Umræða á 6. feta dýpt?

Ágúst Ólafur fer gömlu leiðina og grefur sér gröf.  Mér þykir alltaf slæmt þegar við ræðum um dauð atkvæði.  Dauð ef einhver annar en ef minn flokkur fær þau.  Engin atkvæði eru dauð í augum þess er atkvæðið greiddi og okkur ber að virða frelsi hvers og eins til þess að hafa skoðun.  Auðvitað virði ég skoðun varaformannsins en hefði viljað sjá málefnalega og sjálfskoðandi áherslur frekar en dauðatal um atkvæði greitt öðrum.    Vonandi komumst við sameiginlega upp á yfirborðið enda vil ég sjá nýja ríkisstjórn eftir kosningar eins og Ágúst Ólafur.  Með baráttukveðju ...............

Á 6. feta dýpt í leit að umræðunni?

Alltaf slæmt þegar umræðan fer þessa gömlu leið.  Skiptir engu hvort hún er "rétt" eða eitthvað annað.  "Hætta á að atkvæði detti niður dauð" er gamli hræðsliáróðurinn sem skilar engu inn í umræðuna um málefnin.  Atkvæði greidd flokki eru aldrei dauð heldur snarlifandi vottur þess er atkvæðið greiddi.  Lítilsvirðing í fallegum umbuðum varaformannsins skilar engu.   Vænlegra er að ræða þetta útfrá eigin flokki, prósentugengi hans og afhverju eigi nú frekar að kjósa hann en ekki framleiða þessi "dauðu" atkvæði.  Einhver kynni að hafa þá skoðun að atkvæði greidd varaformannsflokkinum væru dauð!  Er svo sem ekki mín skoðun..... vill endilega skipta um ríkisstjórn en gera það á eigin ágæti og málefnalegri umræði.  Tölum okkur aftur upp á yfirborðið.  Baráttukveðja frá hálf-gerðum samherja............

Flutti vorið með sér!

Góður og bjartsýnn Pólverji kom með vorið í hjarta sínu til Ólafsvíkur ..  Þetta boðar gott fyrir rótgróna mörlanda finnst mér!  Þeir í Ólafsvík eru heppnir að hafa snyrtipinnann Pienkowski hjá sér.

Garðsláttur hafinn í Ólafsvík

Palestína sjálfstætt ríki?

Hefur Ísland viðurkennt hina nýja þjóðstjórn Palestínu? Nei, eins og svo oft drögum við lappirnar.  Norðmenn og svíar hafa eðlilega gert það.  Frjálsar kosningar voru haldnar og þetta var niðurstaða kosninganna og hver erum við að segja að þetta þókknist okkur ekki?  Hvað ef svona væri gert við okkur?  Þjóðstjórnin er með 95% þjóðarinnar á bakvið sér og við erum hræddir við Bandaríkjamenn eða hvað?  Fæ hroll og fyllist sorg þegar ég horfi á myndina af múr Ísraels sem verið er að reisa milli þjóðanna.  Hvar er samkenndin og samhugurinn og hvar er víkingaeðli okkar?  Er það kanski bara notað við útrás fyrirtækja og í yfirtökutilboðum?  Hvernig líður fólkinu í þessum löndum?  Hvað vill hinn venjulegi íbúi þessara landa?  Örugglega ekki það líf - leysi sem býðst þeim í dag!

Múrinn.................................................................................mynd Eva Líf Einarsdóttir                            

Raunverulegur grátmúr.                                            

Er hægt að hugsa sér skelfilegra en svona austantjaldsmúra til að loka fólki frá lífinu sjálfu.  Er hægt að lifa og starfa á grundvelli gamals haturs vegna löngu liðinna atburða?  En mér virðist sem eldir kynslóðir hangi í hatrinu og kenni það svo þeim ungu!  Segi það satt þetta er dapurt og líka hvernig við af hugleysi göngum ekki fram fyrir meðbræður/systur í Palestínu og Ísrael og segjum hug okkar.  Engin vill þetta er samt er þetta raunveruleikinn.  Hvar er augnablikið sem við getum gripið stundin sem gæti skipt máli?  Hvar er kærleikurinn og hugrekki okkar sem frjáls þjóð sem barðist fyrir sínu sjálfstæði fyrir fáeinum árum.  Starf Íslands á að vera friðarstarf og við eigum að standa upp fyrir þeim sem vilja lifa frjáls og í friði.  Múrinn er dapur vitnisburður um stefnu sem getur ekki gengið upp.  Það er vonlaust að til lengdar sundra fólki og halda úti þessa óttastefnu að aldrei leyfa neinum að trúa á friðinn.  Láta fólk lifa með öll skynfæri sín tengd við óttan og sífellt vera að gá og hlusta eftir sprengjum og skothljóðum.  Ég horfi á norðurljósin og hlusta á fuglasöngin.. Leyfum öðrum að upplifa þetta og þögnina mína sem er óttalaus! ! Viðurkennum þjóðstjórnina í Palestínu........

