Ég skammast mín!

Tekjulægstir algjörlega gleymdur hópur!! 

Hlustaði á umræður frambjóðenda í sjónvarpi allra landsmanna og finnst lítið hafa breyst.  Helst að nýju framboðin tali um nýjar áherslur og þörf fyrir algjörri stefnubreytingu í afkomumálum landsmanna. Því miður eru fjórflokkarnir ekki trúverðugir og síst yfirboð sumra þeirra. 

Hef fengið að kynnast fólki undanfarið sem er á lágmarksbótum og mér blöskrar aðstæður þessa fólks.  Við sem menningarþjóð og velstæð í grunninum ættum að skammast okkar fyrir að koma svona fram. 

Nú eru skattleysismörk 129.917.- sem er algjörlega fjarstæðukennd upphæð. Um 200.000.- væri nærtækari upphæð.

Atvinnuleysisbætur sem þúsundir eru að fá eru 172.609.- en frá því dregst ýmislegt þannig að fólk er að fá ca 145.00.- greitt!!!! Hver lífir á þessari upphæð? Fátæktargildran er hér í algleymi sínu að blómstra. Örvænting og tilgangsleysi fólks er skelfileg staðreynd sem við viljum ekki ræða upphátt. Farið er með þetta eins og fjölskylduleyndarmál í fjölskyldu virks fíkils. 

Við eigum að greiða vegna framfærslu að lágmarki 250.000.- fyrir einstakling miðað við 200.000.- í skattleysismörk.

Einstaklingur getur með engu móti lifað á núverandi bótum.  Við erum að sýna fólki lítilsvirðingu með greiðslu þeirra.  Fólk getur með engu móti átt íbúð og borgað af lánum og alls ekki leigt íbúð þar sem t.d. 3ja herb. íbúð kostar um 150.000.- á mánuði.

Hvað á viðkomandi að gera þegar s.k. eignaríbúð fer á nauðungarsölu (3 íbúðir á dag) og ekki hægt að leigja aðra.  Þekki til svona aðstæður hjá mér tengdum aðilum og þetta er skelfileg staða!  Og alls engin aðstoð veitt hjá sveitarfélögum ef viðkomandi er einn! Eins og að einstaklingar eigi ekki rétt á mannsæmandi lífi. 

Og við gleymum öllum kostnaði sem fylgir því álagi að lifa við þessar aðstæður og hvað það kostar samfélagið að koma svona fram við fólk.  

Það að við skulum vera með þessar auðmýkjandi greiðslur þrátt fyrir að augljóst sé að ekki er hægt að lifa á þeim sama hvað þær eru nefndar er meir en furðulegt og í raun óskiljanleg staðreynd.  

Fjármagn er til en skipting þess er vægast sagt óréttlát.  Það er eins og peningar þess opinbera týnist í gatasigti eyðslu sem engin veit hver er eða skilur þegar á að fara að skoða málið. 

Ég skammast mín fyrir að þessum hópum skuli vera boðið upp á þessar lítilsvirðandi aðstæður. Þetta er engum boðlegt en samt bjóðum við upp á þetta!  

Hver núverandi flokka í framboði sé líklegastur til að breyta þessu er enn ráðgáta sem engin veit hvort leysist fyrir kosningar.  Eða hvort svo staðið verður við stóru loforð sumra eftir kosningar.  

Góðir frambjóðendur tökum okkur á. Bjóðum ekki þúsundir manna upp á þessar aðstæður.  Leyfum öllum íslendingum að lifa við reisn að lifa þannig að þeim finnist þeir einhvers virði í þessu okkar þrátt fyrir allt ríka samfélagi. 

 

 

Gylfi: Lágtekjufólk fær enga aðstoð

Alvarlegt húmorsleysi þingheims?

"Við göngum svo léttir í lundu því lífsgleðin heyrir oss til" Hvar erum við stödd í dag með sálarlífið?  Ég er sannfærður um að þetta atvik hefði fengið öðruvísi móttökur og athygli hefði verið tekið á því með húmor.

Auðvitað erum við óvön skyndiupphlaupum sem þessum. Yfirleitt taka skyndiupphlaup nokkrar klukkustundir og kallast málþóf. Við erum svo ósveigjanleg í ferköntuðu hegðunarmynstri fortiðarinnar svo óþolandi hrædd við að fara út fyrir rammann.  Föst í alvarleika "svona gerir fólk ekki" lífið er ekki til að hlægja að "vinstriskrílslæti" og ég veit ekki hvað þetta er kallað.  

