Valdatafl stjórnmálamanna!

Getur verið að þetta sé eigingjörn valdabarátta? Frá því að við að hluta komum frá Noregi og Írlandi höfum við verið í basli með sjálfsmyndina.  Viljum sýnist sjálfstætt ríki við viljum vera barasta stórt ríki og skipta máli hvað sem tautar og raular og hvað sem það kostar. Þar afleiðandi eru teknar eigingjarnar ákvarðanir sem snúast fyrst og síðast um sjálfsvirðingu og sjálfsmynd 63ja atkvæðisbærra þingmanna.  Þannig að ráðamenn slakið á og farið að fjalla um hagsmuni heildarinnar lands og þjóðar!

Krónan er og verður basl fyrir litla Ísland með fábreyttan útflutning og 320.000 íbúa.  Stoltið og hroki er að verða fall okkar að þessu leyti. Minnimáttarkennd sem hrjáir heila þjóð hérumbil er ekki farsæl til framdráttar. 

Óttinn við að missa "völd" sem er í raun ekkert því utankomandi aðstæður ráða mestu um krónutengdan hag okkar.  Þessar eigingjörnu leiðir stjórnmálanna, kosta einstaklinga og landið í heild ótrúlegt öryggisleysi.  Basl og þvaður um leiðir sem allar nema ein, sem má ekki fara, eru aðeins tímabundnar bjargleiðir því fljótt fer í gamla farið. 

Er staða okkar svo góð núna? Hvað með bjargráðið verðtrygging skulda? Hvað með útflutning á fiski og ál? Endalausar sveiflur og óvissa um innkoma og útgjöld.

En nei, við eða þau (Alþingi) geta ekki hugsað sér að missa "valdið" og eyða ógrynni tíma í vonlítla baráttu sem í raun aðilar/aðstæður í útlandinu ráða útkomunni á. Kjör landsmanna andlega, líkamlega og félagslega vellíðan þjóðarinnar er skiptimyntin í valdabaráttunni.  Og þetta allt virðist bara engu skipta þegar stolt og hroki ásamt innantengdu þjóðaröryggisleysi er annarsvegar.

Eru við hugsanlega meðvirk með okkur sjálfum? Þurfum við sem fyrst kosningar?  Er það góða fólk sem kom okkur áfram úr hruninu búið með orkuna sína og ber að segja takk og halda áfram með nýju fólki ef svo velst á stjórnpallinn?

Ég er að tala um nýtt fólk ekki Sjálfstæðisflokkinn!

Bæði kostir og gallar

Aðgát skal höfð í nærveru sálar.

Get verið sammála um að mál sem þetta eru alvarleg.  Það verður þó að taka þau frá öðru sjónarhóli en við erum vön að gera á Íslandi.  Þetta snýst um heiðarleika, trúverðugleika og traust sem verður að vera  ófrávíkjanlegt að ríki hér á landi þegar um opinberstörf er að ræða.   Þetta snýst ekki um hvort viðkomandi sé sár eða moðgaður vegna þessa, mikið eða lítið sekur eða jafnvel alls ekki að beinu broti heldur hvort hann njóti framvegis trausts í starfi þegar þarf að taka á mál sem jafnvel svipar til þeirra er verið er að rannsaka.

Í greinargerð Ásbjörns Björnssonar og Ástráðs Haraldssonar kemur m.a. eftirfarandi fram: 

„Við teljum í ljósi framangreinds að fram hafi komið upplýsingar um atvik sem er til þess fallið að draga megi í efa trúverðugleika forstjóra FME en viljum ítreka að ekkert í okkar skoðun á þeim gögnum sem fyrir liggja tekur af tvímæli um að um lögbrot hafi verið að ræða"

Hagsmunir almennings ganga á undan öðru og verður því ef minnsti vafi er á heiðarleika að víkja viðkomandi úr starfi.   En ástæðulaust að vera með óbeinar ásakanir og ljótt orðbragð þegar þetta er rætt.  Komum fram við aðra eins og við viljum að komið sé fram við okkur. Verum hrein og bein án þess að gera lítið úr öðrum.

Nýja Ísland krefst þess að ný vinnubrögð séu viðhöfð í starfi hvort sem er á Alþingi eða í opinberum störfum að öðru leyti.