Eru stjórnmálamenn í raunveruleika okkar, sínum eða engum?

STJÓRNMÁL snúast um fólk. Mig og þig, venjulega Íslendinga sem lifum raunveruleika dagsins í dag. Stjórnmál snúast um kærleika í verki, gagnkvæma virðingu, umbyrðarlyndi og skilning á grunnþörfum manneskjunnar.

Í gamalli bók segir að "hinn vitri maður deyi pínulítið á degi hverjum á meðan hann fer frá gömlum hugsunum, leiðum fortíðar og vana og lærir að hugsa og lifa upp á nýtt".

Er ekki komin tími til að gera eins og hinn vitri maður? Fara nýjar leiðir og hugsa upp á nýtt. Þora að breyta því sem verður að breyta, ekki staga það götótta og slitna. Hver er lágmarks þörf okkar? Friður, ferskt loft, gott hollt vatn, fersk matvæli á góðu verði og gott ódýrt húsnæði er það sem öllum er nauðsynlegt. Í þessari upptalningu liggur galdur kraftaverksins.

Verðum fyrirmynd á borði ekki bara í orði. Hugsum á heimsvísu en framkvæmum á landsvísu! Verðum friðelskandi þjóð í fararbroddi í umhverfismálum. Við eigum ekkert inni af stríðs- eða mengunarkvóta! Skuldum okkur og niðjum okkar meir en endurgoldið verður. Virkjum ekki í augnabliksálgræðgi, finnum langtímamarkmið þar sem hreint og ómengað land er efst á blaði. Hvað er og verður verðmætara en ósnortið land og vatn sem rennur frjálst til sjávar? Virkjum hugaraflið fremur en vatnsaflið. Nærsýni okkar veldur skorti á framsýni og víðsýni ásamt miklum og langvarandi skorti á þolinmæði. Verum ábyrg, það krefst mikils hugrekkis að fara brautryðjandi leið. Skattleggja verður mengandi eyðileggjandi útblástur bíla og loftfara sem við oft af leti notum til að koma okkur milli staða. Endurnýjum strandflutninga. Hættum að skipuleggja bæina fyrir bíla og setjum fólk í fyrirrúm og ókeypis í strætó. Bannið nagladekk, langflutningabílabrjálæðið og bensínstöðvaæðið og takið af skarið í málum í stað vingulsríkjandi háttalags. Verðlaunið áþreifanlega þá sem með framferði sínu virða umhverfi sitt og annað fólk. Kennum öllum hvað lífsleikni í raun fjallar um.

Matarverð er ekki til að ræða um! Skil ekki umræðuna og veit ekki af hverju er rætt, rætt og rætt! Lækkum einfaldlega verðið á hollari matnum með samræmdum aðgerðum allra sem eiga hlut að máli. Þeir sem vilja annað verða að borga meira.

Húsnæðisumræðan á Íslandi er illskiljanleg. Einhvers konar "stattu þig, drengur" steinsteypuhugsjón virðist ríkja. Hálfsjálfstæður gervimarkaður er til staðar sem við sveiflum sjálf með háfleygri síbylju sjálfskipaðra en misviturra álitsgjafa. Íslenska vísatalan er einn mesti bölvaldur notenda íbúða í dag. Markaðsverð og áhvílandi lán sveiflast óháð hvort öðru! Oft í sitt hvora áttina með ófyrirsjáanlegum afleiðingum. Hriplekt, margstagað og úrelt vaxtabótakerfi og ómarkvissar húsaleigubætur eru í gangi. Samsetning og þ.a.l. áhrif lánskjaravísitölu er furðuverk sem verður að skoða.

Gerum það að markmiði að nota að hámarki 25% af tekjum í íbúðarhúsnæði. Endurgreiðsla verði miðuð við samspil fjölskyldu- og íbúðarstærðar og tekna. Notum endurgreiðslukerfið til að stjórna. Notandi eðlilegs húsnæðis fyrir fjölskyldu sína á að vera óháður braski á íbúðamarkaði og lánskjaravísitölu. Komum á húsnæðisbótum til notenda íbúðarhúsnæðis óháð hvort um eignar- eða leiguíbúð er að ræða.