Mér fannst þetta óvenju fyndin uppákoma á Alþingi sem hefur sjálft ekki úr háum söðli að detta. Full þörf er á að slaka vel á og anda djúpt í allri umræðu í samfélaginu.  Mikil neikvæðni s.k. stjórnarandstæðinga sem sjá hvergi gott og leiðindaskrif almennt um stjórnmál vekja ekki áhuga og virðingu almennings aftur á Alþingi.

Svo elsku vinir upp með húmorinn. Brosum um leið og málin eru rædd og skipts á skoðunum.  Nóg er komið af þessu hundleiðinlegu mynstri sem tiðkast í allri umfjöllun eiginlega hvert sem litið er.

Er nema von að við notum þjóða mest af þunglyndislyfjum?

Þingmenn báðust afsökunar

Rétt eða rangt að bora eftir olíu?

"Íslendingar geta búist við því að upp úr 2025 verði þrjú olíusvæði norðan Íslands; á Drekasvæðinu, útaf Austur-Grænlandi, og við Jan Mayen. "

Er það siðferðislega og mengungarlega rétt leið til framtíðar hugsað að bora og vinna vörur úr olíu? Er það hugsanlega hrein græðgi ófalin og opin sem ræður för?  Byggja upp þjónustusvæði vegna þessa er skammtímavæðing peningafólks sem lætur blint siðferði ráða för.

Jafnvel eftir borun og vinnslu úr hreinu íslensku Drekasvæði þar sem "aðeins á að leyfa á grundvelli ströngustu umhverfisreglna, og ekki fyrr en nauðsynlegur öryggisbúnaður vegna mengunaróhappa væri kominn upp." að bora fæðast afurðir sem menga muni framtíðina.

Hvað með að stíga skref í átt að því sem við viljum vera svo stolt af hreinu lofti og hreinu landi? Segja nei við borun og þjónustu þessara olíu og afurða hennar. Oft virðumst við segja eitt og gera allt annað þegar um þessa hluti er að ræða.

Það er ótrúlegt hvað við erum treg til að taka í notkun efni sem losa litla skaðandi úrganga í andrúmsloftið. T.d. varðandi bíla, sorps eða orkufrekrar smá eða stór - iðnaðarframleiðslu.

Þetta mun í heyru margra eflaust hljóma sem ýktar skoðanir hreinlífismanns en er aðeins skoðun sem ég er sannfærður að sé rétt út frá eigin siðferðiskennd og hugmyndir um ábyrgð okkar kynslóðar á framtíð búsetu möguleika á jörðinnni.  Okkar afstaða þótt lítil kunni að þykja skiptir máli hver rödd skiptir máli sterk afstaða gegn frekari vinnslu mengunarvaldandi efna er afstaða.  Og mun vekja athygli og trúi ég skipta máli. Fyrir okkur sem þjóð og fyrir heildana sem fyrirmynd.  

Geta búist við þremur olíusvæðum norðan Íslands

Hefðbundið en þó ekki miðað við fyrri forseta.

Þóra ætlar ekki að ganga um tún sem þó er ágætt inn á milli.  Það sem gert hefur verið undanfarin ár er gott varðandi breytt valdsvið forseta.  Þótt núverandi forseti hafi gengið fulllangt í þeim efnum.  Aðallega þó í snemmbærum yfirlýsingum um beitingu valdsins. 

En brýnt er að fólk viti að á Bessastöðum búi forseti sem hafi þor og festu til að beita valdi samkvæmt stjórnarskrá hefur nauðsýn krefur. Það verður að vera skýrt og óumdeilanlegt.

Að vinna sér inn traust allra leiðtoga flokka á Þingi er líka nauðsýn og eins og þóra segir að vera mótvægi við ríkisstjórn og þing.  En ég tel þó að þjóðaratkvæða greiðslum muni eðli málsins samkvæmt og vegna umræðna fjölga á næstu árum.

Ég er líka sammála því að forseti tjái sig ekki um eigin utanríkisstefnu heldur um stefnu ríkisstjórnar á hverjum tíma fyrir sig.  En mér er ljóst að hægt er að hafa þögn um ákveðin mál þegar ferðast er því þögnin talar oft sínu máli.  Að hafa ekki skoðun ef spurður er einnig að hafa skoðun.