Gat ekki um félög á Guernsey

Hrósa má þegar vandað er til verks og vanda um er skortir þar á.

Það er lenska hér að segja að allt sé að fara fjandans til.  Að kenna ríkisstjórninni um allt sem aflaga fer og sérstaklega um það sem ekki er gert.

Ég held í sannleika sagt að ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur sé allt nema öfundsverð.  Hver hefði verið tilbúinn til að stinga höfði sínu inn í þetta geitungarbú sem samfélagið var haustið 2008? 

Upplifi eins og að núverandi stjórn hafi gert allt sitt besta og hugurinn á bakvið allar gjörðir heiðalegur og ærlegur.  Það var og er bara það sem gert hefur verið.  Allir hafa verið að gera sitt besta en gamlar hugmyndir haldið okkur föstum í hjólförum fortíðarinnar. Enn er þó hægt að breyta um stefnu ef tekið er af skarið núna og tekið úr sjálfskiptingunni og farið í gömlu góðu beinskiptu aðferðinni. Hver aðgerð skoðuð frá byrjun til enda og ekkert gefið eftir til að markmiðin náist.  

Unnið verið hefur verið að mestu eftir gömlum hugmyndum um lausnir af stjórnendnum sem voru af gamla skólanum og alið upp á gamla Íslandi!  Þar af leiðandi hefur útkoman verið heldur döpur og ekki alveg í átt að opnari umræðu, meira lýðræði, meira jafnræði og skortur á samtali/samræðum við fólk algjört og er það kanski alvarlegustu mistökin.

Þetta samtal valdhafa við fólkið hefur verið í messi, algjöru messi! Stjórnendum sárvantar fjölmiðlafulltrúa sem getur kennt þeim að koma fram og tala við okkur. Það er sko ekki auðvelt að tala við þjóð sem er einstaklingshyggjusamfélag og oft ansi geðstirt, fast í sínu og vill fá sitt fram.   Hver í sínu horni að halda utan um sitt og hagsmunaaðilar sjávar, landbúnaðar og fjármagns eru þar ansi framarlega í flokki.

Hef áður sagt það en hér skal það endurtekið. Taka verður fjárlagafrumvarpið upp og raða flestu þar í nýja forgangsröð.  Grunnurinn er hamingjusamt og heilbrigt fólk. Taka upp heilbrigðismál, húsnæðismál og skoða grunnlaun sem atvinnulausir, aldraðir og öryrkjar eru að fá. Fjármagn er til en það er alltaf spurning um forgangsröðun og þessi eilífðarvandi sem heitir kjörtímabil.

Í lýðræðisríkjum hefur of mikið farið í vaskinn vegna þess að ekki er hægt að taka langtímaákvarðanir.  Allt er miðað við að það skili árangri innan fjögurra ára og endurkjör sé tryggt.  Þannig er það bara  hvort sem okkur líkar vel við eða ekki.  Hugsað er í kjörtímabilum og þar af leiðandi eru allar ákvarðanir þings teknar til skamms tíma og eru svona "strax samþykktir"  Upplifi stundum eigingirni sem grunntilfinningu sem fær að blómstra of frjálslega og of víða.

Matarverð, húsnæðisendurgreiðslur, uppbygging leiguhúsnæðis, heilbrigðismál, forvarnarstarfsemi þetta á að vera í forgangi.  Ætluðum við ekki að læra af finnum?  Eða ætlum við að hugsa í kjörtímabílum?

Svo verður að setjast í kringum þessi nýju markmið og skoða hvernig þessu verður sem best við komið fjármálalega séð.  Hvað þarf að gera í nýrri stefnu í dreifingu tekna þjóðarinnar og öðru til að koma  grunnjafnrétti í framkvæmd á Íslandi.  Eins og staðan er í dag er bullandi ójafnvægi í sjálfsögðum mannréttindum og minna lýðræði en við viljum sjá og heyra.

Búum við í sama landi kæra þingkona?

