn í þessa vinnu okkar.

Vonsvikinn vegna Icesave

“Mér finnst ég algjörlega óeigingjarn og einarðlega helgaður velferð annarra” (málsháttur?)

  Veit ekki hvort skrif almennt skipta nokkru máli nema fyrir þann sem skrifar?  En hugsanlega er það málið,  að fá eigingjarna útrás fyrir öllu sem hrærist innra með mér þegar ég reyni að fara þokkalega óskaddaður í gegnum daginn?  Er ég bara að gefa öðrum ráð og leiðbeiningar óspurður?

Hvað vil ég fá út úr því að halda endalaust áfram að fara framúr?  Stíga út í  tilfinningarússibanareið lífsins,  horfa framan í hversdaginn eins og umhverfið og fjömiðlar skrásetja hann?  Svari hver fyrir sig!

En þetta er bara ekki í lagi! Það hvílir neikvæð orka yfir flest öllu sem ég les og heyri frá morgni til kvölds og erfitt að leiða það hjá sér.  En ég geri mitt besta til að taka ekki þátt í niðurrifi og neikvæðri orðræðu í fjölmiðlum, á Alþingi eða í persónulegum samræðum. Hver er tilgangurinn með að anda að sér vonleysi og sífelldar endurtekningar svartsýnis og niðurrifs og ómeðvitað viðhalda ástand og hugsanir sem ég vil losna frá?   

Ég er alltaf óöruggur andspænis breytingum!  Spóla hikandi og fastur í hjólfari óttans og tortryggni og þar af leiðandi kemst ég ótrúlega hægt áfram með nýjar hugmyndir og framkvæmdir. Við virðumst líka sem þjóð spóla og vera vel föst á leiðinni í  leit að betri framtíð.  Eigum svo furðulega erfitt með að koma okkur úr skaðlegum aðstæðum erum í meðvirkri góðri trú ófær um að standa með okkur og okkar hugmyndum.  Erfitt með að horfa heiðarlega í spegilmynd drauma okkar og langanir og fylgja þeim draumum eftir. Einhvern veginn er vont ástand betra en það að stíga út í óvissu,  breyta og fara nýja óþekkta leið. “Það er gott að þjást” sagði aðili alltaf við mig þegar ég ræddi breytingar!  Ég þekki þetta ástand vel og er ánægð í óhamingjuminni af því ég þekki hana.  Farðu annað með breytingar þínar!

Samningar eru lausir og launafólk/vinnuveitendur/opinberir að semja um betri framtíð? Eða er það?  Mér virðist allt fast í úreltum hugmyndum og ótta við að breyta og taka nýja stefnu. Er það raunveruleg kjarabót,  sífelldar endurtekningar á prósentuhækkun launa sem hverfur á morgun út í hærra verðlag og deilum um gildistíma?  Væri vitrænt að ræða um styttingu vinnutíma, frítekjumörk, lágmarkslaun, vaxta/leigubætur, tekjutengingar, skatt á matvæli, bensínverð, nýsköpun, húsnæðismál og áhrif almennra breytinga á vísitölu lána. Vísitölu sem virðist eiga sér sjálfstætt líf.  Nema þegar um tekjur er að ræða.            

Unga fólkið, atvinnulausir, skólamál, heilbrigðismál og forvarnir má tengja þetta saman?  Sparnaður dagsins er virðist mér kostnaðarsöm framtíð næstu kynslóðar. Og  það er staðreynd að leiðir fólks sem þarf aðstoð eru of flóknar og kerfið óneitanlega svo lítið að viðhalda eigin lífi fremur en að veita upplýsta aðstoð til þeirra er þurfa að leita hennar.  Enn virðist skortur á að upplýsingar séu skýrar, einfaldar og leiðbeinandi og að samskipti á tölvuöld spari fólki sporin og pappírinn.

Veit einhver hvað forvarnir eru? Held ekki,  því við erum í dag að spara aurinn og kasta krónukostnaðinum inn í framtíðina. Dýrar skammtímaaðgerðir gerðar í getuleysi og skorti á þolinmæði til að sjá inn í framtíðina vegna m.a. óstjórnarlegrar þarfar og krafna um að laga augnablikið og það núna strax.  Fyrirhyggja og nýsköpun í orði og á borði skortir á of mörgum stöðum.