Ljóst er að þegar lánað er 90% jafnvel allt að 100% við íbúðarkaup er skráður eigandi ekkert að eignast næstu áratugina. Allt fer í vaxtagreiðslur, stimpilgjöld og síhækkandi fasteignaskatt. Ef svokallað markaðsverð íbúðarinnar lækkar og lán hækkar með vísitölu er hann fljótt kominn í erfiða stöðu. Áhvílandi lán eru hærri en söluverð íbúðarinnar. "Eigandi" verður kannski að losna en getur ekki selt. Eina leiðin er að hætta að borga, láta bjóða upp og gerast vanskilamaður. Góðir frambjóðendur til Alþingis, er þetta boðlegt? Er ekki eðlileg lágmarkskrafa hvers og eins að lifa í friði og sátt í öruggu húsnæði, anda að sér ómenguðu lofti og borða mat á viðráðanlegu verði. Ótrúlegt hvað við kjósendur látum bjóða okkur af innihaldslitlu og drýgilegu tali.

Alþingi og ríkisstjórn eiga að koma þessu í verk en virðast alveg gjörsamlega vanhæf til að skoða mál frá grunni og breyta og forgangsraða í framhaldi af því.

Þetta séríslenska fyrirbrigði, að gott sé að þjást mátulega og ekki slaka of mikið á, er ekki boðlegt lengur. Öryggisleysi notenda húsnæðis, matar, lofts og umhverfis er nær algjört. Mér er misboðið þegar ég hlusta á tal margra frambjóðenda til þings. Ekkert nýtt, engin hugsjón eða fegurð í framtíðarsýn þeirra. Ríkjandi er stöðnun og getuleysi til að skoða frá grunni líf okkur og stöðu. Getuleysi til að standa með hugsjónunum og sýna þolinmæði.

Vegna þessa alls er brýnt að skipta um ríkisstjórn. Vonandi að Samfylking og Vinstri grænir beri gæfu til að sjá að markmiðin eru þau sömu. Hreint loft, fagurt land, ódýr hollur matur og öruggt húsnæði á viðráðanlegum kjörum. En af hverju efast ég smá um að eitthvað breytist? Ekkert minna en hugarfarsleg bylting er nauðsynleg og núna er tækifærið – standið upp og takið höndum saman – drífum í þessu.

Höfundur er félagi í Vinstri hreyfingunni – grænu framboði.

Gengishrap orðsins! !

Allt er dýrt kveðið nú um stundir.  Yfirboð verða stærri og illskiljanlegri eða undirboð margflækt fyrir neðan belti.  Eru orð þessi vandmeðförnu verkfæri tungumálsins notuð til fegrunar mannlífsins? Orðnotkun dagsins er sjaldnast fræðandi og skemmtileg í listilegum og upplýsandi tilgangi.  Við höktum á orðum, tökum sjaldnast orð okkar aftur og snúum út úr orðum annarra.  "Í upphafi var orðið" stendur í bók einni!  Hefðum við átt að staldra við í upphafi?  Hugsa, taka ákvörðun og tala eða bara þegja?  Orð eins og ótti koma í huga minn.  Stjórnar ótti okkar við breytingar og nýja leið að lífsfyllingu öllu?  Erum við einfaldlega hrædd við þessa óþekktu leið sem brengluð eigingjörn lífssýn fyrri tíma er að neyða okkur inn á.   Orð eru líka falleg einkum ef óeigingjörn framkvæmd fylgir þeim.

Orð eru eiginlega hræðandi í aðdraganda kosninga.  Verða illskiljanlegri og yfirleitt þarf túlk til að þýða fyrir áheyrendur.  Kosninga-lof-orð eru stórmannleg en óskýr eins og orðrómur sem fjarar út þegar hættir að bergmála í fjallasölum.  Dalalæða er oft skýrari og áreiðanlegri í komu- og brottför sinni en orð margra frambjóðenda nú um stundir.

Mér finnst of mikill ofsagangur, of stór orð, of mikil reiði og of mikill hroki í ummælum sem ganga yfir okkur.  Er ekkert að marka það sem sagt er?  Hvernig væri að slaka á og njóta alls sem kosningarnar bjóða upp á taka þátt í dansinum.  Gleðjast yfir frelsinu til að tala og vera ábyrg um leið. 