"Þetta er óásættanlegt" segir Ragnheiður um tjaldbúðirnar á Austurvelli.  Tjaldað er hjá Jóni Sigurðssyni á táknrænasta fleti borgarinnar til að vekja athygli á félagslegu misrétti og óánægju með störf Alþingis.  Þetta er ekki fegrunarátak ágæta þingkona heldur grafalvarleg mótmæli hóps íslendinga sem eiga sinn rétt til jafns til fólksins inni í Alþingishúsinu.

Við erum óvön að fólk láti í ljós óánægju hér á landi og alveg kominn tími á hverskonar aðgerðir til að ýta við stjórnendum landsins.  Húsbóndahollustan hefur ekkert fært okkur nema skert og þvingað lýðræði sem stjórnast af ýmsum hagsmunasamtökum og fjármagnseigendum. 

Heyra má hræðsluáróður Samtaka atvinnulífsins, bændasamtaka, LÍÚ og fleirri aðila um að allt sé að fara fjandands til ef við tengjumst evrópu í bandalagi.  Um leið eiga nefndir aðilar sitt fólk í þinghúsinu sem hafa þarf gætur á.

Svo tjaldið áfram gott fólk og það ekki til einnar nætur því slíkt dugar ekki þegar móttakandinn er með allar gættir lokaðar og sér ekkert í húsinu fyrir framan.

Tjöldin ekki til prýði

Fróðlegt um námsárangur!

Mjög fróðlegt væri að vita meira um skiptingu milli nemenda hvaðan koma þau og hvert stefna þau?

Hvaða sveitarfélag, hvaða skóli, hvaða hverfi, félagsleg staða foreldra, menntun foreldra, staða nemanda í skólanum allt skiptir máli þegar árangur er skoðaður og til hvers á að nota hann.  

Í Svíþjóð er ljóst að mikill munur er eftir því hvaðan nemendur koma. Mikill munur á árangri hefur verið milli skóla og þeim ljóst að misjafnlega farið eftir Námslöggjöf og öðru tengdu almennri skyldu sveitarfélaga til jafns aðgangs nemenda að námi.

Þar kom í ljós að mjög misjafnt er með hvaða árangri nemendur útskrifast úr grunnskóla.  Og mjög misjafnt hvað verður um nemendur eftir grunnskólann. 

Fer það ótrúlega mikið saman við og nær alfarið eftir í hvaða sveitarfélagi, hvaða skóla og hver samfélagsleg staða foreldra er hvað verður um nemendur í og eftir grunnskóla.

Hér er hugsanlega um mikið ójafnræði að ræða sem taka þarf vel á og koma í veg fyrir að félagslegt misrétti viðgangist í skólum landsins.  Afhverju ætti það að vera öðruvísi hér en í Svíþjóð?

Alþingi eini alvöru verndaði vinnustaðurinn?

Þessi vandi vanhugsaðs niðurskurðars mun í sífelldu endurtekið koma upp ef ekki er forgangsraðað eftir nýjum ferskum hugmyndum um réttlátt samfélag.  En kjörtímabil eftir kjörtímabil aftur og aftur farið eftir fyrri hugmyndum um að fjármagn og eigendur þess ættu fyrsta sætið og haldið að í skrjáfi peningana sjálfra stæði vagga samfélagsins. Fjármagnsstöðuleiki er nauðsynlegur en má sér lítils án fólksins í landinu.

Heilbrigðismál, félagsleg mál, verndaðir vinnustaðir, skólamál, undir láglaunamarki starfandi fólk og atvinnulausir með bætur undir lágmarkstekjur öllum þessum málum verður að forgangsraða.  Ef það gerist ekki ýtum við vandanum sem snýr beint að hverri manneskju á undan okkur um kanski áratug.

Það þarf hugrekki til að taka fjármagn sem jafnvel er tekið að láni og setja í ofannefnd atriði.  Flestir vilja setja það í það sem nefnt er "arðbær fjárfesting".  Oftast tengt fjármagni sem þarf að bjarga!  Stjórnvaldið vill sjá árangur strax ekki einhverntímann seinna,  ef best lætur. 

Vandinn er kjörtímabilið fjögur ár og undirliggjandi,  jafnvel ómeðvituð og óendaleg löngun í að ná endurkjöri.  Árangur verður að sjást fyrir næstu kosningar. Heyrði í sænska útvarpinu að sama þráhyggja endurkjörs væri einnig vandi þar í landi svo ekki erum við ein en það breytir engu um hvað við verðum sjálf að gera.