Samtal, samræða, samvinna, samhugur, samvera, samheldni,samhygð, samhryggð,  sameina, samfagna, sambýli, samhæfa endalausar hugmyndir eru til um sameiginlega þætti í lífinu.  Hvað gerist ef við skeytum “ein” eða “sér” framan við orðin hér á undan?  Eintal, einræða, einhæfa eða sérhæfa, sérbýli, sérhygð þetta eru hugmyndir sem eru að móta allt of stóran hluta ákvarðanna okkar. 

Kanski eitthvað fyrir Alþingi að hugleiða? Margt gott hefur gerst undanfarið, við erum átaksþjóð og góðar hugmyndir verið settar í framkvæmd.  En það ríkir skortur á nýsköpun og frjórri hugsun þar sem valdið liggur og þar af leiðandi breytist svo lítið þegar framtíðin er hugleidd.  Það er brýnt að starfa að nýsköpun um leið og fyrirhyggja og forvarnir eru efldar til að forða framtíðarslys.   

Meðvirkni stafar m.a. af lærðri hegðun í æsku,  af því hvað okkur var kennt og hvaða and- og félagsleg verkfæri við fengum með okkur inn í fullorðinslífið.  Þetta á líka við okkur sem þjóð.  Við erum fyrir skömmu að koma úr nýlenduhugsun og torfbæjum þar sem harkaðu af þér og hættu þessu væli hugmyndin gilti.  Erfið afkoma, fátækt, léleg sjálfsmynd og minnimáttarkennd er enn að móta líf okkar.  Við erum annað hvort best eða einskis virði!  Sem einstaklingar og þjóð þekkjum við illa milliveginn. 

Hvaðan við erum að koma segir mikið um hver við erum og hvernig okkur líður en ekki að við verðum að vera eins og óbreytt áfram að þetta séu “örlög” okkar.   En ef ekkert er gert – gerist ekkert!  Við getum breytt deginum í dag og framtíð okkar með nýrri sýn og nýjum framkvæmdum.              

Peningurinn er til en það virðist hafa verið vitlaust gefið frá lýðveldisstofnun.  Fjárlagagerð gamaldags og úrelt fastmótuð fjárlög sem full þörf er á að endurskoða hvernig eru sett upp og hvernig sameiginlegum sjóðum okkar er þar skipt upp. Ekki skortir okkur kjark og dug frekar þolinmæði, ró, æðruleysi og aðgæslu til að trúa því að nýir hlutir geti fært okkur nýtt og betra líf.  

Opnari einlægari, heilsteyptari, heiðarlegri, hugrakkari, kærleiksríkari umræða og meiri nánd í samskiptum er brýnt.   Enn erum við of mikið á yfirborðsmennskunni að klóra í bakkann og það er sársaukafullt að spóla í gamla farinu og sjá mistökin endurtakast. En við erum á leiðinni en betur má ef duga skal og nú er nauðsynlegt að gera alvöru úr öllum hugmyndum sem færa okkur nær nýrri og gæfuríkari framtíð.  Vinnum saman að lausninni, verum saman á leiðinni og lifum saman í landi framtíðarinnar.

Stóri og faldi vandinn varðandi framtíð Íslands?

Atvinnulausir eru um 13.200 (7.4%) að jafnaði hjá okkur. Ef að í kringum hvern eru þrir þá snertir þetta beint 40.000 íslendinga! Að auki er það svo hæst eða 15.4% atvinnuleysi meðal ungs fólks á aldrinum 16 - 24 ára.

Hvar er þetta fólk? Hvað er verið að gera fyrir það? Hvernig er hugað að andlegu, líkamlegu og félagslegu heilbrigði atvinnulausra?

Mér finnst með ólíkindum hvað lítið fer fyrir athugunum á þessum hópum er hugsanlegt að veikindi séu algengari eða félagslegur vandi meiri en áður og þá hvernig?  Það er með ólíkindum hvað heyrist lítið um og frá þessum stóra hópi fólks í íslensku samfélagi.

Unga fólkið hvar er það? Hvar er forvarnarstarf okkar og fyrirbyggjandi aðgerðir fyrir unga fólkið? Hver var reynslan td. í Finnlandi varðandi þessi mál? 

Erum við að fljóta sofandi að feigðarósi í aðgerðarleysi sem við viljum ekki viðurkenna að sé til staðar?

15,4% ungs fólks án atvinnu

Nýir tímar, nýjar leiðir og nýja framtíðarsýn!

