Föst í "raunveruleika" rörsins og skíthrædd við breytingar!

Segja má að við sjáum ekki sólskinið vegna skuggans sem gæti hugsanlega komið eða ekki.  Lítum svo stórt og yfirgripsmikið á okkur og málefni þjóðarinnar að við sjáum ekki litlu hlutina og venjulega fólkið.  Forvarnir er að raunsætt sjá að þörf er að fara nýjar leiðir í atvinnumálum.  Forvarnir er að sjá tvöfeldnina í því að annarsvegar vilja olíu á Drekasvæðinu og hinsvegar tala um Ísland sem land með umhverfisstefnu sem er alvörustefna.  Segja nei við olíuauð og mengun og fara nýjar leiðir í orkuöflun!

Til að mynda er margt að réttri leið hér á landi.  Það er ljóst svona í stærra samhengið "þjóðin".  En svo er það fólkið sem lendir í eilífar biðstöður og óþarfa álag vegna seinagangs í kerfinu.  Langur biðtími eftir niðurstöðu dóma varðandi t.d lánamál sem geta haft áhrif á líf fólks er óþolandi og niðurlægjandi. Það er fáráðanlegt að húsnæði, matur og lán hækki vegna þess að bensín hækkar eða annað óskylt hafi áhrif á verðlagningu þessara grunnþarfa. Furðu sætir að ekki skuli vera búið að aftengja þar á milli fyrir löngu!

Getur verið að ekki sé verið að vinna nægjanlega á báðum endum efst í kerfinu og svo í grunninum þar sem fólkið er?  Getur verið að meðvirkni sé raunverulegur vandi?  Að við eigum erfitt með að stíga út úr skaðlegum aðstæðum, að okkur finnist aðrir ófærir um að sjá um sig sjálf eða að ég gefi ráð og leiðbeiningar óspurður?  Getur verið að ég sé of oft að reyna að sannfæra aðra um hvað þeim "á" að finnast og hvernig þeim líður í "raun og veru"?

Forvarnir er ekki orð sem er vinsælt í stjórnmálum.  Forvarnir taka tíma og árangur kemur oft seint í ljós og þolinmæði skortir vegna t.d. kosninga. 

Nýjasta hugmyndin um skort á þolinmæði og viðsýni er "pillugjöfin" til unglingsstúlkna í skólum landsins jafnvel án vitneskju forráðamanna.  Hvergi kom ábyrgð drengja, stráka eða manna fram í umræðunni. Hvergi var rætt um forvarnir og fræðslu sem þarf að vera alveg frá þessum unga aldri þ.e. að gera kynlíf eitthvað sem er eðlilegt,  ekkert feimnismál og má ræða.  Er hægt að tala um kynlíf við 11 ára aldur er það ekki eitthvað allt annað?  Allt er að breytast með nettengingu okkar við umheiminn og ekkert fær því breytt. Forvarnir, opin umræða að hætta þessu pukri sem okkur fullorðna fólkinu er svo tamt er eina leiðin til að stela þögninni sem ríkir um kynlíf allt í kringum okkur.

Forvarnir er m.a. að byggja upp sjálfstraust og sjálfsmynd m.a. unga fólksins. Trú á eigin getu,  eigið verðmæti og sjálfsþekkingin er leiðin að hamingjunni.

Forvarnir er að halda í lágmarki húsnæðis- og matarkostnað fyrir fólk. Forvarnir er að hafa heilbrigðiskerfið aðgengilegt fyrir alla. Forvarnir er uppbygging innra verðmætamats og heilbrigða trú á eigin getu og virði. Þessi uppbygging hefst við fæðingu og heldur áfram næstu árin.

Hvernig stendur á því að stór hópur af ungu fólki í dag er fast inni herbergi við tölvuna? Að raunveruleikinn í tölvunni virðist hættuminni en raunveruleiki lífsins.  Hvernig stendur á því að það er svo erfitt að fara yfir þröskuldinn milli unglings- og fullorðinslífsins?  Hvernig stendur á því að ungt fólk notar ekki alla möguleikana sem bjóðast um allt. Hvað veldur óöryggi og framtakshræðslu þeirra?  Getur verið að eini möguleikinn sem ekki er til er það að fá að vera venjuleg manneskja?  Að reyna hluti, gera mistök og reyna aftur er eðlilegt og ekki hættulegt eða niðurlægjandi.  Fullorðins nútíma tískuklæðaburður unglinga er hann eðlilegur fyrir þau og hvað gerir hann við sjálfsmynd þeirra?  Hver er ábyrgð fullorðinni á þessu öllu?  Er fullorðna fólkið með lélegt sjálfstraust og trúir ekki t.d. að aga og setja mörk sé að elska og virða einstaklinginn.  Gleymum ekki að við erum öll að gera okkar besta en stundum gerum við mistök og það er í lagi ef við lærum af þeim og breytum út frá því.

Erum við of sjálfmiðuð og viljum að börnin verði lítil eftirmynd af okkur?  Að þau verði óendanlega hamingjusöm og eigi eilíft líf. Skortir þekking á raunveruleikann?  Skortir samræða og raunsæi í bland við hlátur og hamingju?

 

 

 

Athugasemdir

[Stefán Júlíusson, 20.3.2012 kl. 15:56]

Mjög áhugaverð grein hjá þér.