Flokksræðið, komast á þing, valdið sem það gefur, sjálfsvirðingu (hroka) sem það færir of marga of mikið, meðvitað eða ómeðvitað, er enn og aftur að eyðileggja framtíð okkar. Hugarfarið verður að breytast og að þetta starf sé ekki frekar en önnur störf til eilífðar og bara fyrir "mig" verður að komast til skila. Það er orðið ljóst að stokka verður upp fyrirkomulag fjórflokkavaldsins og gefa upp á nýtt áður en spilaður verður næsti leikur. 

Við fólkið er arðbærasta fjárfestingin! Ekkert getur verið á undan fólkinu sjálfu í fjárfestinum framtíðarinnar.  Er það raunin að Alþingi er eini alvöru verndaði vinnustaðurinn á Íslandi?

Verndaðir vinnustaðir í vanda

Mannleg, opin, bjartsýn, skiljanleg og af kærleika bein samskipti.

Enn og aftur upplifi ég sterkt að það séu engin samskipti milli stjórnvalda og almennings, kjósenda.  Upplýsingarnar koma af og til í tilkynningarformi og samræða er engin. Þessi list að tala saman virðist alveg vera horfin og einhverjum tröllum gefin.

Djörfung í athöfnum, nýja leiðir fyrir fólk að fara eftir.  Hvar eru þessar nýju leiðir? Enn og alltaf talað um stóriðju sem lausn allra mála og "alvörufólk" talar af alvöru um kartöflurækt kínverja í Eyjafirði ef við opnum landið aðeins. Notum afl okkar til þess að fara nýjar leiðir.  Nýtum orkuna í umhverfisvæna hreina framleiðslu.  Flóttamannapólíkin er svo jafn óskiljanleg og flest annað nú um stundir. Viljum við vera svona lokað land?  Gerum okkur öðruvísi og seljum hreinleika, ytri og jafnvel innri og fækkun bensínfrekum bílum fyrir raf-tengdum við erum langt á eftir öðrum löndum í þessum málum. En gætum verið fremst eða framar hægt ef við bara tökum fyrstu skrefum með trúverðugum hætti í átt að minni mengandi loft- og jarðvegsframleiðslu.  Fann ítrekað fyrir mengun sl. sumar þegar ég fór út og neyddist of oft að vera kyrr heima vegna þessa. Hvar er okkar ábyrgð vegna þessa?

Hef áður rætt um dapurlega og þunglyndisvaldandi skrif blaðanna. Hvarvetna skrifað um það sem miður fer og flest allt úthrópað sem afturför og heimskupör. Eins og viljandi sé verið að halda fólki niðri í depurðunni og vonleysinu svo ekki verði aftur bylting.  Enn staðreyndin er að þessi aðferð hefur öfug aðferð rekur fólk til aðgerða vegna aðgerðarleysis og augljósu vonleysi yfirvalda.

Hvar er samræðan, bjartsýnin, vonin og viljin og hugrekkið til að breyta.  Grundvallarstefnubreyting er nauðsynleg hvert sem horft er.  Hef oft minnst á að grunnþarfir verða að vera uppfylltar. Öruggt húsnæði, matur og hreint loft.  Þegar þessum þörfum er fullnægt er hægt að ræða um andans mál, félagsleg tengsl og mannlegu samskiptin. En við komumst barasta upp úr fyrstu djúpu hjólförunum með djörfum aðgerðum sem skila breytingum sem skipta mála ekki tímabundið heldur til langstíma.  Er grunnvandi okkar endalaus meðvirkni?  Þorum við engu vegna þess að hugsanlega gætum við sært, mogðað eða reitt einhvern til reiði með gjörðum okkar.  Þá er nú betra að halda friðin og dvelja í óbreyttu ástandi og þola þessa litlu þjáningartilfinninguna aðeins lengur. En ef engu er breytt breytist ekkert!