 Ramma verður að setja um embætti forseta Íslands. Ákveðnar siðareglur sem eru skýrar og heimila ekki þætti eins og endalausar oft markalausar fauglýsingar fyrir fyrirtæki og einstaklinga.  Ferðalög í einkaþotum eða greiðslur með einum eða neinum hætti frá utan að komandi aðilum.

Þótt ég hafi undanfarnar kosningar stutt Ólaf Ragnar tel ég að kominn sé tími á breytingar. Allt vald skemmir þegar lengi er setið.  Grær með ósýnilegum hætti við mann og er í öllum tilvikum vont í hvaða stöðu sem er að lenda á slíkum stað meðvitað eða ómetið breytir engu þar um.  

Þannig að ég mun kjósa Þóru Arnórsdóttur til embættis forseta Íslands í komandi kosningum.

Hlutverkið stórt, bein völd lítil

Veldur lærð hegðun úr æsku eigingirni og blindu hins fullorðinna á þarfir annarra?

Vaknaði illilega upp við að vinur minn sagði við mig veistu að “þú getur ekki átt í samskiptum við fólk nema það þurfi á þér að halda”.

Ég hugleiddi þetta eitt andartak og sá svo sannleikann í þessum orðum.  Fjarlægist fólki ef ég get ekkert gert fyrir það.  Get ekki átt í jafningjasamskiptum set mig oftast skör lægra eða þessvegna ofar en aðrir.  Fann að ég varð sorgmæddur og dapur um leið og þetta varð ljóst auðvitað hef ég vitað af þessu en aldrei samþykkt það.

Það er eitt að vera hjálpsamur og annað að vera ekkert nema að fólk þurfi á mér að halda. 

Er ég kanski efni í stjórnmálamann? Fel lélega sjálfsmynd og óöryggi bakvið stjórnsemi, ofurskilning, hjálpsemi og inn á milli undanlátssemi.  Dreg mig svo í hlé þegar fólk skilur ekki fornfúsan tilgang minn.    

Auðvitað er ekki hægt að alhæfa svona.  Þetta er líka hæfileikapakki sem nýtist vel í lífinu ef rétt er haldið á málum.

Samfélagið virðist samt ein stór vanhæf fjölskylda þar sem allir eru að leika hlutverkin sem þau lærðu í æsku.  Hver sér ekki bjargvættinn, uppreisnarsegginn, gleymda barnið í fólki í kringum sig?  Heima, í skóla, í vinnu, með vinum eða á Alþingi allstaðar erum við í hlutverkunum sem við lærðum í æsku af foreldrum eða öðrum fullorðnum á heimilinu.  Hver þekkir ekki að upphefja sig á kostnað annarra, láta vita af sér með festu, undanlátsemi eða svipbrigðum?  Að eiga erfitt með að finna sig í jafningja- samskiptum þar sem jafnvel fólk er sammála um að vera ósammála. Að geta séð það góða sem hinn er að gera.

Hver þekkir ekki augnablik þar sem ljóst er að hinn aðilinn hefur á réttu að standa en það er bara ómögulegt að samþykkja það? Við getum bara ekki skipt um skoðun því hvað heldur fólk (kjósendur) þá um okkur?  Sjálfsmyndin er brothætt og tilfinningin að vera minnimáttar  yfirþyrmandi.  Við getum ekki tekið áhættuna af því að vera viðkvæm því stutt er í innri vanmátt og sársauka. Við hættum að treysta öðrum sem börn og kunnum ekki að treysta sem fullorðin.  Það var ekki staðið við gefin loforð og lítið gert úr trausti því sem barnið sýndi.  Með þessi viðhorf förum við inn í fullorðins samskiptin.   

Er nema von að eitthvað brenglist í mannlegum daglegum samskiptum.  Að þau birtist öðrum einkennilega og í ósamræmi við það sem við sýnum.  Að því ytra fullorðin að innan er barnið að stjórna viðbrögðum okkar.

Í ofannefndu get ég séð sjálfan mig á ýmsum skeiðum lífsins. Margt hefur breyst og sem betur fer hef ég getað alið mig sjálfur upp til að vera ánægðari með sjálfan mig, sáttari við spegilmynd mína og innri mann.