Skil ekki sumt sem sagt er en það segir kanski allt um mig en ekkert um þau sem halda orðræðurnar?  Hvaða léttúð er það að einblína á stóra iðju álvera og slíkra?  Hvaða óþolinmæði og skortur á framsýni er þetta?  Algjört virðingarleysi við mannfólk og náttúru og eins og blindur bílstjóri aki þjóðarrútunni okkar.  

Og svona í lokin varðandi óþolinmæði þá er forvarnarstarfsemi farsælli en að laga til eftir að skaðinn er orðinn að veruleika.   Er t.d. ekki betra að vera með ókeypis smokka en klamedíu eða annað verra betra að gefa sprautufíklum einnota sprautur en lækna illvíga sjúkdóma?  Er ekki betra að eiga náttúruna að vini sínum en misnota hana í skammsýnum eiginhagsmunatilgangi?  Þessum aðilum verður að hjálpa eiga erfitt með að verjast sjálfir og sárvantar málsvara sem eru vinir í raun.......

Er enn þeirrar skoðunar að skera verði upp allt hagkerfið og fá ný líffæri.  Allt er svo brenglað og gliðunin milli lífskjara fólks svo sorglega áþreifanleg.  En félagslega blindir eru að skera upp og það segir sig sjálft að illa fór þrátt fyrir 12 ára nám og dýrar æfingar út um allar grundir.

Orð eiga ekki að koma auðveldlega.  Orð skipta máli og þýða jafnan eitthvað.  Göngum varlega sameiginlega leið.  Ég skipti jafnmiklu máli og þú.  Við skiptum jafnmiklu máli og þið.  Framkvæmum stundum án of stórra orða í þögn og gagnkvæmri virðingu.  Kosningar eru í nánd og ábyrgð hvers og eins okkar mikil.  Kjósum rétt - kjósum frá hjartanu af sanngirni og réttlæti.   

 

Lyftum vitund okkur og sjáum heildina.

Stundum verð ég hræddur við ástandsleysið sem er í gangi.  Allir á kafi í sjálfu ástandinu og að setja litla plástra á sárin.  Engin horfir yfir sviðið upp fyrir ástandið sjálft, engin þorir að krefjast endurnýjunar eða uppskurðar og ekkert breytist!

Upplifi mig sem atvinnunöldrara með sömu lausnina á tungunni sífellt að elda sama grautinn.  En endurtekning er oftast nauðsynleg stundum oft og oft.   Held við séum stundum svo hrædd við að hræra í grautarpottinum að allt brenni við og verði bragðvont.  En óttinn við breytingar, óttinn við tímabundinn vanda vegna endurnýjunar má ekki stöðva réttlætið. 

Ef við dveljum í gjörðum og tali í vandamálunum verði þau stærri og stærri svo einfalt er það.  Lausnin er alltaf það sem tala verður um hugsa, taka ákvörðun og framkvæma er lausnarmiðuð aðferð sem reynst hefur mörgum góð.   Við leysum ekki vanda dagsins með nefnd sem kemur svo með hugmynd að lausn þegar allt er liðið hjá.  Allt líður hjá þannig er það bara!  Ekki alltaf í rétta átt en allt líður hjá og viljum við vera bara áhorfendur að lífinu? 

Lyftum okkur upp fyrir vanda dagsins í dag.  Skoðum samfélag okkar sem heild og vinnum í lausninni.   Getur vel verið að eitthvað versni fyrst en svo er oft.  Reynum þá aftur og finnum sameiginlega leið að farsælu lífi. 

Vinnan göfgar ekki alltaf manninn.  Hún rænir okkur líka allar samverustundir og oft kærleikan til okkur sjálfrar.  Eins og allt er byggt upp í dag er engin leið framhjá ofurlöngum vinnutima sem skilar í raun ekki betri eða vandaðri vinnu.   Og alls ekki meiri hamingju fyrir manneskjuna! 

Til hvers byggjum við morgun-dag-kvöld og næturheimili fyrir börn og eldra fólk.  Fáum við fleiri gæðastundir vegna þessa?  Held ekki,  en hugsanlega stærra samviskubit og magasár.  Við verðum að staldra við og endurskoða og endurnýja og byrja lífið upp á nýtt.  Sem ein heild fólk í góðu landi þar sem nóg er til af öllu aðeins svo svakalega illa gefið! !