Ég er bjartsýnn að eðlisfari. Hef orðið andsnúinn flokkapólítík á sl. árum upplifi pólítíkina óumbreytanlega eins og hún er í dag.  Sjálfsagt þarf nýtt fólk til að fara nýjar leiðir.  Fjarlægast undirlægjuhætti við fjármagnseigendur og standa í báða fætur og fara oft í hina leiðina en gamla forritið okkar segir til um.  Forgangsröðununin er á hvolfi eins og er og nauðsynlegt að fara aftur í grunninn og þora að byrja á honum þegar byggja á framtíðina.

Margt gott hefur áunnist fljótt og vel!  En of mikið á kostnað almennings og vegna skorts á samræðutali er mikil vantrú í gangi milli aðila. Forgangsröðum af hugrekki með okkur í fyrsta sæti og breytum þessari neikvæðu orku í jákvætt afl fyrir eigin framtíð.

Eins og sagt er í einni frétt dagsins " Dráttartaugin slitnaði" Okkar er löngu slitin og spurning hvernig við tengjum á milli aftur.  Eitt er þó ljóst það gerist ekki með óbreyttu samskipta- og sæmræðuleysi.

Kærleikurinn er sterkasta aflið. Sameinumst í kærleika og stefnum í sömu áttina fyrir okkur og landið.

Skálholt = trú, von og kærleikur!

Mér brá þegar ég sá þessa frétt. Hef í gegnum árin fengið að kynnast Skálholti og fundið staðinn einstaklega kærleiksfullann og nálægt almættinu.

Vona að námskeið og kyrrðardagar ásamt öðrum slíkum atburðum fái rými í Skálholti. Allir tónleikar og fyrirlestrar já allt þetta mannlega tengt fólki, samskiptum og að vera í kærleika og friði á stað eins og þessum er ómetanlegt.

Þau sem eiga að ákveða framtíð staðarins verða að hafa í huga að þetta er ekki einkamál kirkjunnar heldur mál allra íslendinga hvað verður um staðinn.  Ef til vill eiga fleiri aðilar eins og ríkið að koma að rekstri á stöðum eins og Skálholti og Hólum til að viðhalda virðingu okkar fyrir þeim.

Ábyrgðin er mikil við að ákveða framtíð staðarins en í kærleika og trú er það vissa mín að framtíðin er björt fyrir Skálholt.

Öllum sagt upp hjá Skálholtsskóla

Tilveran er dulmögnuð og óskiljanleg?

Tilveran er og mun ætið vera dulmögnuð. Hvaðan kem ég , hvert stefni ég og hver er ég? Í raun allt óráðin gáta sem aldrei fæst alveg svarað.  Held að svarið liggi ætið í augnablikinu?  Í augnablikinu þegar þessi "aha" hugsun kemur og ég er alveg snarlifandi og einmitt í núinu. Lengra nær það ekki.

Vegna þessa er svo brýnt að sjá hvað er að gerast núna í lífi okkar. Ekki ýti lífinu á undan sér og segja á morgun skoða ég það.  Þessvegna verðum við og stjórnvöld að vinna saman að hamingjuaugnablikinu því með réttu átaki geti augnablikin orðið mörg og samfelldari.

Að borða, anda að sér frísku lofti og eiga öruggt húsaskjól er eðlilegur réttur okkar. Að finnast við skipta máli og vera elskuð fyrir það sem við erum en ekki fyrir það sem við eigum er málið.

Það er óskiljanlegt að það skuli vera erfitt að útbúa umhverfið þannig að grunnöryggi okkar sé borgið.  Að forgangsraða er aðalverkefni þings og ríkisstjórnar. Það hefur reynst öllum fram að þessu nær ómögulegt hugsanlega vegna þess að sama hvernig við snúum okkur peningar og völd peningamanna ráða ferðinni. Lögjafavaldið er svo augljóslega meðvirkt með peningavaldinu.  

Það er vonlaust að fá frá yfirvöldum sameiginlega stefnu sem byggir á grunnöryggi okkar sem manneskjur með rétt til ákveðna þætti í forgang í lífi okkar. Að taka þannig á málum að þau séu kláruð á enda ekki þetta hálfkák sem skapar aðeins spennu og óöryggi.