Vanvirkt samskiptamynstur hvers og eins t.d. á Alþingi er einfaldlega útfærð mynd af áhrifum uppeldis okkar.  Viðbrögð, viðhorf öll samskipti litast af því sem við lærðum í æsku. Ef við breytum engu frá þeim tíma eru grunnviðbrögð okkar óbreytt þrátt fyrir að ýmiss fullorðinshegðun hefur lærst.

Það eru þessi berskjölduðu grunnviðbrögð sem við sjáum svo mikið af á Alþingi í samskiptum í ræðustól sem annarsstaðar.

Það er kominn tími til að við tökum fullorðins ábyrgð á lífi okkar og sýnum okkur sem öðrum þá virðingu að vera virk í hlustun og virða skoðanir annarra.

Tökum fullorðins ábyrgð og hættum að segja þrjósku nei við öllu sem hinn aðilinn segir. Náum saman um grunnþarfir þjóðarinnar og þær breytingar sem verður að gera til að við náum réttlátlega að uppfylla þessar kröfur.

Tölum svo saman frá hjartanu ekki alltaf í gegnum lærðu hegðunina sem býr í forritaða höfðinu okkar.

Getur einhver útskýrt stjórnmálaástandið?

Hagvöxtur, minna atvinnuleysi en meiri verðbólga. Hagstæð út/inn verslunarstaða landsins, hækkandi lánshæfismat, betri staða en í flestum löndum í kringum okkur.  Samt pólístískt fellibyljaástand og allt virðist vonlaust þegar hlustað er á stjórnarandstöðuna.

Staðreyndin er að flest er að breytast í rétta átt hægt og rólega.  Svo koma svona atriði eins og að Sjálfstæðisflokkur tekur af þjóðinni rétt til að greiða atkvæði um stjórnarskrámálið. Frumvarp um sjávarútveg má vera ekki fullkomið en tími er kominn til að taka gjafirnar tilbaka sem Sjálfstæðisflokkurinn afhenti ásamt bönkunum á silfurfati.  Vissulega með dyggilega aðstoð framsóknar.

Mér finnst fráleitt hvernig stór hluti stjórnmálafólks hugsar aðeins um eigin afturenda í máli eftir máli.  Hef áður sagt að endurskoða verður fjárlagagerð frá grunni og skipta sameiginlegum fjármunum jafnt og réttlátt eftir tekjum og getu fólks. 

Húsnæðis- og heilbrigðismál og matarverð eru forvarnarmál sem verða að vera í fyrsta sæti. En þau eru það bara alls ekki því miður hjá neinum flokki að því virðist.  Það gengur vel hjá okkur en áfram er vitlaust gefið þegar um þessi grunnréttindi okkar er að ræða.

Engin tekur á þessum grunnþáttum af alvöru og setur þau á oddinn.  Leggjum niður vaxta,húsaleigu, öryrko, félagslegar - BÆTUR og förum að kalla þetta GREIÐSLUR sbr. vaxta- og örorkugreiðslur.  Þetta eru greiðslur úr sameiginlegum sjóðum til þeirra sem þurfa á og eiga rétt á jöfnun úr þessum sjóðum.  Orðið bætur er úrrelt og notað meðvitað eða ómeðvitað til að halda stórum hópum í samfélaginu í "úrhraks" minnihlutahópum. 

Auk þess á eftir að fara í gegnum skatta- og reglugerðakerfin þegar um þessi mál er að ræða til að ein greiðsla hverfi ekki vegna greiðslu úr öðrum sjóði með ákvæði eins og "þrátt fyrir ákvæði um greiðslu" í reglugerðum.  

Fáránlegar umræður um ekkert sem skiptir nokkru máli eru endalaust í gangi vegna eigin persónulegrar metnaðar þingmanna og þjóðin gleymist í eigingjarnan hugsunarhátt of margra í fallegum sal Aþingis.

Sjálfmiðað fólk sem týnt í dimmri þoku öryggisleysis og með margbrotna sjálfsmynd getur ekki sameinast um hagsmuni þjóðarinnar á að vera annarsstaðar að gera eitthvað allt annað.