Alltaf að gerast þetta sama! Verkalýðsforingjar gera kröfur og ríkisstjórn og samningsaðilar segja gætið hófs.  Ekkert nýtt engar breytingar á kröfum eða hugmyndum um leiðir til betra lífs.

Hvernig væri að nota verkfallsréttinn til að styðja hinn almenna launþega til að öðlast betra líf?  Laun eru mikilvæg en þegar allt umhverfið að öðru leyti er í rugli og lamasessi gagnar lítið að rífast um prósentur.  Matur er dýr, alvöru breyting á skattlagningu matar með hollustu og gagn í fararbroddi er nauðsynlegur.  Matarbiðraðamenningaróleysið er hneyksli sem til hafa verið lausnir á til margra ára en engin tekið og framkvæmt td. kortahugmyndin og hvað þá hærri lágmarkslaun. 

Þetta með að þekkingu á framfærslu einstaklinga og fjöskyldna skortir er auðvitað ekkert nýtt!  Var í svipaðri stöðu þegar undirritaður vann við húsnæðismálin fyrir áratugum síðan.  Lágmarksframfærslustuðullinn var pólítískur og hafði lítið með framfærslu að gera og ekkert virðist vera að breytast.

Húsnæðismálin eru í algjöru rugli þrátt fyrir allar breytingar eða frekar vegna allar þessara skammsýnu björgunaraðgerða.  Félagslegar áherslur eru nánast engar og engin framtíðar breyting virðist sjáanleg. Margbent hefur verið á áratuga gamlar leiðir sem td. svíar og danir fara í þessum málum.  Og hef ég td. nefnt skovdebostader.se sem dæmi um heildarlausn hjá sveitarfélagi og ríki.  Vaxta-og húsleigubætur eru í úrreltum farvegi og ekkert að gerast.  Allt fyrirkomulag varðandi þessi mál þarfnast endurskoðunar.

Heilbrigðismál eru með áherslu á að byggja og halda við kerfi sem þjónar þegar veiku fólki.  Forvarnarstarf er í mýflugumynd og fyrirbyggjandi aðgerðir eiginlega ekki til að tala um í raun.  Að frá ungum aldri frá fræðslu í lífsleikni, henni sé haldið áfram og þetta snýst um einstaklinga- og fjölskylduráðgjöf og stöðuga fræðslu. Stytting vinnuviku er heilbrigðismál ef launaliðurinn fylgir með og fleiri gætu fengið vinnu ef slíkt gerist.

Atvinnulega séð er furðulegt að ekki skuli vera keyptar tilbúnar í notkun verksmiðjur sem henta okkar teknar niður og fluttar til landsins.  Okkur vantar störf núna en ekki á morgun!

Öllum er einhvernveginn ætlað að bjarga sér sjálfum og samvinna milli stofnana og aðila sem starfa að þessum málum í samkeppnisstíl frekar en að vera til fyrir fólkið.

Í öllu þessu væri verkalýðsaðilum mál að starfa við frekar en prósentugutlið sem er í gangi.  Tekjutengingar má skoða mun meira varðandi húsnæðis og heilbrigðiskostnað fólks og spara mikið með öflugu forvarnarstarfi því heilbrigðisuppbyggingin er miðuð við að byrgja brunninn þegar barnið er dottið ofan í hann.  Við höfum aldei í raun verið mikið fyrir forvarnarstarf eða fyrirbyggjandi aðgerðir höfum of lengi hugsað í fjögurra ára tímabilum og valdaklíkur ráðið ferðinni.

Skiptum um gír og förum nýjar leiðir við að semja um framtíð okkar í þessu landi.  Við viljum flest ekki bara halda lífi  heldur vera hamingjusöm og lifa lífi fullnægð og sátt við okkur og umhverfið.  Og allt er þetta hægt en við verðum að fara upp úr gömlum farvegi vanans og stíga inn í óttann við breytingar og framkvæma eftir nýjum hugmyndum um framtíðina.

 

Gæti hófs í kröfugerð

Einangrunarstefna? Forræðishyggja í þágu hverra?