Þetta á við um húsnæðismál, skatta- og endurgreiðslu(bóta)stefnu, matarverðlagningu, forvarnarstarf tengdu daglegum þörfum andlegum, félagslegum og líkamlegum.

Tyllum okkur niður og gerum þarfaúttekt og búum til samfélag sem er raunverulega fyrir okkur. Tilveran er vissulega dulmögnuð en við getum gert hana skiljanlegri og hamingjuríkari með ákveðinni grunnvinnu sem er ekki vonlaust fyrirbæri heldur skýr valmöguleiki.

Skattar keyrðir úr hófi

Vá framundan ef ekki er breytt um stefnu!!

Ísland kemur almennt vel út? Hvað þýðir það eiginlega? Ljóst er að skuldasöfnun og ábyrgðarleysi fyrri ríkistjórna sem hafa ýtt vandanum á undan sér á eftir að koma okkur í mikinn vanda talsvert fyrr en seinna.

Um alla evrópu hafa leiðtogar síðustu áratuga ýtt vanda þjóða sinna á undan sér. Þetta á ekki síst við um Ísland og þá stefnu sem ríkt hefur hér eftir síðustu heimstyrjöld.   Vandinn hefur verið falinn með skuldasöfnun og lánareddingum til ríkis og almennings.

Með núverandi stefnu í atvinnumálum, uppbyggingu atvinnulífsins, atvinnuleysismálum,  heilbrigðismálum, félagslegum málum og andlegri heilsu þjóðarinnar er stefnt beint til heljar.

Niðurskurður í heilbrigðismálum stefnir starfsfólki stofnana og hugsanlegum/væntanlegum sjúklingum hægt en örugglega í hættu heilsufarslega. Þetta á svo eftir að koma fram fljótlega á næstu missirum.

Bætur, atvinnuleysis eða framfærsla sveitarfélaga ná ekki lágmarks kröfur um framfærslu einstaklinga eða fjölskyldna.  Þetta á eftir að koma fram á næstu árum sem félagslegur vandi sem erfitt verður að taka á þegar skaðinn er skeður.

Skipting fjármagns í fjárlögum er óréttlátur.  Fjármagnseigendum, bönkum og öðrum aðilum sem fyrir eiga fjármagn og hagsmuna að gæta eru í forgangi hvert sem litið er. 

Það að halda almenningi í svelti mun ekki ganga mjög lengi til viðbótar.  Þessi misskipting fjármagns og hvernig heilbrigðiskerfi og almenningi er haldið niðri er það hættulegasta sem er í gangi.  Uppbygging atvinnulífisins er í molum og hvernig haldið er utan um atvinnulausa og fjölskyldur þeirra eins og sagði með furðu. 

Skólar eru í fjársvelti og bekkir stækkaðir og kennsla þarf af leiðandi ómarkviss og skilar agalausum og þekkingarlausari nemendum.  Enn er meiri áhersla lögð á bóklegt nám og verklegt nám sem af augljósum ástæðum er eitthvað dýrara haldið í lágmarki.  Þetta getur ekki talist eðlilegt ef skipta á um stefnu í atvinnumálum og stefna á nýjar atvinnugreinar og nota hugmyndaauð þjóðarinnar til fulls.

 Húsnæðismál eru í lamasessi og ennþá áhersla lögð á eignarstefnu sem alsherjarlausn vandans á meðan íbúðirnar fara á uppboð hver á fætur annarri.  Hvað ætli kosti að fara með íbúð í uppboð og fólk í gjaldþrot?  Hvernig ætli það fari með fólk andlega og félagslega?

Skiptum um stefnu og leggjum áherslu á að uppfylla grunnþarfir fólks.  Forðum okkar frá því að allir falli í brunninn áður en lokið er sett ofan á.

Það verður að leggja áhersluna á almenning.  Fólkið sem lægst hefur launin eru atvinnulausir eða á leið í uppboð og gjaldþrot annars fer þetta hægt og rólega til fjandans.

Það er ótrúleg fjarstæða að halda að hægt sé að halda fólk undir fátæktramörkum mikið lengur án þess að fljótlega verði önnur byltingi.  Mun harðari en sú sem kennd er við eldhúsáhöld, potta og sleifar.

 

Jöfnuður mestur á Norðurlöndum