Er einhver þokkalega hlutlaus stofnun sem getur sett með skiljanlegum hætti á blað raunverulega stöðu þjóðarbúsins?? Er einhver sem með trúverðlegum hætti getur sagt okkur satt án þess að brengla allt sér í hag með einum eða öðrum hætti ef á þarf að halda fyrir eigin persónulega sjálfsvirðingu.

Hækkar hagvaxtarspá sína

Eru óp annarra mín innri rödd?

"Mig langar til að verða mín innri rödd" var sagt við mig um daginn.  Óskin var einlæg, falleg og þrungin djúpri löngun til að lifa eigin lífi í eigin skinni með því að hlusta á eigin rödd.

Einhverstaðar í æsku er eins og við týnum rödd okkar og hugmyndir annarra um hvað og hver við erum segir til um verðmæti okkar.

Oft þegar við kunnum ekki að hlusta á eigin rödd við til hjarðhegðun og mikil þörf fyrir að tilheyra ákveðnum hópi, einni rödd sem læðist hvíslandi sem lágvært óp inn yfir okkur og verður okkar rödd.  Ekki innri rödd heldur rödd sem kemur utan frá og segir mér að ég tilheyri hópi og skapar þannig vissu um að ég sé ekki lengur ein/n.

Ef einhver er duglegur og kemur sinni rödd á framfæri við hóp hinna "raddlausa" getur viðkomandi haft mikil áhrif og skapað hjarðhegðun og öðlast völd.

Stjórntæki þess duglega og oft óörugga er oft sterk "fölsk", sannfærandi ytri rödd sem tekur yfir og stjórnar umhverfinu og öðru fólki.  Þessi sterka rödd er sterk vegna þess að án þess að sannfæra aðra um tilverurétt sinn á hann sjálfur ekki tilverurétt.  Sóst er af öllu afli eftir völdum að selja sína hugmynd hvað sé rétt fyrir hina í hópnum.  

Þessar "sterku raddir" eru oft raddir hagsmunaaðila sem taka sig saman um að verja sig og sína sameiginlegu innri rödd.

Dæmi eru Stjórnmálaflokkar, LÍÚ, SA, SI, Samtök fjármálafyrirtækja og allskonar samtök hagsmunaaðila.  Aðilar sem líta þröngt á eigin hagsmuni og eigin heilsu og völd. Allt snýst um völd.

Innri sameiginleg rödd skapar heildarhópöryggi og verður yfirþyrmandi og kæfir einstaklingssamviskuna.

Það lærði Steve Jobs líka. Hann dró ályktanir af reynslu sinni og ráðlagði tilheyrendum: “Tími þinn er takmarkaður og sóaðu honum ekki á að reyna lifa lífi annarra. Láttu ekki hugmyndir annarra fjötra þig – sem er það að láta aðra stjórna þér. Leyfðu ekki ópum annarra að verða þín lífsstefna. Hið mikilvæga er að vera svo hugrakkur að hlusta og hlýða sinni eigin innri rödd.”

Þessi einlæga bón "mig langar til að verða mín innri rödd" var einlæg, falleg og þrungin djúpri löngun til að lifa eigin lífi í eigin skinni með því að hlusta á eigin rödd.

Við eigum held ég öll þessa ósk sameiginlega að hlusta á eigin innri rödd að lifa eigin lífi að hafa okkar lífststefnu. Ekki hrekjast um eftir vindátt og skipta um skoðun eftir því sem aðrir segja að sé best fyrir okkur.

Við erum sem þjóð einn hópur og svo margir hópar sem berjast um völd. Berjumst um að ráða yfir hinum. Okkur skortir þroska og innsæi til að leyfa sameiginlegum þörfum að ráða. Því oft þurfum við að skipta um skoðun, skipta sameiginlegum auði á milli okkar allra og finna að sameiginega erum við sterkust.

Tekjulágir skattlagðir

Föst í "raunveruleika" rörsins og skíthrædd við breytingar!

Segja má að við sjáum ekki sólskinið vegna skuggans sem gæti hugsanlega komið eða ekki.  Lítum svo stórt og yfirgripsmikið á okkur og málefni þjóðarinnar að við sjáum ekki litlu hlutina og venjulega fólkið.  Forvarnir er að raunsætt sjá að þörf er að fara nýjar leiðir í atvinnumálum.  Forvarnir er að sjá tvöfeldnina í því að annarsvegar vilja olíu á Drekasvæðinu og hinsvegar tala um Ísland sem land með umhverfisstefnu sem er alvörustefna.  Segja nei við olíuauð og mengun og fara nýjar leiðir í orkuöflun!