Þetta snýst ekki um líf ríkisstjórnarinnar.  Þetta snýst miklu frekar um að leyfa þjóðaratkvæðagreiðslu um málið og undirbúa hana sem best.  Ég heyri ekkert nema að fólk vilji   greiða atkvæði en bara vel upplýst og að einhverjir sérskoðunarhópar fái ekki að stöðva það ferli.   Að hætta við og hafna án þess að vita eiginlega um hvað málið snýst er ekki farsælt eða til framdráttar fyrir okkur sem þjóð.  Tímarnir breytast og heimurinn breytist hraðar en við erum oftast að átta okkur á.  Eins og fiskarnir í sjónum virða ekki landhelgi eða brostnar forsendur fyrir afkomu heldur leita hagkvæmustu leiða til að lifa af á sínum forsendum verðum við að viðurkenna að ákvarðanir eru teknar sem ná yfir landamæri ríkja evrópu og heimsins. Túnfiskur til Írlands og makríll til Íslands og okkur þykir það eðlilegt!   Þessar ákvarðanir hafa mikil áhrif á líf okkar og betra að geta verið með í þessum gjörningum en ekki bara tekið við orðnum staðreyndum.  Stór hluti reglna evrópusambandsins eru þegar í gildi hér á landi og margt hefur lagað íslenskt samfélag til hins betra þrátt fyrir mótstöðu sumra og flest af því er að festa einstaklingsréttinn í sessi í okkar samfélagi.  Og það hefði stundum mátt gerast að okkar eigið frumkvæði!!!

Opnum augun fyrir staðreyndum,  látum ekki reka á reiðanum.  Ég vil vita hvert ég stefni og hvað ég er (á) að gera!

Er ekki augljóst að við höfum ekki ráðið við að koma opnu lýðræði á hér á landi.  Við erum enn að kljást við aðskilnaðinn við dani og minnimáttakenndin situr eftir óafgreidd.  Hætta er á að hún einangri okkur ef við vinnum ekki úr þessari einkennilegu kennd og finnum eigið ágæti í okkur sjálfum og í sem mestri samvinnu við aðrar þjóðir.

Aukaupplýsingar um stefnu sem má vera raunsærri og frekar augljóst að m.a. vegna þessara yfirlýsinga verður þjóðin að eiga lokaorðið í þessu máli.

 

"Flokksráð (nóv. 2010) áréttar þá afstöðu Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs að hagsmunum Íslands sé best borgið utan Evrópusambandsins. Flokksráð ítrekar einnig mikilvægi þess að niðurstaða þess umsóknarferlis sem nú stendur yfir verði lögð í dóm þjóðarinnar. Brýnt er að í aðdraganda þjóðaratkvæðagreiðslu fari fram opin og lýðræðisleg umræða í samfélaginu um kosti og galla þeirrar niðurstöðu sem kosið verður um. Flokksráð hvetur stofnanir og kjörna fulltrúa flokksins til að taka virkan þátt í og efla þá umræðu og nálgast hana út frá grundvallarstefnu flokksins. Mikilvægt er að afstaða flokksins komi skýrt fram í þjóðmálaumræðunni í samræmi við það sem kveðið er á um í samstarfsyfirlýsingu VG og Samfylkingar. Til þess að umræðan verði í reynd sanngjörn og lýðræðisleg þarf að nást sátt um skýrar leikreglur sem tryggja jafna stöðu allra sjónarmiða og nái meðal annars utan um kostnað og fjármögnun áróðursstarfsemi. Þar til þjóðin hefur tekið sína ákvörðun þarf að tryggja að ekki verði gerðar neinar breytingar á stjórnsýslunni eða íslenskum lögum í þeim eina tilgangi að laga íslenskt stjórnkerfi fyrirfram að reglum Evrópusambandsins. Ekki verði heldur tekið við styrkjum sem beinlínis eiga að undirbúa aðild. Flokksráðið hvetur til þess að svo fljótt sem unnt er verði í viðræðuferlinu látið reyna á meginhagsmuni Íslands eins og þeim er lýst í samþykkt Alþingis."

Úr stefnuskrá VG (2005)

Samskipti við Evrópusambandið ber að þróa í átt til samninga um viðskipti og samvinnu, m.a. á sviði menntamála, vinnumarkaðsmála og umhverfismála. Hugsanlegur ávinningur af aðild Íslands að Evrópusambandinu réttlætir ekki frekara framsal á ákvörðunarrétti um málefni íslensku þjóðarinnar og er aðild að Evrópusambandinu því hafnað. Hagsmunir fjármagns og heimsfyrirtækja eru í alltof ríkum mæli drifkraftar Evrópusamrunans, miðstýring, skrifræði og skortur á lýðræði einkennir stofnanir þess um of.