Samfélagið sem slíkt deyr ef við hættum ekki að elta skottið á hamingjuhjólinu og stöðvum það eitt lítið augnablik.  Eitt augnablik er nóg til að sjá og skoða, skilja og breyta og byrja upp á nýtt.........

Lyftum vitund okkar og sjáum heildina.....................   

 

 

Hungur í kærleika og líf í deginum?

Eins og alltaf verð ég orðfár (fár er gott orð) þegar er spurt,  er  lífið svona?  Hvað veldur því að við "vitsmunaverur" gerum það sem síst skyldi gera?  Afhverju troðumst við á náunga okkur í daglega lífinu eins og á stórútsölu á lífsgæðum?  Sjálfhverfan er trúartákn þjóðar sem er ófær um að takast á við hið daglega líf án hjálpartækja.  Líf okkar gæti verið partý en við höfum ekki tíma. 

Sífelldar eftiráreddingar er leiðin sem við í óþolinmæði förum eins og um rallíakstur væri að ræða. Sjálfstæðisflokkurinn hefur styrt en framsókn skipt um gír síðustu árin.   En samt er upplifunin eins og keyrt sé áfram með augun í bakkspeglinum- engin framtíðarsýn. Og svona athæfi getur aðeins endað með brakandi ákeyrslu! Og reddingarmeistarnir geta engu reddað meira "þetta verður bara að vera klessa".

Oft er ákeyrsla nauðsynleg stundum þarf ástandið að versna áður en það getur lagast. Þannig þarf hatur, græðgi og eigingirni að koma upp á yfirborðið áður en það hreinsast burt. 

En nú er nóg komið finnst mér.  Kominn tími á endurreisn kærleiksríks samfélags sem byggir á rétti allra til mannsæmandi lífs og réttlátan hluta af þjóðarkökunni.

Hættum að yppta öxlum yfir óréttlæti sem aðrir verða fyrir.  Okkur kemur það við hvernig náunga okkar líður.  Hættum að bíta á jaxlinn þegar við verðum fyrir vonbrigðum.  Lítum ekki undan þegar vonleysið birtist á skjánum og angistarfull þögul augnaráð hrópa á hjálp.  Hættum að vera áhorfendur að lífinu verðum þáttakendur.  Gerum eitthvað, framkvæmum og vinnum í málunum.

Forvarnarstarfsemi er í skötulíki hér.  Engin þolinmæði í skipulagi og fjármögnun.  En samt vita allir að forvarnarstarf er grunnur að því að hægt sé að draga úr kostnaði vegna sjúkdóma, slysa og t.d. vandamála sem tengjast geðheilbrigðismálum almennt.  Meðferðarúrræði vegna alkóhólísma eða fíkniefnaneyslu að öðru leyti er ekki til hjá opinberum aðilum.  Hvað þá vegna annarra fíkna eins og átröskunar eða spilafíknar.  Félagasamtök reyna sitt besta en ríkið þvær hendur sínar og segir "ekki benda á mig".  Engin ábyrg heildaryfirsýn er til eða markmið sem hægt er að taka alvarlega.  Þetta er þolinmæðisvinna sem stjórnmálafólk í dag hefur ekki getu til að sinna.

Víkjumst ekki undan ábyrgð krefjumst réttlátara húsnæðiskerfis.  Þetta sem er í gangi er tóm endaleysa.  Allir að veita lán sem festa okkur í fjötra lánastofnana um allann aldur.  Horfumst í augu við frambjóðendur til næsta þings og gerum kröfur um að staðið verði við loforðin stóru um betra og einfaldara líf.   Bylta verður fyrirkomulagi húsnæðismála og koma á einfaldara og réttlátara kerfi.  Miklu nær er að koma upp leiguíbúðum með hlutareign eða án!  Við eigum í raun ekkert í þessu húsnæði eins og allt er í dag.  Bankarnir og Íbúðalánasjóður eiga þetta og okkur.  

Ein lánastofnunin auglýsir "borgið bara vexti í fimm ár -jafnvel 100% lán". Ótrúlegt að setja fólk í svona ánauð hjá lánastofnun og bankinn er að eignast,  ég borga vexti.   Tilhvers er þessi vitleysa sett á svið?