Til að mynda er margt að réttri leið hér á landi.  Það er ljóst svona í stærra samhengið "þjóðin".  En svo er það fólkið sem lendir í eilífar biðstöður og óþarfa álag vegna seinagangs í kerfinu.  Langur biðtími eftir niðurstöðu dóma varðandi t.d lánamál sem geta haft áhrif á líf fólks er óþolandi og niðurlægjandi. Það er fáráðanlegt að húsnæði, matur og lán hækki vegna þess að bensín hækkar eða annað óskylt hafi áhrif á verðlagningu þessara grunnþarfa. Furðu sætir að ekki skuli vera búið að aftengja þar á milli fyrir löngu!

Getur verið að ekki sé verið að vinna nægjanlega á báðum endum efst í kerfinu og svo í grunninum þar sem fólkið er?  Getur verið að meðvirkni sé raunverulegur vandi?  Að við eigum erfitt með að stíga út úr skaðlegum aðstæðum, að okkur finnist aðrir ófærir um að sjá um sig sjálf eða að ég gefi ráð og leiðbeiningar óspurður?  Getur verið að ég sé of oft að reyna að sannfæra aðra um hvað þeim "á" að finnast og hvernig þeim líður í "raun og veru"?

Forvarnir er ekki orð sem er vinsælt í stjórnmálum.  Forvarnir taka tíma og árangur kemur oft seint í ljós og þolinmæði skortir vegna t.d. kosninga. 

Nýjasta hugmyndin um skort á þolinmæði og viðsýni er "pillugjöfin" til unglingsstúlkna í skólum landsins jafnvel án vitneskju forráðamanna.  Hvergi kom ábyrgð drengja, stráka eða manna fram í umræðunni. Hvergi var rætt um forvarnir og fræðslu sem þarf að vera alveg frá þessum unga aldri þ.e. að gera kynlíf eitthvað sem er eðlilegt,  ekkert feimnismál og má ræða.  Er hægt að tala um kynlíf við 11 ára aldur er það ekki eitthvað allt annað?  Allt er að breytast með nettengingu okkar við umheiminn og ekkert fær því breytt. Forvarnir, opin umræða að hætta þessu pukri sem okkur fullorðna fólkinu er svo tamt er eina leiðin til að stela þögninni sem ríkir um kynlíf allt í kringum okkur.

Forvarnir er m.a. að byggja upp sjálfstraust og sjálfsmynd m.a. unga fólksins. Trú á eigin getu,  eigið verðmæti og sjálfsþekkingin er leiðin að hamingjunni.

Forvarnir er að halda í lágmarki húsnæðis- og matarkostnað fyrir fólk. Forvarnir er að hafa heilbrigðiskerfið aðgengilegt fyrir alla. Forvarnir er uppbygging innra verðmætamats og heilbrigða trú á eigin getu og virði. Þessi uppbygging hefst við fæðingu og heldur áfram næstu árin.

Hvernig stendur á því að stór hópur af ungu fólki í dag er fast inni herbergi við tölvuna? Að raunveruleikinn í tölvunni virðist hættuminni en raunveruleiki lífsins.  Hvernig stendur á því að það er svo erfitt að fara yfir þröskuldinn milli unglings- og fullorðinslífsins?  Hvernig stendur á því að ungt fólk notar ekki alla möguleikana sem bjóðast um allt. Hvað veldur óöryggi og framtakshræðslu þeirra?  Getur verið að eini möguleikinn sem ekki er til er það að fá að vera venjuleg manneskja?  Að reyna hluti, gera mistök og reyna aftur er eðlilegt og ekki hættulegt eða niðurlægjandi.  Fullorðins nútíma tískuklæðaburður unglinga er hann eðlilegur fyrir þau og hvað gerir hann við sjálfsmynd þeirra?  Hver er ábyrgð fullorðinni á þessu öllu?  Er fullorðna fólkið með lélegt sjálfstraust og trúir ekki t.d. að aga og setja mörk sé að elska og virða einstaklinginn.  Gleymum ekki að við erum öll að gera okkar besta en stundum gerum við mistök og það er í lagi ef við lærum af þeim og breytum út frá því.