Átökin mest um ESB-stefnu VG

Jólin raunveruleiki og hugljómun!

Í hugum flestra eru jólin tími friðar, gleði og góðra samskipta.  Á jólum eiga allir að njóta þess besta sem við getum leyft okkur, við sendum kveðjur og gefum oft gjafir og hlustum í söng og lestri á boðskap um gleði og frið.        

Jólin eru því andstaða algengrar líðan margra s.s. spennu, óróleika og kvíða, dapurleika, sorgar og leiða og ekki síst togstreitu af öllu tagi milli fólks.  Jól og aðrar hátíðir gefa okkur tækifæri til að staldra við, skoða stöðu okkar og leggja rækt við það sem er okkur kærast.  Jólin veita okkur tækifæri til þess að sýna kærleik og vera hans aðnjótandi.       

Væntingar og fyrirfram mótaðar hugmyndir um jólin.  Vandinn við allar væntingarnar sem tengjast jólum er sú sýn sem við höfum á samskipti okkar við aðra.  Fyrirfram mótaðar hugmyndir um hvernig hlutirnir eiga að vera og verða að vera vegna þess hvar við ólumst upp og svo hvernig samfélagið hefur mótað okkur í tímans rás.  Sýn sem mótast af eigin þörfum okkar, eins og t.d. þörfin fyrir að vera elskuð eða elskaður, eða þörfin fyrir að flestu fólki líki við okkur.  Jólakvíðinn er ekki til kominn vegna þess að við óttumst óraunhæfar kröfur um að allt eigi að vera fínt og flott á yfirborðinu.  Heldur vegna þess að okkur finnst erfitt að horfast í augu við okkur sjálf.   Með öðrum orðum – innri tiltekt hefur ekki átt sér stað.  Getum kannski spurt okkur;  hvað er það í mínu fari sem veldur því að mér líður svona?  Hverju get ég breytt?   Við höldum of oft í það gamla þekkta jafnvel þótt það valdi innri sársauka. Erum oftar en ekki að fara eigin leiðir, sem mótast af lærðu hegðan okkar í æsku en óttumst allt nýtt og óþekkt sér í lagi á álagstímum. 

Jólareglurnar og nýjar og gamlar hefðir í bland.  En aðrar reglur gilda um jólin.  Þá eru flestir sammála um að reyna hafa það sem best.  Í þessu skini er mörgum málum ýtt til hliðar. Þar sem skilnaður er yfirvofandi, atvinnuleysi, húsnæðisvandi blasir við er vilji til að fresta flestu fram yfir jól. Pakka vandanum inn og geyma fram yfir þrettánda dag jóla.  Ágreiningur innan fjölskyldu er settur til hliðar og menn reyna að finna friðsamlegan flöt á samskiptunum.  Í stað þess óróleika sem kann að vera í sálinni reynir fólk að efla með sér hugarró og kærleiksþel.  Ef við gerum raunhæfar kröfur til okkar sjálfra í jólaundirbúningnum og setjum markið ekki of hátt verða verkin létt og skemmtileg.  Þennan tíma getum við líka notað til að minna okkur á hvað okkur er mikilvægt í lífinu og þá um leið að rækta samband við þá sem okkur þykir vænt um.  Er hugsanlega núna tækifærið til að brjóta odd af oflæti sínu og leysa úr gömlum flækjum. Flækjur, sem engu máli skipta lengur og gerðu það kannski aldrei  og endurheimta þannig glötuð vináttu- og ættartengsl.                                                                                                                       Margir ná að breyta þeytingi aðventunnar yfir í kyrrðarstund með góðri tónlist eða góðum bókum. Flestum tekst þetta vel. Jólin ná að laða fram það besta og minna okkur á hvað það er sem skiptir hverju okkar mestu máli.

Hefði einhver gert það betur?

Það er spurningin? Hefði einhver getað veitt okkur forustu þannig að okkur hefði líkað þokkalega við?  Er ekki viss um það!

Þannig er nú margt gott að gerast og gott væri að fá eina frétt frá ríkisstjórninni með lista yfir aðgerðir sem komnar eru á hinum ýmsu sviðum samfélagsins.  Það er brýnt að allir sjái þetta með einföldum hætti!

Líka má fylgja með nýjungagjarn og frumlegur aðgerðarlisti fram í tímann! 