Verum ekki áhorfendur og þiggjendur að eigin velferð og lífi.  Tökumst á við ábyrgð og skyldur og gerum kröfur um uppstokkun á velferðarkerfinu og að gefið verði aftur.  Gefið verði aftur undir okkar eftirliti.  Við eigum þetta land og þennan ríkissjóð og ráðum því hvernig hann verði notaður okkur til góðs.  Er leiður á útrás víkinga og kauprétti dagsettum í fortíðinni og greiddir út í ímyndaðri framtíð.  Skil ekki þessar milljónatugi á mánuði eða milljarða og sæti á forbeslista.  Allt er þetta gott og blessað er ég verð að fá meiri nánd.  Líf mitt er hér og nú í  deginum í dag með þeim peningum sem til eru í dag.  Við skulum líta inn á við og gera innrás í ríkissjóð og skipta upp á nýtt.

Bylting er nauðsynleg og aðeins spurning um festu,  ákveðni og hungur í kærleika og réttlátt líf.  Bylting er nauðsýnlega vegna þess að ekkert er að gerast í grundvallaratriðum lífs míns sem einstaklings hér og nú.   Endurskoðun á velferðarkerfinu frá grunni með hagsmuni allra að leiðarljósi er fyrsta verkefni nýrrar stjórnar.   Hungur okkar í kærleika er svo augljós þegar við skoðun okkur í grunninn.  En við eltum í blindni græðgisguðinn erum í endanlausum tímaskorti hjúpuð vanmætti okkar til að staldra við og horfast í augu við okkur sjálf.

En samt er gaman það er nú hin hliðin á peningnum.  Það er gaman af því að allt er hægt vegna þess að allt er til.  Hef bara ekki rétt spil á hendi í dag en ég breyti því.  Verð í vinningsliðinu eftir kosningar með ykkur.   

Steypu- og malbiksmartröð.

Ég hef undanfarið verið að ferðast um höfuðborgarsvæðið.  Mér er ykkur að segja verulega brugðið! Erum við ekkert að læra af fortíðarstórsteypuslysum?  Ég er ekki í vondu skapi en samt þetta er ekki hægt hreinlega.  Erum við ekkert að læra af svörtuslikjunum í stað grænu sem skera allt sundur?  Nafli Reykjavíkur er að verða þéttriðað stórslys forljótra háhýsa.  Held að byrjunarmistökin liggi nýja menningarhúsinu við höfnina sem á eftir að slá öll met í steypunotkun eins og það hafi verið aðaltilgangurinn.  Hvað varð um framsæknar hugmyndir erlendis frá um mikla starfsemi neðanjarðar og íslenska húsagerðarlist ofanjarðar frá Þýskalandi?  Hvað er að verða um Mýrargötuskipulagið?  Afhverju er ekki hægt að leyfa atvinnustarfseminni eins og Daníelsslippnum og fleirum að vera þarna og byggja lága fallega byggð í kringum höfnina?  Hvað er að gerast í Skuggahverfinu?  Og nýja 19 hæða hótelið og ljótu skrifstofuhúsin í túnunum.  Höfðatorg er skrípahönnun og allt þar meðfram.  Vilja í raun Reykvíkingar hafa þetta svona?  Tala nú ekki um Hringbrautarslysið og Hátæknisjúkrahúsið í Hljómskálagarðinum með sér bensínstöð.  Af nógu er að taka keyrði um Grafarholt og ekki sást neinn á gangi í þessu ómanneskjulega umhverfi ferhyrndra steypukassa þar efra.

Skipulags- og umhverfismál er menningarmál og list ef við bara viljum.  Hús eru umhverfismál, götur líka og allt snertir daglegt líf okkar.  Sjáflsagt erum við of seinþreytt til vandræða og það finna stjórnmálamenn og nota ljóst og leynt sér til þæginda í vinnu sinni.

Svifryk fór að sjást í Reykjavík fyrir löngu.  Við þorum ekki að banna nagladekk, þorum ekki að stýra tollum á bíla þannig að mengunarvaldandi þáttur þeirra hafa afgerandi áhrif á verðlagningu á þeim.  Eiginlega hefur öfugt verið farið að síðustu árin s.b. stóra bensínpallbíla.  

Hugsanlega er ég í kasti núna en samt finnst mér þetta satt.  Hvert í dauðanum erum við að stefna? Svari nú hver fyrir sig og kjósum í samræmi við raunveruleikann í kringum okkur.  Ekki af gömlum vana eða afþvíbaraástæðum.  Þetta er okkar umhverfi og líf sem við eigum að ráða hvað verður um. En þá verður líka að heyrast í okkur og það hátt ! ! !

    

Dagur með sólskin og birtu.

Vaknaði opnaði augun og drakk kaffi.