Erum við of sjálfmiðuð og viljum að börnin verði lítil eftirmynd af okkur?  Að þau verði óendanlega hamingjusöm og eigi eilíft líf. Skortir þekking á raunveruleikann?  Skortir samræða og raunsæi í bland við hlátur og hamingju?

 

 

 

Bar þá engin ábyrgð??

Gat engin gripið inn í gang mála? Var engin eftirlitsskylda. Kosnir fulltrúar virðast enga ábyrgð bera en eiga einfaldlega ábyrgðarlausan dvalarrétt á Alþingi um óákveðinn tíma og örugg eftirlaun.  Persóna ráðherrans er aldrei málið heldur embættið og ábyrgðin sem fylgir viðkomandi embætti.

Mér er ómögulegt að skilja þetta gegnum gangandi ábyrgðarleysi allra embætta hjá hinu opinbera.  Það er í raun sárt að hlusta á ráðherra tala um tímabilið fyrir "hrun" og segja við héldum eða trúðum því að þetta væri í lagi.   Engin spyr sjálfan sig hvort þau voru ráðin til að halda og trúa eða til að bera alvöru ábyrgð á sínum málaflokkum fyrir hönd þjóðarinnar.  Vera vakandi yfir velferð þjóðarinnar ekki yfir velferð vina og vandamanna.

Verður niðurstaða alls að þetta "var bara svona" og engin gat gert nokkurn hlut?  Aðaltilfinning mín er vonbrigði og sorg vegna allra sem í getuleysi sínu taka ekki ábyrgð og alla sem í getuleysi láta ekki aðra taka sína ábyrgð.  Ég sem kjósandi geri þá kröfu að þau sem vildu fá að því mér finnst augljósa ábyrgðartengda kosningu til Alþingis og embætta sem þar eru taki sína ábyrgð

Pólítísk ábyrgð virðist enn engin vera þegar inn á Alþingi er komið.  Ef færðin er skoðuð inni á gólfi Alþingis virðist þar vera mikil hálka og allir renni bara í gömlum farvegi hefðarinnar og þannig á það víst bara að vera.  Ég er vonlítill um breytta hugsun og nýjar framkvæmdir allt virðist mjakast áfram en renna svo tilbaka í óbreytt ástand.

Við fáum vonandi sem fyrst nýja stjórnarskrá sem Alþingi breytir ekki nema þjóðin segi sitt fyrst um hana óbreytta frá Stjórnlagaráði.  Eins og staðan er þá er ég ánægður með að Forseti skuli vilja sitja áfram um þó óákveðinn tíma.  Trú mín á stjórnmálin er horfin í bili og hann er að mér virðist eina öryggisnetið um stundir.

Notuðu viljandi loðið orðalag

Loðin meðaltals fréttamennska!

Það lítur ekki vel út á myndinni sem er birt hvernig vaxtabætur hafa þróast.  En er fréttin nægjanlega vel unnin til þess að gefa raunmynd af því sem er að gerast?

Meðal-tekjur - fjölskyldur og meðalskuldir hvað segir það okkur? Barasta eiginlega ekki neitt um raunveruleikann.  Lækkun bóta getur hlaupið á hundruðum þúsunda hjá meðalfjölskyldu! Hver er þetta að hlaupa?

Þessi meðaltalssiður að birta meðaltalstölur um meðaltalsskuldir og meðalendurgreiðslur er meir en að meðaltali villandi.

Ég vil sjá hvað fólk með lægstu tekjurnar og minnstu eignina er að fá á mánuði í vaxtabætur og hverjar eru tekjur þeirra brúttó og nettó.  Hvað eru þau með hæstu tekjurnar og oftast mestu eignina að fá til sín. Hvernig skiptist þetta miðað við tekjur, eignir, skuldir, stærð húsnæðis og fjölskyldustærðar?  

Þessi meðaltalsleikur er hættulega villandi og segir hreinlega ekkert um raunveruleikann. Hættum þessum meðaltalsleik sem er of oft notaður í pólítískum tilgangi og ekki til að upplýsa um raunveruleikann.

Og afhverju er aldrei fjallað um hvernig húsaleigubætur koma í raun út hjá fólki sem er á vægast sagt ofurselt á ófullkomnum leigumarkaði á Íslandi. Væri það ekki fróðlegt að sjá?

Mikil lækkun vaxtabóta