Margt að gerast en allt hefur bara tekið of langan tíma og of margt þurft að þröngva fram í mótmælum.  Ríkisstjórnin hefur engan góðan fjölmiðlafulltrúa sem sér til þess að allar upplýsingar séu á borðinu.  Forsætisráðherra hefur held ég einkennilega fjölmiðlaráðgjöf! Á tímum sem þessum er nauðsynlegt að góð og opin og einlæg samskipti séu milli stjórnar og fólksins.  En á það hefur meir en skort það er eitthvað svo tilkynningalega kuldalegt við þessi samskipti í dag.

En ekki vil ég sjá sjálfstæðis, framsókn og hreyfinguna í stjórn frekar en það sem við höfum í dag.  Hugmyndir sjálfstæðismanna eru ofsalega gamaldags og nýjungasnauðar.  Auka afla, minnka skatta, frysta lán, hugmyndir varðandi húsnæðismál, allt svona eins og aftan úr fornöld.  Okkur vantar nýjar leiðir, nýjar hugmyndir og nýtt fólk til að framkvæma þær.  En á meðan við fáum ekki utanþingsstjórn er þessi stjórn það skásta sem er í boði.

Aukin afli umfram ráðgjöf og það að nýta vatnsorku okkar í álframleiðslu er ekki hugmyndarík eða gáfuð hugmynd. 

Við erum með úrrelta húsnæðisstefnu, úr sér gengna landbúnaðar- matvælastefnu, og byggjum frekar yfir veikt fólk en að leggja fjármagn í forvarnir og fyrirbyggjandi starfsemi. 

Smæð okkar getur verið heillandi en ógnvekjandi um leið. Návígið, kunningjasamfélagið, ættarböndin allt eru þetta kostir en hafa verið að fella okkar fram að þessu. Óttinn við að standa á sínu, hafa skoðun sem er í andstöðu við ríkjandi flokka hefur verið allt um lykjandi. Lýðræðið hefur sofið og ráðherra(r)æðið stjórnað!

Við búum í góðu landi en skortur á trausti milli fólks er að fara með allt fjandans til.  Upplýsingar, góð einlæg samskipti við þing og ríkisstjórn er nauðsynlegt til að byggja upp traustið. Það er eitthvað mikið að hjá okkur þegar fólk stendur í biðröð eftir matarúthlutun!!

Ofannefndir einfaldir listar mundu skýra margt! En þessi ótti við að skipta um skoðun og breyta fyrri ákvörðunum og fara nýja leið hefur verið okkur til mikils ama.  Það er flest allt fullreynt sem verið að leggja til sem framtíð fyrir okkur og hefur það ekki dugað til og í raun komið okkur á þennan stað. Nýjar ferskar hugmyndir, nýtt ferskt fólk er nauðsynlegt því enn eimir eftir af gamla flokksræðinu og spillingunni hjá þeim sem eru við stjórnvöl.   Það er alveg óþolandi að allt skuli ætið enda í þras og þrætur á Alþingi og óábyrgar ásakanir til  hægri og vinsti!

Þetta er að taka allt of langan tíma sem snýr beint að fólki.  Breyting á skattlagningu matar, breyting á endurgreiðslukerfinu vegna leigu eða eignar á húsnæði, ný húsnæðisstefna, breyting á hugmyndum um hvar og hvernig á að nýta orkuna okkar grænt og sjálfbært verður að koma til.  Núna ekki í gær eða á morgun.   

Það er mín einlæga skoðun að margt hefði verið og er enn hægt að gera sem byggir upp traustið.  Húsnæði, matur og þokkaleg andleg heilsa er grunnur sem við verðum að styrkja. Ekki á morgun, ekki í næstu viku heldur í dag. En aðalmálið er að við tölum saman að upplýsingar liggi á borðinu og einlægni skíni frá þeim sem eru að segja okkur frá stöðu mála.

En ljóst er að enn er ekki hægt að sleppa mótmælum og sterkt aðhald er nauðsynlegt svo ekki fari allt í gamla farið aftur.

Jóhanna: sit út kjörtímabilið

Ekki hafa keisarann nakinn áfram!! Klæðum hann eins vel og einfalt og við getum!

Grunnafkoma okkar á að vera tryggð.  Húsnæði, matur og gott félagslegt umhverfi á að vera í forgang. 

Matarkostnaður, húsnæðiskostnaður ásamt félagslegt öryggi frá sveitarfélögum verður allt að vera einfalt og öruggt en við þessi meðvirka þjóð eigum hér langt í land!   Varðandi húsnæðiskostnað er einföld grunnleið nauðsynleg svo kemur til séraðgerða vegna sérstakra aðstæðna eins og veikinda og atvinnuleysis.  Endurskoða verður skattlagningu á vörur sem tengjast einfalda grunnþörf eins og að borða og það sem fyrst! 

Er svo bara að gera mína einkaskoðun á hugmyndum Sjálfstæðisflokksins:  

1.      Skattahækkanir ríkistjórnarinnar verði dregnar til baka á næstu tveimur árum. Á næsta ári verði 10 milljörðum varið til þess að lækka tekjuskatta einstaklinga og á árinu 2012 skulu skattahækkanir ríkisstjórnarinnar ganga að fullu til baka. 

Ath. Held að fyrst eigi að framkvæma aðrar hugmyndir þar sem afkom fólks er skoðuð sbr. það sem ég er að fjalla hér um!  Aftur á móti hefur tekjuskattur alltaf verið óréttmætur skattur litlamannsins sem helst vinnur hjá opinberum aðila! Afar umdeild skattaaðgerð sem auðvitað verður svo að endurskoða!  

2.      Greiðsluaðlögunarúrræði verði einfölduð verulega og rýmkuð frá því sem nú er, s.s. með því að hækka neysluviðmið, endurskoða þau ákvæði laganna sem geta komið í veg fyrir að greiðsluaðlögun verði heimiluð og einfalda umsóknarferlið.

Ath. Hækka neysluviðmið úr hverju í hvað?  Neysluviðmið hefur alltaf verið pólítískt aldrei raunhæft! Þannig að reikna á út raunverulegan kostnað við að lifa og nota hann! Ekki nýjan pólítískan grunn!!  Einföldun umsóknarkerfis liggur að mestu í að láta stofnanir sækja gögn í samtengdu tölvuneti ekki láta fólk vera á hlaupum um allt.

3.      Öllum sem þess óska standi til boða að lækka greiðslubyrði fasteignalána sinna um allt að 50% næstu þrjú ár gegn lengri lánstíma.

Ath. Það á einfaldlega (þetta nr. 3 er óþarft millistig til bráðabirgða) að finna leið til að lengja lán þeirra sem greiða meir en 30% af launum sínum í tölvum lánastofnana og samvinnu við hlutaðeigandi án þess að skoða eitthvað nema skattskýrslur viðkomandi!  Almennt má segja að lán mega vera alveg 60- 70 ára vegna fasteignakaupa!  Og eftir lengingu allra þessara lána kemur til endurskoðunar á vaxta- húsaleigubótakerfinu með 30% greiðsluhámarkið að leiðarljósi! 

Aðeins spurning um að hætta svo að kalla allt að "eiga" við  0 - 10% útborgun! Í raun er um leigu að ræða og hér þarf að verða hugarfarsbreyting hjá okkur!   

4.      Þeir sem missa atvinnu eigi rétt á frystingu á greiðslum vegna húsnæðisskulda í allt að 6 mánuði.

Ath. Það á að byrja á aðlögunarheimild fyrir fólk og svo á breytingum sbr. 3. að ofan (nr. 4 óþarft millistig) ekki frystingu sem gagnast engum og hellist yfir aftur þegar þiðnar!   Svo þarf ef þær ekki duga að verða um séraðgerðir að ræða vegna breyttra aðstæðna eins og veikinda eða atvinnuleysis!?

5.      Þeim sem misst hafa fasteignir sínar vegna mikillar skuldsetningar eða gjaldþrots verði gert kleift að endurleigja gegn hóflegri greiðslu sem endurspegli markaðsverð. Þessir aðilar fái kauprétt á húsnæðinu sem gildir í allt að 5 ár.

Ath. Hófleg greiðsla,  markaðsverð hvað er verið að tala um?  Miða verður allt við sama 30% hámarkið! Með séraðgerðir sem lokaleið fyrir alla!

6.      Gjaldþrotalögum verði breytt í þá veru að fyrningarfrestur eftir gjaldþrotaúrskurð verði styttur frá því sem nú gildir.

Ath. Tvö ár,   Án þennan furðulegu möguleika á að taka málið upp aftur af hendi kröfuhafa.  Svona eiginlega allt opið endalaust eins og er í núverandi hugmynd!

7.      Styrkja ber vaxtabóta- og húsaleigubótakerfin vegna þeirra sem fjölskyldna sem bágust kjörin hafa.

Leggja á niður núverandi kerfi og vera með einar "húsnæðisgreiðslur" fyrir alla óháð búsetuformi.  Með hámark 30% af tekjum vegna húsnæðis að leiðarljósi allt unnið úr skattskýrslum.   Aðrar aðgerðir þarf svo hugsanlega vegna þeirra sem bágast eiga vegna veikinda og atvinnuleysis frá sveitarfélögum!

8.      Stimpilgjöld verði afnumin til að auðvelda fólki að njóta bestu kjara við endurfjármögnun.

Ath. Þetta með stimpilgjöldin á að vera búið að gera fyrir löngu ágæta sjálfstæðisfólk!

9.      Afskrifaðar skuldir einstaklinga myndi ekki skattstofn þegar fyrir liggur að viðkomandi hefur orðið eignalaus vegna afskriftanna.

Ath. Einfaldlega eðlileg aðgerð!

10.  Ákvæði réttarfarslaga um endurupptöku mála verði endurskoðuð til þess að tryggja að þeir sem misst hafa eigur sínar vegna vanskila á ólögmætum gengistryggðum lánum geti leitað réttar síns fyrir dómstólum. Tryggt sé að slík mál fái skilyrðislausa flýtimeðferð í dómskerfinu.

Ath. Eðlileg aðgerð ef um ólögmæt gengistrygging hefur verið að ræða!

Aðgerðir vegna heimilanna verður að vera einföld þessi sjálfstæðisleið er of marg flókin.  Húsnæðisgreiðslur miðað við 30% takmarkið og endurskoðun matarskatta ásamt aðstoð sveitarfélaga er grunnurinn að þessu.  Og ný neysluviðmiðun verður að vera unnin í samvinnu milli allra sem eiga að annast um hag neytenda en hagur neytenda er líka að ríkissjóður lifi þetta allt af!

Að auki hafa svo lánin hækkað eftir vísitölugrunni sem er alveg furðulega samsettur og þarfnast tafarlausrar endurskoðunar.

Allir geti lækkað greiðslubyrði

Er kostnaðurinn færður á hliðarreikning til þess að sýna "hagnað" í heilbrigðiskerfinu?

Spitalinn rekinn með 19 milljóna hagnaði - fátítt að hann sé rekinn réttu meginn við núllið!

Starfsemi spítalans hefur dregist saman á þessu ári. Rannsóknum á rannsóknarsviði hefur fækkað um 18,5%, komum á bráðamóttöku hefur fækkað um 3,6%, komur á göngudeildum eru óbreyttar milli ára, en fjöldi legudaga er 7,4% færri en í fyrra. Stöðugildum við spítalann hefur fækkað um 7,1%.

Hvar hefur verið rannsakað hvað þessi samdráttur, hefur haft mikil áhrif andlega, líkamlega og félagslega á heilsu fólks.  Hvernig er ástandið almennt á landanum hvernig kemur fjárhagslegt ástand og atvinnuleysi áhrif á fjölskyldur í heild sinni og hvar er þessu fólki sinnt?  Því ekki hefur okkur liðið betur held ég sl. tvö ár ekki erum við allt í einu barasta meira í lagi! Eða hvað? Hvernig líður starfsfólki spítalans undir þessu mikla álagi sem fækkun stöðugilda hefur haft í för með sér.  Hvar fer athugun fram á líðan starfsfólks,  veikindi og mætingar athugaðar í framhaldi af þessum mikla "sparnaði" spítalans?  Hvernig er starfsandinn á Landspítala Háskólasjúkrahúsi?

Ég trúi því að kostnaður vegna sparnaðar upp á 19. milj. hafi kostað mun meir en það í földum og tilfærðum raunkostnaði.  Það er ekki svona einfalt að spara í heilbrigðiskerfinu gott fólk! 

Þegar er svo ekkert gert í forvörnum, fyrirbyggjandi starfsemi þá verður að búast við því að vandamálin séu aðeins sett í geymslu þau séu aðeins falin og munu birtast innan áratugar eða svo sem illleysanleg heilbrigðisvandamál þjóðarinnar.

Hagnaður hjá Landspítala